2024/2025 | |
Państwo | |
---|---|
Dyscyplina | |
Organizator rozgrywek | |
Data założenia | |
Założyciel | |
Rozgrywki | |
Liczba drużyn |
20 |
Zwycięzca |
Detentore della Coppa Ali della Vittoria |
Wyższy poziom ligowy | |
Niższy poziom ligowy | |
Puchary | |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca |
Casale (1929/1930) |
Obecny zwycięzca |
Parma (2023/24) |
Najwięcej zwycięstw |
Genoa CFC |
Strona internetowa |
Serie B (dosł. Seria B) – drugi poziom w hierarchii ligowych rozgrywek w piłce nożnej mężczyzn we Włoszech. Utworzona w 1929 roku i zarządzana przez Lega Nazionale Professionisti B (LNPB), a wcześniej do 1943 przez Direttorio Divisioni Superiori (DDS), w sezonie 1945/46 przez Lega Nazionale Alta Italia, od 1946 do 2010 przez Lega Nazionale Professionisti (LNP). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) w systemie mecz i rewanż. Przeznaczone są dla 20 włoskich klubów piłkarskich. Pierwsze dwa zespoły awansują do Serie A, natomiast zespoły z miejsc 3-8 uczestniczą w barażach, których zwycięzca awansuje do Serie A. Zespoły z miejsc 18-20 spadają do Serie C1, a z miejsc 16-17 walczą w barażach o utrzymanie się w lidze.
Baraże są zależne jednak od przewag punktowych pomiędzy drużynami. W przypadku baraży o awans do Serie A, trzeci zespół w tabeli mając przewagę 14 punktów nad czwartym, awansuje bezpośrednio, natomiast w przypadku mniejszej przewagi rozgrywane są baraże. W przypadku barażów o utrzymanie różnica ta wynosi z kolei 5 punktów pomiędzy uczestnikami baraży.
Najbardziej utytułowaną drużyna ligi są Genoa CFC i Atalanta BC, którzy uzyskali po 6 tytułów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Jej początki sięgają 1929 roku, kiedy to stara Divisione Nazionale została podzielona na dwie nowe ligi: Serie A, która zgromadziła drużyny sklasyfikowane z pierwszego do dziewiątego miejsca w dwóch grupach, na które były podzielone mistrzostwa 1928/29 oraz Serie B, do której trafiły drużyny sklasyfikowane z dziesiątego do szesnastego miejsca w dwóch grupach z mistrzostw 1928/29, oprócz klubów Spezia, Parma, Monfalconese CNT i zwycięzcy trzech grup ligi północnej (Prima Divisione) sezonu 1928/29 oraz US Lecce, który po wygranej w barażach z Taranto wywalczył mistrzostwo południa (Campionato Meridionale) sezonu 1928/29. W pierwszej edycji Serie B uczestniczyło 18 drużyn, a mistrzostwo zdobyło Casale.
Rozgrywki na drugim poziomie włoskiej piłki nożnej po raz pierwszy odbyły się w sezonie 1904. W pierwszej edycji Seconda Categoria brały udział z jednej strony drużyny rezerwowe klubów należących do Prima Categoria, z drugiej zaś te prowincjalne, które dopiero dołączyły do Federacji. Były to drużyny Andrea Doria II, Audace Torino II, Genoa II i Juventus II. Drużyny z Mediolanu nie byli zainteresowani turniejem. W półfinale Ligurii wygrał Genoa II, a półfinale Piemontu Juventus II, którzy w finale walczyli o pierwszy tytuł mistrza drugiego poziomu. Po wygranej 4:0 pierwszym mistrzem został Genoa II. W następnym sezonie już było 6 uczestników, w tym jedna drużyna, która nie była rezerwową – FC Sempione z Mediolanu.
