 Jagnięca Turniczka i Jagnięca Ławka w lewej części zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°13′21,8″N 20°11′55,3″E/49,222722 20,198694
| |
Jagnięca Ławka (słow. Jahňacia lávka[1]) – drobna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela Jagnięcą Turniczkę na południowym zachodzie od południowo-zachodnich stoków Skoruszowej Kopy w Jagnięcej Grani na północnym wschodzie[2]. Jagnięca Turniczka i Jagnięca Ławka znajdują się w linii spadku Pośredniej Skoruszowej Kopy[3].
Południowo-zachodnie stoki Jagnięcej Grani, w których położona jest przełęcz, opadają do Doliny Kołowej i są trawiasto-piarżyste. W północnej grani Jagnięcej Turniczki, opadającej na Jagnięcą Ławkę, znajduje się jeszcze jedno siodło – Wyżnia Jagnięca Ławka[2].
Podobnie jak cała Dolina Kołowa, Jagnięca Ławka jest niedostępna dla turystów i taterników – wspinaczka obecnie jest tutaj zabroniona[4]. Najdogodniejsza droga na przełęcz prowadzi znad Kołowego Stawu na południowym wschodzie. Zimą na Jagnięcą Ławkę da się wejść także na nartach[2].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie – Zofia Roszkówna, Bolesław Chwaściński i Stanisław Smoleński, 28 sierpnia 1930 r.,
- zimowe – Władysław Cywiński, 30 grudnia 1973 r.[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-11].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 164–166. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 266–267. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Górska Gazeta Internetowa. Słowackie przepisy dla taterników. [dostęp 2014-01-10].
