Międzynarodowa Organizacja Frankofonii

Organisation Internationale de la Francophonie

Język roboczy	francuski
Siedziba	Paryż
Członkowie	56 +2 stowarzyszonych +13 obserwatorów
Sekretarz Generalny	Louise Mushikiwabo
Utworzenie	1970
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Międzynarodowa Organizacja Frankofonii, Frankofonia (fr. La Francophonie, z łac. Francus „Francuz” + gr. phone „głos, dźwięk”) – termin utworzony w 1880 roku przez francuskiego geografa Onésime Reclus (brata Élisée Reclus), określający wspólnotę ludzi i państw posługujących się językiem francuskim. Obecnie jest to międzynarodowa organizacja skupiająca rządy krajów francuskojęzycznych. Tylko w kilku z tych krajów francuski spełnia rolę pierwszoplanową, w pozostałych odgrywa już pomniejszą rolę.

Inspiracją dla utworzenia wspólnoty frankofońskiej była Brytyjska Wspólnota Narodów (The Commonwealth of Nations). W 1970 roku dwa byłe państwa kolonizatorskie, Francja i Belgia, oraz bogatsze kraje francuskojęzyczne na czele z Kanadą i Szwajcarią, stworzyły forum współpracy i pomocy biedniejszym krajom. Jednak w przeciwieństwie do Commonwealthu, którego głównymi celami są podtrzymywanie demokracji oraz promowanie praw człowieka wśród swoich członków, Frankofonia skupia swoją działalność na promocji języka i kultury francuskiej. Organizacja dysponuje własną flagą.

Międzynarodowa Organizacja Frankofonii posiada status obserwatora na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ.

Szczyty frankofońskie odbywają się co dwa lata, w czasie których przedstawiciele krajów członkowskich dyskutują nad celami i strategią rozwoju organizacji.

Dotychczasowe szczyty:

• Paryż (Francja, 1986),
• Quebec (Kanada, 1987),
• Dakar (Senegal, 1989),
• Paryż (Francja, 1991),
• Mauritius (1993),
• Kotonu (Benin, 1995),
• Hanoi (Wietnam, 1997),
• Moncton (Nowy Brunszwik, Kanada, 1999),
• Bejrut (Liban, 2002),
• Wagadugu (Burkina Faso, 2004),
• Bukareszt (Rumunia, 2006),
• Québec (Québec, Kanada, 2008),
• Montreux (Szwajcaria, 2010),
• Kinszasa (D R Kongo, 2012)
• Dakar (Senegal, 2014)
• Antananarywa (Madagaskar), 2016

Każdego roku ministrowie do spraw frankofonii, względnie ministrowie spraw zagranicznych z krajów członkowskich, spotykają się, by przygotować kolejne szczyty organizacji, oraz by wprowadzić w życie podjęte wcześniej postanowienia.

Stała Rada Frankofonii składa się z ambasadorów Frankofonii z krajów członkowskich. Podobnie jak dla konferencji ministerialnych, ich głównymi celami są przygotowanie kolejnych szczytów frankofońskich oraz wprowadzenie decyzji podjętych na wcześniejszych.

•  Belgia, także Francuska Wspólnota Belgii
•  Bułgaria
•  Francja
•  Luksemburg
•  Mołdawia
•  Monako
•  Rumunia
•  Szwajcaria

• Członkowie stowarzyszeni:
  •  Albania
  •  Andora
  •  Austria
  •  Chorwacja
  •  Grecja
  •  Macedonia Północna
  •  Węgry

• Obserwatorzy:
  •  Czechy
  •  Litwa
  •  Łotwa
  •  Polska
  •  Słowacja
  •  Słowenia
  •  Ukraina

• francuskie terytoria zamorskie:
  • Gujana Francuska

•  Kanada
  • Quebec (rząd prowincji)
  • Nowy Brunszwik (rząd prowincji)
  • Ontario (obserwator, wkrótce może stać się członkiem)
•  Dominika
•  Haiti
•  Saint Lucia

• francuskie terytoria zamorskie:
  • Gwadelupa
  • Martynika
  • Saint-Barthélemy
  • Saint-Martin
  • Saint-Pierre i Miquelon

•  Benin
•  Burkina Faso
•  Burundi
•  Czad
•  Demokratyczna Republika Konga
•  Dżibuti
•  Egipt
•  Gabon
•  Gwinea
•  Gwinea Bissau
•  Gwinea Równikowa
•  Kamerun
•  Komory
•  Kongo
•  Madagaskar
•  Mali
•  Maroko
•  Mauretania
•  Mauritius
•  Niger
•  Republika Środkowoafrykańska
•  Republika Zielonego Przylądka
•  Rwanda
•  Senegal
•  Seszele
•  Togo
•  Tunezja
•  Wybrzeże Kości Słoniowej
•  Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

• francuskie terytoria zamorskie:
  • Majotta
  •  Reunion

•  Kambodża
•  Laos
•  Liban
•  Wietnam

• Członkowie stowarzyszeni:
  •  Armenia
  •  Gruzja

•  Vanuatu
• francuskie terytoria zamorskie:
  • Nowa Kaledonia
  •  Polinezja Francuska
  • Wallis i Futuna

 Osobny artykuł: Igrzyska frankofońskie.

• francuskie imperium kolonialne, Unia Francuska, Wspólnota Francuska

• Agnieszka Włoczewska, Mały leksykon pojęć i terminów frankofońskich, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2012, ISBN 978-83-7431-318-6.

• Strona Organizacji Frankofońskiej
• Strona rządowa poświęcona Frankofonii
• Frankofoński paradygmat
• Murzyńskość, antylskość i kreolizacja, czyli jak ocalić świat postkolonialny od metyzacji