W związku z decyzją FIF o zakazie gry obcokrajowców w mistrzostwach Włoch i protestami różnych czołowych klubów, zdecydowano o ustanowieniu dwóch równoległych turniejów Prima Categoria: jednego „federalnego” (Campionato Federale), w którym dopuszczono udział członków zagranicznych, oraz „włoską” Campionato Italiano, w której mogli uczestniczyć tylko posiadacze włoskich kart. Zgodnie z tym podejściem, Seconda Categoria została również podzielona na dwa mistrzostwa. Mistrzostwa Włoch przyznały tytuł narodowy drugiej kategorii, a federacji mniej prestiżowy tytuł mistrza FIF. Po dwóch sezonach 1908 i 1909 ograniczenia zostały anulowane i od sezonu 1909/10 rozgrywki prowadzone tylko w Seconda Categoria.
Przed rozpoczęciem sezonu 1912/13 druga kategoria zmieniła nazwę na Promozione. Po raz pierwszy nie uczestniczyły w niej drużyny rezerwowe. Turniej o awans został zorganizowany osobno w każdym z sześciu piłkarskich regionów kraju, nie odbyły się żadne krajowe finały, a zwycięzcy grup zdobyli awans do Prima Categoria. Latem 1915 po wybuchu I wojny światowej mistrzostwa Włoch we wszystkich ligach zostały zawieszone. Dopiero po zakończeniu wojny w sezonie 1919/20 rozgrywki zostały wznowione.
Mistrzostwa o awans w sezonie 1921/22 były jednym z dwóch rozgrywanych we Włoszech turniejów piłkarskich poziomu drugiego. Pierwsze rozgrywki to Promozione organizowane przez FIGC. Drugie mistrzostwa II stopnia rozegrane w tym sezonie zorganizowała rywalizująca Federacja CCI zarządzana przez Direzioni Regionali. Latem 1915 roku FIGC i CCI połączyły się ponownie. W wyniku porozumienia powstały nowe rozgrywki drugiego poziomu o nazwie Seconda Divisione, które rozgrywane w dwóch ligach Lega Nord (8 grup) i Lega Sud (5 grup).
W sezonie 1926/27 rozgrywki zostały reorganizowane. Utworzono 4 grupy, zwycięzcy których w turnieju finałowym walczyli o tytuł mistrza Prima Divisione.
Medaliści ligi
[edytuj | edytuj kod]- Czcionką pogrubioną oznaczono zespoły które awansowały bezposrednio do Serie A.
- Kursywą oznaczono zespoły które awansowały do Serie A po barażach.
- Czcionką zwykłą oznaczono zespoły które nie awansowały do Serie A (ze względu na inny regulamin w danym roku).
Poziom regionalny
[edytuj | edytuj kod]II poziom ogólnokrajowy
[edytuj | edytuj kod]
|
- Serie B
|
Statystyka
[edytuj | edytuj kod]Tabela medalowa
[edytuj | edytuj kod]Mistrzostwo ligi zostało do tej pory zdobyte przez 53 różne drużyny. Stan po sezonie 2023/24.
