Ingemar Mayr

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1975 Sint-Michielsgestel
Klub	SK St. Johann in Tirol[1][2] Skiclub Kirchberg[3]
Debiut w PŚ	3 stycznia 1993 w Innsbrucku (21. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	6 stycznia 1995 w Bischofshofen (25. miejsce)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Mistrzostwa świata juniorów srebro Harrachov 1993 drużynowo Reprezentacja  Holandia

Ingemar Mayr (ur. 30 listopada 1975 w Sint-Michielsgestel) – austriacki i holenderski skoczek narciarski, srebrny medalista mistrzostw świata juniorów w 1993 w konkursie drużynowym. Pierwszy w historii reprezentant Holandii, który zdobył punkty do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Trzykrotny zwycięzca zawodów Pucharu Kontynentalnego (w latach 1995, 1997 i 1998). Były rekordzista skoczni Franz-Haslberger-Schanze w Reit im Winkl. Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w 2001 i 2003. Mistrz Austrii (1996) i Holandii (2001). Reprezentant SK St. Johann in Tirol i Skiclub Kirchberg. W międzynarodowych zawodach w skokach narciarskich startował do 2003, po czym zakończył sportową karierę.

Urodził się 30 listopada 1975 w holenderskim mieście Sint-Michielsgestel. Pochodzi z rodziny austriacko-holenderskiej – jego ojciec był Austriakiem, a matka Holenderką. Od 1993 startował w niższej kadrze Austrii w skokach narciarskich. Z uwagi na brak perspektyw na występy w barwach austriackich^[4], w grudniu 2000 przyjął holenderskie obywatelstwo^[5]. Nie zrzekł się jednak swojego austriackiego obywatelstwa^[3]. Zamiar przyjęcia holenderskiego obywatelstwa zgłosił już w 1998^[6]. Ukończył ekonomię w szkole sportowej w Stams^[7].

W międzyczasie zamieszkał w austriackim mieście Kirchdorf in Tirol. Jest związany z Maren Elisabeth, z którą ma córkę Charlotte (ur. 2011)^[8].

Zna język niemiecki i niderlandzki^[4]. Jest informatykiem gospodarczym^[8].

W 1992 na skoczni w Wörgl zdobył tytuł mistrza Austrii juniorów w skokach narciarskich w kategorii Jugend I. Rok później w St. Aegyd am Neuwalde zdobył srebrny medal w kategorii Jugend II, przegrywając z Reinhardem Schwarzenbergerem^[1]. W 1996 na 80-metrowej skoczni w Schwarzach im Pongau zdobył tytuł mistrza Austrii seniorów. Bezpośrednio wyprzedził wówczas Martina Höllwartha i Andreasa Goldbergera^[2].

W Pucharze Świata zadebiutował w 1993, podczas trzeciego konkursu 41. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku. Zajął wówczas 21. miejsce. W zawodach w Bischofshofen uplasował się jedno miejsce wyżej^[9]. Pozwoliło mu to zająć 42. miejsce w klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni^[10]. W marcu 1993, wraz z Gerhardem Schallertem, Thomasem Kuglitschem i Andreasem Widhölzlem, zdobył srebrny medal mistrzostw świata juniorów w Harrachovie w konkursie drużynowym^[11][12].

29 grudnia 1994 został rekordzistą skoczni Franz-Haslberger-Schanze w Reit im Winkl – uzyskał 91,5 metra i tym samym poprawił o dwa metry poprzedni rekord Martina Höllwartha. Mayr był rekordzistą skoczni do 3 stycznia 1995, kiedy to 1,5 metra dalej skoczył Takanori Kōno^[13].

Pierwsze punkty Pucharu Świata zdobył 6 stycznia 1995 w Bischofshofen. Zajął wówczas 25. miejsce, co według nowej punktacji za konkursy Pucharu Świata, dało mu sześć punktów do klasyfikacji. Osiem dni później w Engelbergu zajął najwyższe w karierze, piętnaste miejsce w zawodach PŚ. Do końca sezonu 1994/1995 punktował jeszcze czterokrotnie – 15 stycznia w Engelbergu (24. miejsce), 8 lutego w Lillehammer (22. miejsce), 12 lutego w Oslo (24. miejsce) oraz 25 lutego na mamuciej skoczni w Oberstdorfie (25. miejsce)^[9]. Łącznie zdobył 51 punktów, dzięki czemu zajął 45. miejsce w klasyfikacji generalnej^[10]. Ponadto 28 stycznia 1995 w Libercu po raz pierwszy w karierze wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego^[14][15], a w lutym 1995 zajął piąte miejsce w konkursie w Schönwaldzie^[16]. W 1995 roku wygrał także mniej prestiżowy Turniej Bohemii w skokach narciarskich^[14].

