Gordon Jago

Gordon Jago
Pełne imię i nazwisko	Gordon Harold Jago
Data i miejsce urodzenia	22 października 1932 ; Londyn
Pozycja	środkowy obrońca
Kariera seniorska
	Dulwich Hamlet
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
	Eastbourne United
	Fulham Londyn (asystent)
1967–1969	Baltimore Bays
1969	Stany Zjednoczone
1971–1974	Queens Park Rangers
1974–1977	FC Millwall
1978–1982	Tampa Bay Rowdies
1984–1989	Dallas Sidekicks
1991–1997	Dallas Sidekicks
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gordon Harold Jago (ur. 22 października 1932 w Londynie) – angielski piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy, trener.

Kariera piłkarska

Gordon Jago urodził się w dzielnicy Londynu, Poplarze. Karierę piłkarską rozpoczął w amatorskim Dulwich Hamlet, z którego w sezonie 1954/1955 przeszedł do występującego w lidze EFL Charltonu Athletic, z którym w sezonie 1956/1957 zajmując ostatnie, 22. miejsce w rozgrywkach ligowych spadł do Second Division. Po sezonie 1961/1962 zakończył karierę piłkarską. Łącznie rozegrał 147 meczów ligowych w których zdobył 1 gola^[1].

Kariera reprezentacyjna

Gordon Jago w 1949 roku w reprezentacji Anglii U-20 rozegrał 6 meczów^[2].

Kariera trenerska

Wczesna kariera

Gordon Jago za po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Najpierw został trenerem amatorskiego Eastbourne United, potem dołączył do sztabu szkoleniowego Fulhamu Londyn^[3].

Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1967–1969 był trenerem występującego w lidze NPSL Baltimore Bays, a w 1969 roku prowadził w dwóch przegranych meczach reprezentację Stanów Zjednoczonych^[4].

Kariera w Anglii

7 maja 1970 roku ogłoszono, że wraz z początkiem 1971 roku Gordon Jago zostanie trenerem Queens Park Rangers^[5]. Po przejęciu funkcji trenera klubu podpisał kontrakty z takimi zawodnikami jak m.in.: Stan Bowles, Don Givens, Dave Thomas i Frank McLintock, z którymi w sezonie 1972/1973 awansował do ligi EFL^[6], natomiast klub w sezonie 1975/1976 składający się z tych samych zawodników (Jago nie trenował już wtedy klubu) był bliski zdobycia mistrzostwa Anglii, jednak w tabeli ligowej przegrał jednym punktem z FC Liverpoolem. Jago odszedł z klubu w październiku 1974 roku.

Następnie w latach 1974–1977 trenował FC Millwall, z którym w sezonie 1975/1976 awansował do Second Division^[7].

Kariera w Stanach Zjednoczonych

Jago w 1978 roku wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1978–1982 trenował występującego w lidze NASL Tampa Bay Rowdies^[7], z którym odnosił pasmo sukcesów w trawiastych i halowych rozgrywkach: dwukrotnie finał Soccer Bowl (1978, 1979), dwukrotne mistrzostwo Konferencji Amerykańskiej (1978, 1979), trzykrotne mistrzostwo Eastern Division (1978–1980), a także halowe mistrzostwo NASL w sezonie 1980 po wygranej rywalizacji w finale z Memphis Rogues (4:5, 10:4, 1:0), dwukrotne halowe wicemistrzostwo NASL (1979, 1982) oraz mistrzostwo Konferencji Atlantyckiej halowego NASL w sezonie 1982. Odszedł z klubu po rozczarowującym sezonie 1982, w którym drużyna Awanturników zajęła 3. miejsce w Southern Division (112 punktów: 12 zwycięstw, 20 porażek, bramki: 47:77)^[8].

Następnie Jago wrócił do Anglii, gdzie w 1984 roku przez krótki czas był dyrektorem generalnym Queens Park Rangers^[9], po czym wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1984–1989 oraz 1991–1997 trenował halową drużynę Dallas Sidekicks^[10]^[11], a w międzyczasie w latach 1989–1991 był prezesem klubu^[12]. Zdobył z tym klubem mistrzostwo (1987) oraz wicemistrzostwo MISL (1992) oraz mistrzostwo Eastern Division MISL w sezonie 1987 oraz dwukrotnie został wybrany Trenerem Roku MISL (1987, 1992). Po rozwiązaniu ligi MISL w 1992 roku, drużyna Pomocników występowała w lidze CISL, w którym dwukrotnie dotarła do finału Lawrence Trophy (1993 – triumf po wygranej rywalizacji 2:1 z San Diego Sockers, 1994 – porażka 2:1 w rywalizacji z Las Vegas Dustdevils) oraz zdobyła mistrzostwo Eastern Division w sezonie 1994, ponadto w sezonie 1993 został wybrany Trenerem Roku CISL.