Lp. | Klub | Miejsca na podium | Zwycięskie sezony | ||
---|---|---|---|---|---|
1. | Genoa | 6 | 2 | 1 | 1934/35, 1952/53, 1961/62, 1972/73, 1975/76, 1988/89 |
2. | Atalanta | 5 | 4 | 1 | 1939/40, 1958/59, 1983/84, 2005/06, 2010/11 |
3. | Palermo | 5 | 2 | 3 | 1931/32, 1947/48 (C), 1967/68, 2003/04, 2013/14 |
4. | Brescia | 4 | 6 | 6 | 1964/65, 1991/92, 1996/97, 2018/19 |
5. | Verona | 3 | 6 | 2 | 1956/57, 1981/82, 1998/99 |
6. | Como | 3 | 3 | 2 | 1948/49, 1979/80, 2001/02 |
7. | Torino | 3 | 3 | 1 | 1959/60, 1989/90, 2000/01 |
8. | Empoli | 3 | 2 | 1 | 2004/05, 2017/18, 2020/21 |
9. | Vicenza | 3 | 1 | 4 | 1954/55, 1976/77, 1999/00 |
10. | Varese | 3 | 1 | 0 | 1963/64, 1969/70, 1973/74 |
11. | Novara | 3 | 0 | 2 | 1935/36 (wsp.), 1937/38 (wsp.), 1947/48 (A) |
12. | Fiorentina | 3 | 0 | 0 | 1930/31, 1938/39, 1993/94 |
13. | Bari | 2 | 7 | 3 | 1941/42, 2008/09 |
14. | Lecce | 2 | 3 | 4 | 2009/10, 2021/22 |
15. | Pisa | 2 | 3 | 2 | 1986/87 (wsp.), 1984/85 |
Venezia | 2 | 3 | 2 | 1960/61, 1965/66 | |
17. | Modena | 2 | 2 | 6 | 1937/38 (wsp.), 1942/43 |
18. | Udinese | 2 | 2 | 1 | 1955/56, 1978/79 |
19. | Pescara | 2 | 1 | 4 | 1986/87 (wsp.), 2011/12 |
20. | Ascoli | 2 | 1 | 0 | 1977/78, 1985/86 |
Bologna | 2 | 1 | 0 | 1987/88, 1995/96 | |
Salernitana | 2 | 1 | 0 | 1946/47 (C), 1997/98 | |
23. | Livorno | 2 | 0 | 4 | 1932/33, 1936/37 |
24. | SPAL | 2 | 0 | 2 | 1950/51, 2016/17 |
25. | Lucchese | 2 | 0 | 1 | 1935/36 (wsp.), 1946/47 (B) |
26. | Milan | 2 | 0 | 0 | 1980/81, 1982/83 |
Sampierdarenese (Liguria) | 2 | 0 | 0 | 1933/34, 1940/41 | |
28. | Cagliari | 1 | 3 | 3 | 2015/16 |
29. | Napoli | 1 | 3 | 1 | 1949/50 |
30. | Padova | 1 | 3 | 0 | 1947/48 (B) |
31. | Lazio | 1 | 2 | 2 | 1968/69 |
32. | Pro Patria | 1 | 2 | 0 | 1946/47 (A) |
Parma | 1 | 2 | 0 | 2023/24 | |
34. | Catania | 1 | 1 | 5 | 1953/54 |
35. | Foggia | 1 | 1 | 3 | 1990/91 |
36. | Frosinone | 1 | 1 | 2 | 2022/23 |
37. | Alessandria | 1 | 1 | 1 | 1945/46 |
Mantova | 1 | 1 | 1 | 1970/71 | |
Piacenza | 1 | 1 | 1 | 1994/95 | |
Sampdoria | 1 | 1 | 1 | 1966/67 | |
Ternana | 1 | 1 | 1 | 1971/72 | |
42. | Siena | 1 | 1 | 0 | 2002/03 |
43. | Perugia | 1 | 0 | 2 | 1974/75 |
Reggiana | 1 | 0 | 2 | 1992/93 | |
45. | Benevento | 1 | 0 | 1 | 2019/20 |
Chievo | 1 | 0 | 1 | 2007/08 | |
Messina | 1 | 0 | 1 | 1962/63 | |
Sassuolo | 1 | 0 | 1 | 2012/13 | |
49. | Carpi | 1 | 0 | 0 | 2014/15 |
Casale | 1 | 0 | 0 | 1929/30 | |
Juventus | 1 | 0 | 0 | 2006/07 | |
Roma | 1 | 0 | 0 | 1951/52 | |
Triestina | 1 | 0 | 0 | 1957/58 | |
54. | Legnano | 0 | 4 | 1 | |
55. | Catanzaro | 0 | 2 | 2 | |
Cesena | 0 | 2 | 2 | ||
Cremonese | 0 | 2 | 2 | ||
58. | Lecco | 0 | 2 | 1 | |
59. | Crotone | 0 | 2 | 0 | |
60. | Pistoiese | 0 | 1 | 0 | |
61. | Ancona | 0 | 0 | 1 | |
Avellino | 0 | 0 | 1 | ||
La Dominante | 0 | 0 | 1 | ||
Latina | 0 | 0 | 1 | ||
Monza | 0 | 0 | 1 | ||
Spezia | 0 | 0 | 1 | ||
Trapani | 0 | 0 | 1 | ||
Vigevano | 0 | 0 | 1 |
Klasyfikacja według regionów
[edytuj | edytuj kod]Siedziby klubów: Stan na maj 2021.
