 nadkomisarz Policji Państwowej
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Formacja | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Józef Twaróg (ur. 12 marca 1889 w Dojazdowie, zm. 1940 w Kalininie) – nadkomisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Dojazdowie, w rodzinie Kacpra i Marty z Wójcików[1]. Od 11 listopada 1918 do 7 stycznia 1919 w Wojsku Polskim[1]. Od 1 lutego 1919 roku do 14 kwietnia 1920 w Policji Państwowej[1]. Od 15 kwietnia 1920 do 20 stycznia 1923 ponownie w Wojsku Polskim[1]. Od 1 lipca 1923 znów w Policji Państwowej[1]. Służył m.in. jako Komendant Powiatowy Policji w Brześciu nad Bugiem. 13 sierpnia 1936 został przeniesiony na stanowisko oficera inspekcyjnego w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Brześciu nad Bugiem[1].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 2050. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 76 Pułku Piechoty w Grodnie[3]. W 1934, jako porucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuniniec. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas w grupie „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniach oficerów PP”[4].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.
4 października 2007 został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji Państwowej[5][6][7].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Srebrny Krzyż Zasługi[1]
- Brązowy Krzyż Zasługi[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[1]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[8]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Miednoje 2005 ↓, s. 951.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 344.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1019.
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-06]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 70. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