W 1996 roku otrzymał 10% udziału w klubie^[13]. W 1998 roku ustąpił ze stanowiska trenera klubu^[14].

Sukcesy

Trenerskie

Queens Park Rangers

Awans do EFL: 1973

FC Millwall

Awans do Second Division: 1976

Tampa Bay Rowdies

Finał Soccer Bowl: 1978, 1979
Mistrzostwo Konferencji Amerykańskiej: 1978, 1979
Mistrzostwo Eastern Division: 1978, 1979, 1980
Halowe mistrzostwo NASL: 1980
Halowe wicemistrzostwo NASL: 1979, 1982
Mistrzostwo Konferencji Atlantyckiej halowego NASL: 1982

Dallas Sidekicks

Indywidualne

Trener Roku MISL: 1987, 1992
Trener Roku CISL: 1993
Lifelong Achievement Award: 2010
Nagroda Dr. Pepper Dallas Cup za całokształt twórczości: 2016
Członek Alei Gwiazd FC Dallas: 2005
Galeria Sławy Halowej Piłki Nożnej: 2013
Członek Galerii Sławy Dallas Sidehicks

Odznaczenia

Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego: 2006

Po zakończeniu kariery

Gordon Jago w 1998 roku został prezydentem nowo utworzonej ligi WISL, aż do jej fuzji z ligą MISL^[15].

Następnie objął funkcję dyrektora wykonawczego turnieju Dr Pepper Dallas Cup, którym był do 2013 roku, po czym w dalszym ciągu był ambasadorem i konsultantem specjalnym turnieju^[16]. Podczas kadencji Jago turniej stał się jednym z najpopularniejszym młodzieżowych turniejów piłkarskich na świecie, a w marcu 2016 roku^[17].

W 2005 roku został wprowadzony do Alei Gwiazd FC Dallas (jest również członkiem Galerii Sławy Dallas Sidehicks)^[17]. W 2006 roku w uznaniu jego osiągnięć w rozwoju sportu został mianowany przez królową Elżbietę II Kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego^[18].

W grudniu 2010 roku podczas ESPN Wide World of Sports Disney Showcase w Walt Disney World Resort w Orlando otrzymał nagrodę Lifelong Achievement Award.

5 marca 2013 roku wraz z Kai Haaskivim, Prekim, Brianem Quinnem, Mikek Stankovicem i Zoltánem Tóthem został wprowadzony do Galerii Sławy Halowej Piłki Nożnej^[19]^[20].

W latach 2013–2016 był komentatorem domowych meczów Dallas Sidekicks w lidze MASL dla stacji Norm Hitzes.

Życie prywatne

Gordon Jago miał żonę, byłą londyńską policjantkę June Isabellę (ur. 13 grudnia 1934 w Londynie, 8 grudnia 2014 w Plano), którą wziął ślub w marcu 1960 roku i był z nią aż do jej śmierci 8 grudnia 2014 roku w Medical Center of Plano w Plano w stanie Teksas^[21]. Para miała córkę Kim.

W marcu 2017 roku wydawnictwo Saint Johann Press opublikowało jego autobiografię pt. „A Soccer Pioneer: The Autobiography of Gordon Jago”^[22].