Region | Liczba tytułów | Drużyny |
---|---|---|
Lombardia | 19 | Atalanta (5), Brescia (4), Como (3), Mantova (1), Milan (2), Pro Patria (1), Varese (3) |
Toskania | 13 | Fiorentina (3), Empoli (3), Livorno (2), Lucchese (2), Pisa (2), Siena (1) |
Emilia-Romania | 11 | Bologna (2), Carpi (1), Modena (2), SPAL (2), Piacenza (1), Reggiana (1), Sassuolo (1), Parma (1) |
Wenecja Euganejska | 10 | Chievo (1), Padova (1), Venezia (2), Verona (3), L.R. Vicenza (3) |
Liguria | 9 | Genoa (6), Sampierdarenese/Liguria (2), Sampdoria (1) |
Piemont | 9 | Alessandria (1), Casale (1), Juventus (1), Novara (3), Torino (3) |
Sycylia | 7 | Catania (1), Messina (1), Palermo (5) |
Apulia | 4 | Bari (2), Foggia (1), Lecce (1) |
Kampania | 4 | Benevento (1), Napoli (1), Salernitana (2) |
Friuli-Wenecja Julijska | 3 | Triestina (1), Udinese (2) |
Abruzja | 2 | Pescara (2) |
Lacjum | 2 | Lazio (1), Roma (1) |
Marche | 2 | Ascoli (2) |
Umbria | 2 | Perugia (1), Ternana (1) |
Sardynia | 1 | Cagliari (1) |
Uczestnicy
[edytuj | edytuj kod]Są 142 zespoły, które wzięli udział w 89 sezonach włoskiej Serie B, które były prowadzone od 1929/30 aż do sezonu 2021/22 łącznie[2], z wyjątkiem sezonu 1945/46. Żaden z zespołów nie był zawsze obecny w każdej edycji. W przeciwieństwie do Serie A, nie wszystkie mistrzostwa Serie B zostały rozegrane w jednej grupie.
- 63 razy: Brescia
- 53 razy: Verona
- 50 razy: Modena
- 46 razy: Bari
- 44 razy: Palermo
- 40 razy: Monza
- 39 razy: Pescara
- 38 razy: Padova
- 37 razy: Venezia, Vicenza
- 35 razy: Como, Pisa
- 34 razy: Catania, Novara, Reggiana
- 33 razy: Genoa
- 32 razy: Cesena, Messina
- 31 razy: Taranto, Cremonese
- 30 razy: Salernitana
- 29 razy: Cagliari, Lecce
- 28 razy: Atalanta, Catanzaro, Parma, Perugia, Ternana
- 27 razy: Livorno, Spezia
- 25 razy: Foggia
- 24 razy: Ascoli, Reggina
- 23 razy: Cosenza, SPAL
- 22 razy: Empoli, Triestina
- 21 razy: Ancona, Sambenedettese, Varese, Alessandria
- 19 razy: Avellino, Lucchese, Pistoiese
- 18 razy: Piacenza, Udinese
- 16 razy: Arezzo, Treviso
- 15 razy: Cittadella, Crotone
- 14 razy: Legnano, Mantova
- 13 razy: Pro Patria, Pro Vercelli, Siena
- 12 razy: Bologna, Fanfulla, Napoli, Torino
- 11 razy: Lazio, Lecco, Sampdoria, Vigevano, Frosinone
- 10 razy: Chievo, Marzotto Valdagno, Prato
- 9 razy: Albinoleffe, Rimini
- 7 razy: Ravenna, Siracusa
- 6 razy: Brindisi, Fidelis Andria, Grosseto, Seregno, Viareggio, Virtus Entella
- 5 razy: Campobasso, Carpi, Fiorentina, Juve Stabia, Potenza, Sassuolo, Savona, Trapani
- 4 razy: Barletta, Casale, Latina, Monfalcone, Pavia, Pro Sesto, Sampierdarenese, Virtus Lanciano, Benevento
- 3 razy: Cavese, Derthona, Grion Pola, L’Aquila, Nocerina, Piombino, Sanremese, Savoia, Pordenone
