Andreas Felder

Andreas Felder

Data i miejsce urodzenia	6 marca 1962 Solbad Hall
Klub	HSV Absam
Wzrost	183 cm
Debiut w PŚ	4 stycznia 1980 w Innsbrucku (68. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	6 stycznia 1981 w Bischofshofen (13. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	13 lutego 1981 w Ironwood (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	8 grudnia 1984 w Thunder Bay
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie srebro Albertville 1992 skoki narciarskie (drużynowo) Mistrzostwa świata złoto Oberstdorf 1987 duża skocznia złoto Val di Fiemme 1991 drużynowo srebro Oslo 1982 drużynowo srebro Seefeld 1985 skocznia normalna srebro Seefeld 1985 drużynowo brąz Oberstdorf 1987 drużynowo Mistrzostwa świata w lotach złoto Tauplitz 1986 indywidualnie Mistrzostwa świata juniorów brąz Örnsköldsvik 1980 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar świata Kryształowa Kula 1990/1991 2. miejsce 1984/1985 3. miejsce 1985/1986 3. miejsce 1986/1987 3. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1991/1992 Puchar Świata w lotach 3. miejsce 1991/1992 Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 1990/1991 Puchar KOP 1. miejsce 1985/1986 Tydzień Lotów Narciarskich 1. miejsce 1986

Andreas Felder (ur. 6 marca 1962 w Solbad Hall) – austriacki skoczek narciarski i trener, srebrny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata, mistrz świata w lotach, były współrekordzista świata, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów, zdobywca Pucharu świata w skokach, Pucharu świata w lotach i Puchar KOP.

4 stycznia 1980 zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w skokach, zajmując 68. miejsce. Pierwszy sukces osiągnął w lutym 1980, gdy zdobył brązowy medal mistrzostw świata juniorów (wyprzedzili go Steve Collins oraz Władimir Bojarincew).

W 1982 zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym na mistrzostwach świata w Oslo. W tamtej drużynie obok niego wystąpili Armin Kogler, Hans Wallner oraz Hubert Neuper. W 1985 na mistrzostwach świata w Seefeld zdobył srebrny medal w konkursie na normalnej skoczni, przegrywając tylko z Jensem Weißflogiem. Na tych samych mistrzostwach zdobył również srebrny medal drużynowo z Ernstem Vettorim, Güntherem Strannerem oraz Arminem Koglerem.

W 1986 zwyciężył na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz. W jednym ze skoków osiągnął 191m, czym wyrównał ówczesny rekord świata w długości skoku (w 1985 taką odległość w Planicy osiągnął Matti Nykänen). Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie został mistrzem świata na normalnej skoczni. Na tych samych mistrzostwach zdobył też brązowy medal w konkursie drużynowym (w drużynie Austrii skakali również: Ernst Vettori, Richard Schallert oraz Franz Neuländtner). Złoty medal w konkursie drużynowym wywalczył też na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (razem skakali: Heinz Kuttin, Ernst Vettori i Stefan Horngacher).

Na igrzyskach olimpijskich w Albertville zdobył srebrny medal w drużynie. Obok Feldera w skład drużyny wchodzili: Heinz Kuttin, Ernst Vettori oraz Martin Höllwarth.

W swojej karierze 51 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata. Odniósł 25 zwycięstw, 15 razy był drugi oraz 9 razy trzeci. Sześć razy stał na podium klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, w tym raz na najwyższym stopniu w sezonie 1990/1991. W sezonie 1984/1985 zajął drugie miejsce (za Mattim Nykänenem). Zwyciężył w czterech konkursach z rzędu, stając się jednym z pierwszych skoczków w historii Pucharu Świata, którzy triumfowali w czterech kolejnych zawodach (wcześniej dokonali tego Ole Bremseth w 1982 i Jens Weißflog w 1984 roku). W sezonie 1985/1986 zajął trzecie miejsce, ustępując ponownie Nykänenowi oraz swojemu rodakowi Ernstowi Vettoriemu. W następnym sezonie znowu zajął trzecie miejsce (triumfował Vegard Opaas, drugi ponownie był Vettori). Kolejne trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął w sezonie 1989/1990. Znowu wyprzedził go Vettori, a triumfatorem został Ari-Pekka Nikkola. Czwarty raz trzecie miejsce przypadło mu w sezonie 1991/1992, który był ostatnim w jego karierze. Kryształową Kulę zdobył wówczas Toni Nieminen, a drugie miejsce zajął Werner Rathmayr. Jest jedynym skoczkiem w historii, który odniósł zwycięstwo w swoich ostatnich zawodach Pucharu Świata. 29 marca 1992 roku w Planicy pokonał Heinza Kuttina o 23,1 punktu.