Przypisy

↑ The Baltimore Sun from Baltimore. „The Baltimore Sun”, s. 27, 1967-10-24. Baltimore. (ang.).
↑ Gordon Jago: What I’ve learned from a lifetime in soccer (ang.).
↑ „The Baltimore Sun”, s. 27, 1967-10-24. Baltimore. (ang.).
↑ „The Baltimore Sun”, s. 24, 1969-03-07. Baltimore. (ang.).
↑ „The Baltimore Sun”, s. 35, 1970-05-07. Baltimore. (ang.).
↑ Executive Director Gordon Jago To Be Honored at QPR (ang.).
↑ ^a ^b „Tampa Bay Times”, s. 25, 1977-12-06. Floryda. (ang.).
↑ „Tampa Bay Times”, s. 37, 1982-07-09. Floryda. (ang.).
↑ „Tampa Bay Times”, s. 44, 1984-05-30. Floryda. (ang.).
↑ „Tampa Bay Times”, s. 9, 1984-08-15. Floryda. (ang.).
↑ „The Odessa American”, s. 14, 1991-01-29. Odessa. (ang.).
↑ „Longview News-Journal”, s. 13, 1989-09-08. Longview. (ang.).
↑ „Longview News-Journal”, s. 13, 1996-05-08. Longview. (ang.).
↑ „Longview News-Journal”, s. 34, 1998-06-17. Longview. (ang.).
↑ „New Braunfels Herald-Zeitung”, s. 14, 1999-02-19. New Braunfels. (ang.).
↑ Another recognition for the respected Gordon Jago, MBE (ang.).
↑ ^a ^b Gordon Jago’s 30th Anniversary (ang.).
↑ Gordon Jago Receives British Honor For Youth Soccer [data dostępu: 2017-08-26] (ang.).
↑ Former Dallas Sidekicks Coach Gordon Jago Named 2013 Indoor Soccer Hall of Fame Inductee [data dostępu: 2013-03-05] (ang.).
↑ Former Sidekicks Coach Gordon Jago Named 2013 Indoor Soccer Hall of Fame Inductee [data dostępu: 2013-03-05] (ang.).
↑ June Jago Obituary (1934 – 2014) (ang.).
↑ The timing’s perfect for Gordon Jago’s autobiography [data dostępu: 2017-04-10] (ang.).

Linki zewnętrzne

Gordon Jago w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
Gordon Jago w bazie WorldFootball.net (ang.)
Gordon Jago w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
Gordon Jago w bazie Soccerbase (ang.)
Gordon Jago, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2023-04-11] .
Gordon Jago, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2023-04-11] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] The Baltimore Sun from Baltimore. „The Baltimore Sun”, s. 27, 1967-10-24. Baltimore. (ang.).

[3] Gordon Jago: What I’ve learned from a lifetime in soccer (ang.).

[4] „The Baltimore Sun”, s. 27, 1967-10-24. Baltimore. (ang.).

[5] „The Baltimore Sun”, s. 24, 1969-03-07. Baltimore. (ang.).

[6] „The Baltimore Sun”, s. 35, 1970-05-07. Baltimore. (ang.).

[7] Executive Director Gordon Jago To Be Honored at QPR (ang.).

[jago1977-8] „Tampa Bay Times”, s. 25, 1977-12-06. Floryda. (ang.).

[9] „Tampa Bay Times”, s. 37, 1982-07-09. Floryda. (ang.).

[10] „Tampa Bay Times”, s. 44, 1984-05-30. Floryda. (ang.).

[11] „Tampa Bay Times”, s. 9, 1984-08-15. Floryda. (ang.).

[12] „The Odessa American”, s. 14, 1991-01-29. Odessa. (ang.).

[13] „Longview News-Journal”, s. 13, 1989-09-08. Longview. (ang.).

[14] „Longview News-Journal”, s. 13, 1996-05-08. Longview. (ang.).

[15] „Longview News-Journal”, s. 34, 1998-06-17. Longview. (ang.).

[16] „New Braunfels Herald-Zeitung”, s. 14, 1999-02-19. New Braunfels. (ang.).

[17] Another recognition for the respected Gordon Jago, MBE (ang.).

[dallas-18] Gordon Jago’s 30th Anniversary (ang.).

[19] Gordon Jago Receives British Honor For Youth Soccer [data dostępu: 2017-08-26] (ang.).

[20] Former Dallas Sidekicks Coach Gordon Jago Named 2013 Indoor Soccer Hall of Fame Inductee [data dostępu: 2013-03-05] (ang.).

[21] Former Sidekicks Coach Gordon Jago Named 2013 Indoor Soccer Hall of Fame Inductee [data dostępu: 2013-03-05] (ang.).

[22] June Jago Obituary (1934 – 2014) (ang.).

[23] The timing’s perfect for Gordon Jago’s autobiography [data dostępu: 2017-04-10] (ang.).

[t-24] tymczasowo

[t-25] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[A]

[A]

NASL	1968: Woosnam 1969: Bedl 1970: DeRosa 1971: Newman 1972: Bradley 1973: Miller 1974: Perolli 1975: Firmani 1976: Kapetanović 1977: Firmani 1978: Firmani 1979: Waiters 1980: Weisweiler i Özdenak 1981: Roy 1982: Mazzei 1983: Hennessey 1984: Roy
Halowe NASL	1971: Newman 1975: Toplak 1976: Firmani 1979: Miller 1980: Jago 1981: Liekoski 1982: Newman 1983: Miller 1984: Newman