Lingála

Obszar	Demokratyczna Republika Konga, Kongo
Liczba mówiących	ok. 2 mln[1]
Klasyfikacja genetyczna
Języki nigero-kongijskie Języki atlantycko-kongijskie Języki benue-kongijskie Języki bantu Język lingala
Status oficjalny
Ethnologue	3 środek szerszej komunikacji↗
Kody języka
ISO 639-1	ln
ISO 639-2	lin
ISO 639-3	lin
IETF	ln
Glottolog	ling1263
Ethnologue	lin
GOST 7.75–97	лин 395
WALS	lin
Występowanie
Zasięg języka lingala jako języka miejscowej ludności i języka wehikularnego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku lingala Słownik języka lingala w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lingala, także: kingala, ngala – język z rodziny bantu, używany jako język ojczysty przez około 2 miliony osób w północno-zachodniej Demokratycznej Republice Konga oraz północnym i środkowym Kongu. Rozprzestrzeniony jest także jako język wehikularny po całym terytorium wspomnianych państw oraz w południowej części Republiki Środkowoafrykańskiej i północnej Angoli. W sumie językiem tym posługuje się około 10 milionów osób.

Obok suahili i hausa język lingala jest jednym z najważniejszych języków wehikularnych Czarnej Afryki.

• Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
• StanisławS. Piłaszewicz StanisławS., EugeniuszE. Rzewuski EugeniuszE., Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 . Brak numerów stron w książce