W 39. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce. Zdobył Puchar KOP w sezonie 1985/1986, w sezonach 1980/1981 oraz 1986/1987 był drugi, a w sezonie 1991/1992 zajął trzecie miejsce.

Po sezonie 1991/1992 zakończył sportową karierę.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
6.	12 lutego	1984	Sarajewo	Skocznia normalna indywidualnie	205,6 pkt	9,6 pkt	Jens Weißflog
28.	18 lutego	1984	Sarajewo	Skocznia duża indywidualnie	170,3 pkt	60,9 pkt	Matti Nykänen
12.	14 lutego	1988	Calgary	Skocznia normalna indywidualnie	192,1 pkt	37,0 pkt	Matti Nykänen
6.	23 lutego	1988	Calgary	Skocznia duża indywidualnie	203,9 pkt	20,1 pkt	Matti Nykänen
5.	24 lutego	1988	Calgary	Skocznia duża drużynowo[1]	577,6 pkt	56,8 pkt	Finlandia
6.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	213,5 pkt	9,3 pkt	Ernst Vettori
2.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[2]	642,9 pkt	1,5 pkt	Finlandia
9.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	176,9 pkt	62,6 pkt	Toni Nieminen

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
5.	21 lutego	1982	Oslo	Skocznia normalna indywidualnie	243,9 pkt	5,4 pkt	Armin Kogler
2.	26 lutego	1982	Oslo	Skocznia duża drużynowo[3]	717,6 pkt	0,9 pkt	Norwegia
12.	28 lutego	1982	Oslo	Skocznia duża indywidualnie	229,7 pkt	28,2 pkt	Matti Nykänen
4.	26 lutego	1984	Engelberg	Skocznia duża drużynowo[4]	561,0 pkt	57,3 pkt	Finlandia
7.	20 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża indywidualnie	215,7 pkt	8,5 pkt	Per Bergerud
2.	22 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża drużynowo[5]	579,2 pkt	3,8 pkt	Finlandia
2.	26 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia normalna indywidualnie	216,1 pkt	9,2 pkt	Jens Weißflog
1.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	216,0 pkt	-	-
3.	17 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo[6]	587,5 pkt	46,6 pkt	Finlandia
50.	20 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	178,8 pkt	45,6 pkt	Jiří Parma
18.	20 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	171,5 pkt	47,0 pkt	Jari Puikkonen
6.	22 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża drużynowo[7]	576,5 pkt	68,5 pkt	Finlandia
9.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	192,9 pkt	24,6 pkt	Franci Petek
1.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo[8]	567,6 pkt	-	-
4.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	218,4 pkt	4,5 pkt	Heinz Kuttin

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
15.	17 marca	1985	Planica	Loty indywidualnie	476,0 pkt	104,5 pkt	Matti Nykänen
1.	9 marca	1986	Tauplitz	Loty indywidualnie	745,0 pkt	-	-
33.	13 marca	1988	Oberstdorf	Loty indywidualnie	278,5 pkt	85,5 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl
4.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	346,4 pkt	11,3 pkt	Dieter Thoma
31.	22 marca	1992	Harrachov	Loty indywidualnie	243,5 pkt	149,0 pkt	Noriaki Kasai

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
10.	18 lutego	1979	Mont-Sainte-Anne	Skocznia normalna indywidualnie	215,5 pkt	24,9 pkt	Horst Bulau
3.	28 lutego	1980	Örnsköldsvik	Skocznia normalna indywidualnie	241,6 pkt	13,6 pkt	Steve Collins

