 Győző Kulcsár (1970) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1940 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 września 2018 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
188 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
Újpesti Dózsa (1957–1958) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Győző Kulcsár (ur. 18 października 1940 w Budapeszcie, zm. 19 września 2018 tamże[1]) – węgierski szermierz, szpadzista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.
Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku Węgrzy w składzie: Győző Kulcsár, Zoltán Nemere, Tamás Gábor, István Kausz i Árpád Bárány zwyciężyli w zawodach drużynowych. Indywidualnie zajął dziewiąte miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Meksyku wywalczył indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrał obie walki i wyprzedził Hryhorija Krissa z ZSRR i Włocha Gianluigiego Saccaro[2]. Na tej samej imprezie wspólnie z Zoltánem Nemere, Pálem Nagym, Csabą Fenyvesim i Pálem Schmittem zdobył złoty medal. Kolejne dwa medale zdobył na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku. W rywalizacji indywidualnej zajął trzecie miejsce, w rundzie finałowej wygrywając trzy z pięciu walk; wyprzedzili go tylko Csaba Fenyvesi i Francuz Jacques Ladègaillerie[3]. Ponadto Fenyvesi, Kulcsár, Schmitt, Sándor Erdős i István Osztrics zdobyli drużynowo kolejny złoty medal. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, w rywalizacji indywidualnej zdobywając brązowy medal. W rundzie finałowej przegrał obie walki i uplasował się za Alexandrem Puschem i Jürgenem Hehnem z RFN[4]. W zawodach drużynowych Węgrzy zajęli tym razem czwarte miejsce.
Podczas mistrzostw świata w Gdańsku w 1963 roku wspólnie z Báránym, Gáborem, Kauszem i Nemere zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Węgrzy z Kulcsárem w składzie zdobywali następnie złote medale na mistrzostwach świata w Ankarze (1970), mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) i mistrzostwach świata w Hamburgu (1978), srebrne podczas mistrzostw świata w Hawanie (1969) i mistrzostw świata w Göteborgu (1973) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Montrealu (1967), mistrzostwach świata w Grenoble (1974) i mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975). Nie zdobył medalu w zawodach indywidualnych[5].
Jego syn, Krisztián Kulcsár, także został szermierzem[6].
Medale olimpijskie
[edytuj | edytuj kod]- szpada drużynowo – złoto
- szpada indywidualnie i drużynowo – złoto
- szpada drużynowo – złoto
- szpada indywidualnie – brąz
- szpada indywidualnie – brąz
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Meghalt Kulcsár Győző. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ 1968 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
- ↑ 1972 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
- ↑ 1976 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
- ↑ Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-20] (niem.).
- ↑ Olympedia – Krisztián Kulcsár. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Olympedia – Győző Kulcsár. olympedia.org. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