W kolejnym sezonie tylko raz zakwalifikował się do serii finałowej zawodów Pucharu Świata. Miało to miejsce 8 grudnia w Villach, gdzie był 22.^[9] W tym sezonie występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym zgromadził łącznie 424 punkty i zajął 11. miejsce w klasyfikacji generalnej. Plasował się w czołowej dziesiątce niektórych konkursów – 13 stycznia 1996 w Saalfelden am Steinernen Meer był piąty^[17], a 27 i 28 stycznia w Libercu zajął odpowiednio – szóste i czwarte miejsce^[18][19].

W sezonie 1996/1997 czterokrotnie kwalifikował się do drugiej serii indywidualnych zawodów Pucharu Świata. Łącznie zdobył 14 punktów, co pozwoliło mu zająć 75. miejsce w klasyfikacji generalnej^[10]. W grudniu 1996 roku stanął na najniższym stopniu podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, rozegranych na normalnej skoczni we francuskim Chaux-Neuve. Przegrał wówczas o dziesięć punktów z Andreasem Widhölzlem i o jeden punkt z Heinem Mathiesenem^[20]. W marcu 1997 na Tremplin Le Praz w Courchevel odniósł drugie w karierze zwycięstwo w Pucharze Kontynentalnym^[14][21].

W sezonie 1997/1998 regularnie startował w zawodach Pucharu Świata, jednak ani razu nie zdołał zakwalifikować się do serii finałowej^[9]. 15 lutego 1998 na skoczni narciarskiej w niemieckim Ruhpolding po raz trzeci w karierze wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego^[14][22].

W kolejnych latach nie startował w międzynarodowych zawodach. Do rywalizacji powrócił w sezonie 2000/2001, już jako reprezentant Holandii^[9][4][3].

Po przyjęciu holenderskiego obywatelstwa, Ingemar Mayr miał aspiracje, aby wywalczyć kwalifikację na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002 w Salt Lake City^[23][5].

W styczniu 2001, po raz pierwszy w holenderskich barwach, wystąpił w zawodach Pucharu Świata. W konkursie 49. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku zajął 38. miejsce. W Bischofshofen odpadł w kwalifikacjach. W lutym zaliczył pierwszy w karierze występ na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. W konkursie skoków na obiekcie K-116 zajął 47. miejsce^[9]. W marcu wystartował także w kwalifikacjach w Oslo, jednak nie awansował do konkursu głównego^[24]. W konkursie Pucharu Kontynentalnego, rozegranym 9 marca w Vikersund, zajął drugie miejsce – przegrał o 20,5 punktu ze zwycięzcą zawodów, Tonim Nieminenem^[25]. W tym samym roku wywalczył tytuł mistrza Holandii w skokach narciarskich^[3].

W 2001 roku podczas zajęć treningowych w tunelu aerodynamicznym w Helsinkach doznał kontuzji, w wyniku której musiał zrezygnować ze startów w zawodach letnich^[5].

W sezonie 2001/2002, za namową Ingemara Mayra, do reprezentacji Holandii dołączył Christoph Kreuzer – również Austriak o holenderskich korzeniach, który nie miał szans startować w reprezentacji Austrii^[26].

Pierwszy występ Mayra w konkursie głównym Pucharu Świata 2001/2002 miał miejsce 9 grudnia w Villach. Wziął wówczas udział w konkursie drużynowym, w którym w zespole holenderskim wystartowali także: Jeroen Nikkel, Boy van Baarle i Niels de Groot. Holendrzy zajęli ostatnie, dziesiąte miejsce. Do sklasyfikowanej na dziewiątym miejscu ekipy rosyjskiej stracili blisko dwieście punktów^[27]. Był to jednak pierwszy przypadek, gdy Holandia wystawiła skład do konkursu drużynowego Pucharu Świata^[26].

W kolejnych swoich startach albo nie przechodził kwalifikacji, albo nie awansował do serii finałowej. Podczas pierwszego z trzech konkursów japońskich, 24 stycznia 2002 w Hakubie, jako pierwszy reprezentant Holandii w skokach narciarskich zdobył punkty Pucharu Świata. Zajął wówczas 22. miejsce w konkursie głównym, co było najlepszym rezultatem w historii holenderskich startów w całym cyklu^[26]. Wystąpił także w konkursie w Sapporo, jednak zajął w nim 48. miejsce^[a]. W zawodach drużynowych w Sapporo holenderski zespół wystąpił w składzie: Christoph Kreuzer, Boy van Baarle, Niels de Groot i Ingemar Mayr. Drużyna zajęła ostatnie, jedenaste miejsce. Do dziesiątej w klasyfikacji reprezentacji Polski, Holendrzy stracili 64,2 punktu^[28]. W ostatnim periodzie sezonu Mayr uczestniczył w kwalifikacjach do wszystkich indywidualnych konkursów Turnieju Nordyckiego, jednak bez sukcesów. Sezon zakończył na 68. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z dorobkiem dziewięciu punktów^[29].