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	13 lutego 1981	Ironwood	Copper Peak	?	2.	?	Alois Lipburger
2.	14 lutego 1981	Ironwood	Copper Peak	?	2.	?	Alois Lipburger
3.	22 lutego 1981	Thunder Bay	Big Thunder	?	3.	?	John Broman
4.	12 marca 1982	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	372,0 pkt	3.	13,5 pkt	Matti Nykänen
5.	8 grudnia 1984	Thunder Bay	Normal Thunder	244,6 pkt	1.	-	-
6.	9 grudnia 1984	Thunder Bay	Big Thunder	233,2 pkt	1.	-	-
7.	15 grudnia 1984	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-90	225,5 pkt	1.	-	-
8.	16 grudnia 1984	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-120	228,9 pkt	1.	-	-
9.	30 grudnia 1984	Oberstdorf	Schattenbergschanze	220,4 pkt	3.	15,0 pkt	Ernst Vettori
10.	3 marca 1985	Lahti	Salpausselkä	243,3 pkt	1.	-	-
11.	8 marca 1985	Falun	Lugnet	227,4 pkt	1.	-	-
12.	15 lutego 1986	Vikersund	Vikersundbakken	360,0 pkt	1.	-	-
13.	16 lutego 1986	Vikersund	Vikersundbakken	361,5 pkt	1.	-	-
14.	19 lutego 1986	Sankt Moritz	Olympiaschanze	205,6 pkt	2.	0,1 pkt	Rolf Åge Berg
15.	23 lutego 1986	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	215,7 pkt	1.	-	-
16.	16 marca 1986	Oslo	Holmenkollbakken	213,6 pkt	3.	13,9 pkt	Ernst Vettori
17.	22 marca 1986	Planica	Srednija Velikanka	224,6 pkt	2.	3,1 pkt	Matti Nykänen
18.	24 marca 1986	Planica	Bloudkova velikanka	236,8 pkt	2.	5,5 pkt	Ernst Vettori
19.	30 grudnia 1986	Oberstdorf	Schattenbergschanze	191,6 pkt	3.	4,1 pkt	Vegard Opaas
20.	10 stycznia 1987	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	222,5 pkt	2.	4,1 pkt	Vegard Opaas
21.	4 marca 1987	Örnsköldsvik	Paradiskullen	233,3 pkt	2.	0,4 pkt	Ari-Pekka Nikkola
22.	8 marca 1987	Falun	Lugnet	211,2 pkt	3.	5,4 pkt	Matti Nykänen
23.	14 marca 1987	Planica	Velikanka	398,0 pkt	1.	-	-
24.	21 marca 1987	Oslo	Holmenkollbakken	229,1 pkt	1.	-	-
25.	24 stycznia 1988	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	211,6 pkt	3.	3,4 pkt	Jens Weißflog
26.	25 marca 1989	Planica	Srednija Velikanka	207,2 pkt	2.	15,3 pkt	Jens Weißflog
27.	26 marca 1989	Planica	Bloudkova velikanka	218,0 pkt	3.	9,0 pkt	Jens Weißflog
28.	4 grudnia 1989	Thunder Bay	Normal Thunder	229,4 pkt	2.	6,0 pkt	Risto Laakkonen
29.	10 grudnia 1989	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-90	229,1 pkt	3.	7,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
30.	16 grudnia 1989	Sapporo	Miyanomori	214,6 pkt	2.	13,7 pkt	Risto Laakkonen
31.	17 stycznia 1990	Zakopane	Wielka Krokiew	204,0 pkt	2.	3,0 pkt	Jens Weißflog
32.	4 marca 1990	Lahti	Salpausselkä	217,5 pkt	1.	-	-
33.	7 marca 1990	Örnsköldsvik	Paradiskullen	115,5 pkt	1.	-	-
34.	17 marca 1990	Raufoss	Lønnbergbakken	218,2 pkt	1.	-	-
35.	1 grudnia 1990	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-90	226,5 pkt	1.	-	-
36.	8 grudnia 1990	Thunder Bay	Normal Thunder	224,7 pkt	1.	-	-
37.	9 grudnia 1990	Thunder Bay	Big Thunder	213,7 pkt	1.	-	-
38.	31 grudnia 1990	Oberstdorf	Schattenbergschanze	202,0 pkt	2.	1,9 pkt	Jens Weißflog
39.	1 stycznia 1991	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	204,3 pkt	1.	-	-
40.	6 stycznia 1991	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	225,8 pkt	1.	-	-
41.	12 stycznia 1991	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	225,2 pkt	2.	8,3 pkt	Dieter Thoma
42.	2 marca 1991	Lahti	Salpausselkä	217,6 pkt	1.	-	-
43.	3 marca 1991	Lahti	Salpausselkä	214,9 pkt	1.	-	-
44.	1 stycznia 1992	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	218,5 pkt	1.	-	-
45.	4 stycznia 1992	Innsbruck	Bergisel	213,9 pkt	3.	15,1 pkt	Toni Nieminen
46.	17 stycznia 1992	Sankt Moritz	Olympiaschanze	214,1 pkt	1.	-	-
47.	19 stycznia 1992	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	231,1 pkt	1.	-	-
48.	25 stycznia 1992	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	367,0 pkt	2.	2,5 pkt	Werner Rathmayr
49.	26 stycznia 1992	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	364,0 pkt	2.	1,0 pkt	Werner Rathmayr
50.	1 marca 1992	Lahti	Salpausselkä	199,5 pkt	3.	43,5 pkt	Toni Nieminen
51.	29 marca 1992	Planica	Bloudkova velikanka	237,8 pkt	1.	-	-

