| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 listopada 2020 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, nauczyciel, publicysta |
| Stanowisko |
poseł do Izby Deputowanych (1960–1987), poseł do Parlamentu Europejskiego (1976–1979, 1984–1987) |
| Partia |
Włoska Partia Socjalistyczna (1945–1947) |
Giuseppe Amadei (ur. 18 marca 1919 w Guastalli, zm. 6 listopada 2020 tamże[1]) – włoski polityk, nauczyciel i publicysta, wieloletni parlamentarzysta krajowy, kilkukrotny wiceminister, poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia z literatury i filozofii, zawodowo pracował jako nauczyciel języka włoskiego i łaciny. W czasie II wojny światowej współpracował z Komitetem Wyzwolenia Narodowego. W 1945 wstąpił do Włoskiej Partii Socjalistycznej, po dwóch latach przeszedł do Włoskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (przekształconej wkrótce w socjaldemokratów). Od połowy lat 40. zasiadał w radzie miejskiej Guastalli, był asesorem ds. edukacji w jej władzach. W 1953 został szefem PSDI w Reggio nell’Emilia, a w latach 60. zastępcą sekretarza generalnego. Kierował też biurem jednego z ministrów i firmą telefoniczną[1][2].
W 1960 zastąpił w Izbie Deputowanych zmarłego Alberto Simoniniego, zasiadał w niej nieprzerwanie przez osiem kadencji aż do 1987[3]. Został też redaktorem naczelnym powiązanego z PSDI tygodnika „La Giustizia”[2]. Zajmował stanowiska wiceministra przemysłu, handlu i rzemiosła (1970–1972) oraz wiceministra finansów (1972–1974, 1979–1982) w łącznie ośmiu lewicowych gabinetach[3].
W latach 1976–1979 i 1984–1989 zasiadał także w Parlamencie Europejskim, kierował w nim Komisją ds. Regulaminu i Petycji oraz Komisją ds. Regulaminu, Weryfikacji Mandatów i Immunitetów[4]. W 1987 bezskutecznie kandydował do Senatu[5]. W 1989 należał do założycieli ugrupowania Unità e Democrazia Socialista[6], w tym samym roku powrócił do Włoskiej Partii Socjalistycznej. W 1992 wycofał się z polityki. Zajął się m.in. publicystyką i krytyką dotyczącą sztuki współczesnej, w tym malarstwa i rzeźby, a także kolekcjonowaniem dzieł sztuki[2].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty, miał dwie córki. Dożył wieku 101 lat[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Guastalla: è morto Giuseppe Amadei, simbolo del socialismo italiano. reggionline.com, 6 listopada 2020. [dostęp 2020-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-07)]. (wł.).
- ↑ a b c Antonio Lecci: Giuseppe Amadei morto, addio al protagonista del Novecento. ilrestodelcarlino.it, 7 listopada 20202. [dostęp 2020-11-08]. (wł.).
- ↑ a b Giuseppe Amadei. senato.it. [dostęp 2020-11-07]. (wł.).
- ↑ Giuseppe Amadei. europarl.europa.eu. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Mauro Del Bue: Giuseppe Amadei, socialista coraggioso, compie 100 anni. avantionline.it, 21 marca 2019. [dostęp 2020-11-08]. (wł.).
- ↑ Dal PSDI all' UDS, ormai e' un esodo. repubblica.it, 2 kwietnia 1989. [dostęp 2020-11-07]. (wł.).
