Gerhard Hessenberg

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1874 Frankfurt nad Menem
Data i miejsce śmierci	16 listopada 1925 Berlin
profesor nauk matematycznych
Specjalność: geometria rzutowa, teoria mnogości
Alma Mater	Uniwersytet w Berlinie
Doktorat	1899
Habilitacja	1901 Uniwersytet Techniczny w Berlinie
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Bonn Technische Hochschule Breslau Uniwersytet w Tybindze Uniwersytet Techniczny w Berlinie
Rektor TH Breslau
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerhard Hessenberg (ur. 16 sierpnia 1874 we Frankfurcie, zm. 16 listopada 1925 w Berlinie) – niemiecki matematyk zajmujący się głównie geometrią rzutową i teorią mnogości.

Doktoryzował się w 1899 w Berlinie u Hermanna Schwarza i Lazarusa Fuchsa na podstawie pracy Über die Invarianten linearer und quadratischer binärer Differentialformen und ihre Anwendung auf die Deformation der Flächen. Znany m.in. z wyniku mówiącego, iż twierdzenie Pascala pociąga twierdzenie Desargues’a^[1] oraz z wprowadzenia pojęć naturalnej sumy i produktu (Hessenberga) liczb porządkowych. Udowodnił twierdzenie, zwane dziś twierdzeniem Cantora^[2]. Nazwa macierzy Hessenberga pochodzi od nazwiska jego bliskiego krewnego, Karla Hessenberga. Habilitował się w 1901 na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie w zakresie geometrii wykreślonej. W 1904 przeniósł się do tamtejszej Wojskowej Akademii Technicznej. W latach 1907-10 profesor Akademii Rolniczej w Bonn-Poppelsdorf i wykładowca na Uniwersytecie w Bonn, w 1910 został mianowany profesorem zwyczajnym na TH Breslau (1914-1916 rektor). W 1918 przyjął powołanie do Tybingi, a w 1925 wyjechał do Berlina jako profesor zwyczajny geometrii wykreślonej na Uniwersytecie Technicznym. Od 1916 był członkiem Leopoldiny^[3].