Sezon 1979/1980
																									punkty
-	-	-	68	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1980/1981
																								punkty
-	-	72	13	-	-	-	-	-	2	2	-	-	21	3	-	-	31	31	28	50	32	27	14	60
Sezon 1981/1982
																						punkty
18	85	-	34	21	-	-	25	6	-	5	5	12	10	12	3	5	4	29	10	11	21	71
Sezon 1982/1983
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	15	7	24	19	24	10
Sezon 1983/1984
																								punkty
29	29	27	12	5	17	8	34	-	24	10	-	-	6	28	15	11	6	27	18	5	6	22	25	75
Sezon 1984/1985
																					punkty
1	1	1	1	3	11	9	10	-	13	11	13	5	-	9	1	24	1	4	13	26	198
Sezon 1985/1986
																									punkty
-	-	12	42	-	36	29	10	19	36	6	18	10	7	30	1	1	2	30	1	20	49	3	2	2	170
Sezon 1986/1987
																						punkty
25	4	8	8	24	3	12	14	41	10	2	9	-	-	18	-	2	3	1	14	8	1	177
Sezon 1987/1988
																				punkty
40	19	29	12	-	-	22	24	6	64	-	7	11	3	-	-	64	45	-	-	38
Sezon 1988/1989
																				punkty
27	27	13	34	26	34	13	24	43	20	-	-	22	38	-	11	6	-	2	3	56
Sezon 1989/1990
																									punkty
8	2	15	3	2	15	17	24	9	20	-	-	2	4	6	64	13	5	39	1	1	7	1	4	4	236
Sezon 1990/1991
																						punkty
1	12	1	1	8	26	2	1	13	1	2	6	19	1	1	12	15	25	12	5	18	21	260
Sezon 1991/1992
																					punkty
4	14	-	-	18	1	3	11	29	1	1	2	2	9	3	11	9	6	16	31	1	218
Legenda
1   2   3   4–10   11–15   poniżej 15   –  – zawodnik nie wystartował

• sezon 1990/1991: 10.
• sezon 1991/1992: 3.

Andreas Felder po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1992–1997 pracował w reprezentacji Austrii w skokach narciarskich, a w latach 1995–1997 był w niej trenerem głównym^[9][10]. Od 1997 do 2000 prowadził reprezentację Niemiec w kombinacji norweskiej^[9]. Od 2000 do 2006 trenował reprezentację Austrii w kombinacji^[9]. W latach 2014–2018 był trenerem kadry kobiet Austrii^[10]. Od kwietnia 2018 do marca 2020 prowadził kadrę mężczyzn reprezentacji Austrii.

Sukcesy podopiecznych Feldera w Austrii w latach 1995–1997 oraz w latach 2018–2020 (chronologicznie)

Medal	Zawodnik	Zawody	Rok
	Reinhard Schwarzenberger	Turniej Czterech Skoczni	1996
	Andreas Goldberger	Mistrzostwa świata w lotach	1996
	Andreas Goldberger	Puchar Świata	1996
	Andreas Goldberger	Puchar Świata w lotach	1996
	Austria	Puchar Narodów	1996
	Andreas Goldberger	Turniej Czterech Skoczni	1997
	Andreas Goldberger	Mistrzostwa świata	1997
	Stefan Kraft	Mistrzostwa świata	2019
	Austria	Mistrzostwa świata	2019
	Stefan Kraft	Raw Air	2019
	Stefan Kraft	Puchar Świata	2019
	Stefan Kraft	Willingen Five	2020
	Stefan Kraft	Puchar Świata	2020
	Stefan Kraft	Puchar Świata w lotach	2020
	Austria	Puchar Narodów	2020

• Andreas Felder w bazie Międzynarodowej Federacji Narciarskiej i Snowboardowej (ang.)
• Andreas Felder w bazie Olympedia.org (ang.)
• Andreas Andreas Felder w bazie Skoki.hostigasp.pl
• Andreas Felder. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)