Komenda Rejonu Uzupełnień Łuniniec
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU Łuniniec[1] |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ III |
Komenda Rejonu Uzupełnień Łuniniec (KRU Łuniniec) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].
Historia komendy
[edytuj | edytuj kod]Z dniem 1 stycznia 1923 roku został utworzony powiat stoliński[3] (powiat polityczny był podstawową jednostką wojskowo-terytorialnego podziału państwa[4]). 22 maja 1924 minister spraw wojskowych rozkazem O. I. Szt. Gen. 3224.Org. przydzielił powiat stoliński do PKU Łuniniec[4][5]. W następnych latach okręg poborowy PKU Łuniniec obejmował powiaty: łuniniecki, kosowski i stoliński[6][7].
Jesienią 1930 roku powiat kosowski został wyłączony z PKU Łuniniec i włączony do nowo powstałej PKU Prużana. Od tego czasu PKU Łuniniec administrowała powiatami łuninieckim i stolińskim, posiadając skład osobowy typ III[8].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[9].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa Powiatowa Komenda Uzupełnień Łuniniec została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łuniniec przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: łuniniecki i stoliński[12].
Obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Łuniniec, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
| Komendanci | ||
|---|---|---|
| Stopień, imię i nazwisko | Okres pełnienia funkcji | Kolejne stanowisko służbowe (dalsze losy) |
| płk piech. Ludwik Żukowski | 1924[5] – 1925 | komendant PKU Kutno |
| płk kaw. Apoloniusz Wysocki | 1926 – 30 IX 1927[13] | stan spoczynku |
| płk SG Izydor Modelski | X 1927[14] – IV 1928[15] | dyspozycja dowódcy OK IX |
| mjr dypl. piech. Jan Duch | XI 1928[16] – III 1929[17] | dyspozycja dowódcy OK IX |
| ppłk art. inż. Stanisław I Dziurzyński | p.o. III[18] – VIII 1929[19][20] | dyspozycja dowódcy OK IX |
| mjr kanc. Kazimierz Krieger | III 1930[21] – 20 VII 1933[22] | komendant PKU Żywiec |
| ppłk piech. Leon Rapszewicz | VII 1933[23] – III 1934[24] | dyspozycja dowódcy OK IX |
| mjr piech. Antoni Żuk | VI 1934[25] – 1939[26] | †1940 Charków[27] |
- I referent – kpt. piech. Stanisław Bortkiewicz (1923 – II 1926 → kierownik I referatu)
- II referent
- urzędnik wojsk. XI rangi Antoni Mateusz Nosek (1923)
- kpt. piech. Karol Przybylski (od V 1925[29])
- por. kanc. Justyn Herman (X 1925 – II 1926 → referent)
- oficer instrukcyjny
- oficer ewidencyjny Kosów
- oficer ewidencyjny Łuniniec
- oficer ewidencyjny Stolin – chor. Piotr Antoni Ogorzałek[a] (od VI 1925)
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- kpt. piech. Stanisław Bortkiewicz (od II 1926)
- kpt. piech. Roman Piotr Rymsza (był 1932 – 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- por. kanc. Edward Miodek (II 1926 – 1 VIII 1932[44] → praktykę u płatnika Dowództwa Floty)
- kpt. piech. Benedykt Józef Grocholak (1932[44] – 1938? → kierownik I referatu KRU Pińczów)
- referent – por. kanc. Justyn Herman (od II 1926)
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Roman Piotr Rymsza[c] (1938 – 1939, †1940 Charków[49])
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Antoni Toporowski[d] (1938 – 1939, †1940 Katyń[51])
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urzędnik wojskowy w XI randze służbowej Piotr Antoni Ogorzałek (ur. 28 lutego 1891) został mianowany chorążym zawodowym z dniem 1 czerwca 1925, wcielony do 79 pp i przydzielony do PKU Łuniniec na stanowisko OE Stolin[40].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[46].
- ↑ kpt. adm. (piech.) Roman Piotr Rymsza ur. 22 lutego 1890 w Sejnach. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[47]. 17 stycznia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[48].
- ↑ Antoni Toporowski ur. 1 stycznia 1894 był odznaczony KN, SKZ i KZWLŚr.[50]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 38.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. nr 20 z 22 maja 1924, poz. 298.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1340.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 215.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 354.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 10 grudnia 1929 roku, s. 356, z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 112.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 138.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852, jako Antoni Żak.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 644.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1471, 1563-1564.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 17 maja 1925 roku, s. 261.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 stycznia 1923 roku, s. 51.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923 roku, s. 686.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 stycznia 1925 roku, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 18 lipca 1923 roku, s. 469.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925 roku, s. 242.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 733.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 243, z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 493.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 1 października 1925 roku, s. 528.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 24 czerwca 1925 roku, s. 341.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 18.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 518.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 29, 35, 40.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 428.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 290.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-02].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 463.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 303.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 648.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
