Józef Gliszczyński

Gliszczyński
Rodzina	Gliszczyńscy herbu własnego
Data śmierci	12 grudnia 1799
Ojciec	Maciej Gliszczyński
Matka	Róża z Cywińskich
Żona	1.ż.: Zofia z Tomickich 2.ż.: Eleonora Katarzyna z Bieńkowskich
Dzieci	z Eleonorą z Bieńkowskich: Antoni Gliszczyński Katarzyna z Gliszczyńskich Świniarska Franciszka z Gliszczyńskich Zembrzuska
Odznaczenia

Józef Gliszczyński herbu własnego (zm. 12 grudnia 1799) – ostatni kasztelan biechowski, konsyliarz województwa kaliskiego w konfederacji targowickiej w 1792 roku^[1].

Syn Macieja, urzędnika ziemskiego i prawnika oraz Róży Cywińskiej. Dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona, Zofia Tomicka herbu Łodzia (zm. 1762), poślubiona przez Józefa 16 maja 1756 w Budziszewie była córką Władysława, miecznika poznańskiego. Druga żona Eleonora Katarzyna Bieńkowska herbu Ślepowron, córka Wojciecha, wojskiego wschowskiego urodziła 3 dzieci: Antoniego (1766-1835), ministra spraw wewnętrznych, posła na Sejm Wielki; Katarzynę, późniejszą żonę Walentyna Świniarskiego; Franciszkę, późniejszą żonę Jana Zembrzuskiego.

Początkowo cześnik i podczaszy gnieźnieński (1777), następnie podczaszy poznański (1779). W latach 1779–1786 na stanowisku surrogatora grodzkiego poznańskiego. W latach 1783–1793 pełnił urząd kasztelana biechowskiego. Wybrany z Senatu sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku^[2]. Za zasługi dla ojczyzny został odznaczony Orderem Orła Białego (1792) oraz Orderem Świętego Stanisława (1783). Pochowany został w Różnowie. Był kandydatem do kasztelanii lendzkiej (1779) i poznańskiej (1781). Powyższych nominacji nie otrzymał.

Był komisarzem komisarzem Komisji Dobrego Porządku w Poznaniu w 1780 roku^[3].

• Adam Boniecki, "Herbarz polski", (tom VI, str. 87-89, Gliszczyńscy herbu własnego)
• Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty Polskiej", (tom 4, str. 183-185, Gliszczyńscy herbu własnego)

• Józef Gliszczyński Internetowy Polski Słownik Biograficzny
• Józef Gliszczyński z Gliszcz h. wł. (ID: 6.250.22) M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego