| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1931 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU Będzin |
| Komendanci | |
| Pierwszy |
mjr piech. Michał Witek |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ I |
Komenda Rejonu Uzupełnień Będzin (KRU Będzin) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Z dniem 1 września 1931 minister spraw wojskowych utworzył Powiatową Komendę Uzupełnień Będzin, która w sprawach poborowych administrowała powiatem będzińskim z wyłączeniem obszaru miasta Sosnowiec, który pozostał obszarem administracyjnym PKU Sosnowiec. Skład osobowy PKU Będzin został zaliczony do typu I[2].
1 lipca 1938 weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Będzin została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Będzin przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938[3], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 o powszechnym obowiązku wojskowym[4].
Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V. Rejon uzupełnień obejmował powiat będziński[1].
3 września 1939 komenda została ewakuowana z Będzina[5].
Obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]- komendant – mjr piech. Michał Witek[a]
- kierownik I referatu – kpt. piech. Stanisław Skwara (był w VI 1935[11] → kierownik I referatu KRU Bielsko na Śląsku[12])
- kierownik II referatu – por. kanc. Kazimierz Józef Olejnik[b] (do IV 1933)
- komendant – mjr piech. Michał Witek
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Stanisław Stefan Dobrzański (14 I – 18 IX 1939)
- kierownik II referatu uzupełnień – por. adm. (piech.) Jan Zdanowski[d]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ mjr piech. Michał Witek ur. 3 października 1895 w Malinie, w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii[8]. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[9]. 25 października 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[8]. Kpt. Michał Witek został odnotowany wśród odznaczonych Krzyżem Walecznych[10].
- ↑ Kpt. mar. Kazimierz Józef Olejnik ur. 19 marca 1899 w Piotrkowie Trybunalskim, w rodzinie Michała[13]. Z dniem 1 sierpnia 1932 został przydzielony na czteromiesięczną praktykę u płatnika 23 pal[14], a po zakończeniu praktyki przeniesiony do Komendy Portu Wojennego Gdynia[15]. W marcu 1934 został przeniesiony z korpusu oficerów administracji do korpusu oficerów rzeczno-brzegowych z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Kadrze Szeregowych Floty[16]. W marcu 1939 pełnił służbę w Kadrze Floty w Gdyni na stanowisku zastępcy oficera mobilizacyjnego. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II A Prenzlau[17]. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[18].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[20].
- ↑ por. adm. (piech.) Jan Zdanowski ur. 3 lutego 1897 w Żylicach, w rodzinie Franciszka[21][22]. Wojewoda łódzki zarządzeniem z 28 kwietnia 1934 zezwolił por. Janowi Klepce z PKU Łódź Miasto II na zmianę nazwiska rodowego „Klepka” na „Zdanowski”[23].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 27 z 31 sierpnia 1931, poz. 346.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Dobrzański Stanisław Stefan. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.10767 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-17].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 12, 24.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 510.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-30]..
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-30]..
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 55.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 298, 844.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-31]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 436.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934, s. 100.
- ↑ Straty ↓, poz. 1.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 403, 908.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 844.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-31]..
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 314.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 287.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-04-03].