- 2 razy: Acireale, Biellese, Carrarese, Casertana, Castel di Sangro, Crema, Fiumana, Gallaratese, Gubbio, Licata, Milan, Pro Gorizia, Rieti, Scafatese, Suzzara, Trani, Vogherese
- 1 raz: Alba Trastevere, Alzano Virescit, Arsenale Taranto, Bolzano, Centese, Fermana, Forlì, Gallipoli, Juventus, Dominante, Macerata, Magenta, Massese, MATER, Matera, Mestrina, Molinella, Portogruaro, Roma, Sestrese, Sorrento, Vita Nova
Należy jednak zaznaczyć, że drużyny, zebrane na poniższej liście, grały tylko w ogólnokrajowych mistrzostwach Serie B, a nie jak w sezonie 1945/46 z okresu bezpośrednio powojennego. Te mistrzostwa zostały zorganizowane według kryteriów geograficznych, w których wzięły kluby z północnych Włochy, który występowali w poprzednim sezonie 1942/43 w Serie B, oraz rozszerzony o najlepsze kluby Serie C z północnych. Zespoły z południowych Włoch Serie B brały udział w rozgrywkach Serie A sezonu 1945/46. Z tego powodu te mistrzostwa nie są uwzględniane w statystykach.
Lista klubów w Serie B-C Alta Italia w sezonie 1945/46:
- Alessandria (Serie B)
- Ausonia La Spezia (Serie B)
- Biellese (Serie C)
- Casale (Serie C)
- Cesena (Serie C)
- Como (Serie C)
- Crema (Serie C)
- Cremonese (Serie B)
- Cuneo (Serie C)
- Fanfulla (Serie B)
- Forti e Liberi (Serie C)
- Gallaratese (Serie C)
- Lecco (Serie C)
- Legnano (Serie C)
- Mantova (Serie C)
- Novara (Serie B)
- Padova (Serie B)
- Panigale (Serie C)
- Parma (Serie C)
- Piacenza (Serie C)
- Pro Gorizia (Serie C)
- Pro Patria (Serie B)
- Pro Sesto (Serie C)
- Pro Vercelli (Serie C)
- Reggiana (Serie C)
- Savona (Serie B)
- Seregno (Serie C)
- Sestrese (Serie C)
- SPAL (Serie C)
- Suzzara (Serie C)
- Trento (Serie C)
- Treviso (Serie C)
- Udinese (Serie B)
- Verona (Serie C)
- Vigevano (Serie C)
- Vogherese (Serie C)
Prawa transmisyjne w Polsce
[edytuj | edytuj kod]W sezonie 2021/2022 na antenie TVP Sport emitowane były mecze barażowe o awans do Serie A. Natomiast od sezonu 2022/2023 wybrany przez redakcję, jeden mecz każdej kolejki rozgrywek można oglądać w aplikacji mobilnej stacji TVP Sport i na jej stronie internetowej[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ze względu na zwiększenie liczby zespołów z 18 do 20 w Serie A.
- ↑ ITALY 2nd level alltimetable – Clas Glenning Football.
- ↑ Telewizja Polska S.A , Wraca Glik, wraca Serie B! Transmisje na żywo w TVP [online], sport.tvp.pl, 10 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-12] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Włoskiego Związku Piłki Nożnej (wł.)
- Archiwum wyników meczów i tabel w bazie RSSSF (ang.)
- Serie B 22/23, [w:] baza Soccerway (liga-rozgrywki) [dostęp 2021-01-03] .
- Serie B, [w:] baza Transfermarkt (rozgrywki) [dostęp 2020-11-28] .