W kolejnym sezonie startował w większości zawodów Pucharu Świata, a ośmiokrotnie wystartował w konkursach głównych. Zajął 34. i 33. miejsce w konkursach w Engelbergu, 46. miejsce w Bischofshofen, 49. miejsce w Libercu, 48. miejsce w Hakubie, 44. i 55. miejsce w Sapporo oraz 45. miejsce w pierwszym konkursie w Willingen. Jedyne punkty w sezonie zdobył 9 lutego 2003, plasując się na 29. miejscu w drugim konkursie w Willingen. Zawody były jednak loteryjne i ograniczone do jednej serii konkursowej z powodu silnego wiatru^[30]. Pod koniec lutego, po raz drugi w karierze, wystąpił w mistrzostwach świata seniorów. W obu konkursach skoków w Predazzo – zarówno na skoczni dużej, jak i normalnej, uplasował się na 46. miejscu^[9]. W trakcie sezonu startował także w Pucharze Kontynentalnym, w którym dwukrotnie zdobywał punkty do klasyfikacji. Był 29. w Sankt Moritz i 23. w Willingen^[9], dzięki czemu zgromadził łącznie dziesięć punktów i został sklasyfikowany na 179. miejscu^[31].

Po sezonie 2002/2003, z uwagi na brak satysfakcjonujących rezultatów, postanowił zakończyć sportową karierę^[4][26].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
47.	19 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	indywid.	86,0 m	nq[b]	54,5 pkt	221,8 pkt	Martin Schmitt[32]
46.	22 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	indywid.	102,5 m	nq[b]	80,0 pkt	209,0 pkt	Adam Małysz[33]
46.	28 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	indywid.	84,0 m	nq[b]	89,5 pkt	189,5 pkt	Adam Małysz[34]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	3 marca	1993	Harrachov	Čerťák	K-90	druż.[c]	83,0 m	85,5 m	845,8 pkt[d]	13,2	Finlandia[11][12]
14.	5 marca	1993	Harrachov	Čerťák	K-90	indywid.	82,5 m	80,0 m	195,0 pkt	38,2	Janne Ahonen

Źródło[35]
Sezon 1992/1993
																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	21	20	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1994/1995
																					punkty
-	-	-	-	38	25	q	15	24	-	-	-	-	-	43	42	22	24	-	-	25	51
Sezon 1995/1996
																												punkty
-	-	22	q	38	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	40	57	-	-	-	-	-	-	9
Sezon 1996/1997
																									punkty
-	-	-	-	-	-	q	q	24	29	-	-	29	41	28	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14
Sezon 1997/1998
																											punkty
42	43	q	37	37	34	40	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	35	q	q	39	36	41	q	0
Sezon 2000/2001
																					punkty
-	-	-	-	-	38	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2001/2002
																						punkty
q	-	-	-	q	-	-	q	q	40	q	46	46	q	-	-	22	48	q	q	q	q	9
Sezon 2002/2003
																											punkty
-	-	q	q	q	q	34	33	q	q	q	46	49	-	-	48	44	55	-	-	45	29	q	q	q	-	-	2
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[35]
1994
			punkty
-	-	42	81,6[e]
1995
				punkty
-	?	-	q	0[e]
1996
					punkty
-	-	-	-	27	4
1997
					punkty
31	34	q	q	38	0
2002
						punkty
q	q	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Źródło[35]
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	-	-	-	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	-	-	-	-	-	1
Sezon 1992/1993
																						punkty
-	-	-	-	10	8	11	-	-	8	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36
Sezon 1993/1994
																																	punkty
-	-	-	-	65	-	6	-	-	-	13	28	-	-	-	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	4	31	18	34	38	-	-	187
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	9	1	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	26	16	37	-	-	-	-	278
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	26	48	6	4	7	4	6	-	-	-	-	21	32	-	-	4	6	-	-	-	12	19	-	-	17	21	424
Sezon 1996/1997
																																														punkty
21	4	19	16	12	21	2	3	7	2	10	6	-	-	-	-	-	26	10	28	-	-	-	-	4	-	-	10	17	-	-	-	-	-	7	5	-	-	-	-	1	2	6	9	11	13	939
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	-	-	-	5	29	37	42	5	-	-	2	7	3	-	-	7	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	404
Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40	-	-	-	-	-	-	-	-	2	q	-	-	-	-	-	-	-	-	80
Sezon 2001/2002
																																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14
Sezon 2002/2003
																																			punkty
-	-	-	-	29	-	50	56	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[35]
2002
										punkty
30	19	63	35	20	23	-	-	-	-	32
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

• MAYR Ingemar - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-29]. (ang.).
• Adam Kwieciński: MAYR Ingemar. [dostęp 2023-12-29].