 pułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
26 października 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
   
| |
Jan Jakub Dmóchowski (ur. 26 października 1887, zm. 29 marca 1920 w Kaczyczynie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 26 października 1887 w guberni sankt-petersburskiej, w rodzinie Jana[1].
1 stycznia 1909 jako podporucznik pełnił służbę w rosyjskim 249 majkopskim batalionie rezerwowym (ros. 249-й Майкопский резервный батальон) w Stawropolu należącym do 63 Brygady Rezerwowej[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 269 noworżewskiego pułku piechoty (ros. 269-й пехотный Новоржевский полк) należącego do 68 Dywizji Piechoty[3][4]. Awansował na kolejne stopnie: sztabskapitana (19 marca 1915), kapitana (17 kwietnia 1916 ze starszeństwem z 20 lipca 1915) i podpułkownika (24 maja 1916 ze starszeństwem z 1 grudnia 1915)[3]. W 1915 był ranny[4].
25 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem od 19 czerwca 1917 i przydzielony do Etapów[5][6]. 20 czerwca 1919 objął dowództwo 18 pułku piechoty[7]. 20 grudnia 1919 został mianowany dowódcą tego pułku[8]. Na jego czele walczył podczas wojny z Ukraińcami, a następnie wojny z bolszewikami m.in. pod Stepanówką[9].
Zmarł 29 marca 1920 w Kaczyczynie, w gminie emilczyńskiej powiatu nowogradwołyńskiego, w następstwie choroby[10]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A9, rząd 11, grób 1)[11].
11 czerwca 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[12].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 17 sierpnia 1915[4]
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 2 grudnia 1916[4]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 16 listopada 1916[4]
- Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 16 sierpnia 1915[4]
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 23 marca 1915[4]
- Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem „Za odwagę” – 30 marca 1916[4]
- angielski Krzyż Wojskowy[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-26]..
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 486.
- ↑ a b Дмоховский Иван Иванович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2022-10-26]..
- ↑ a b c d e f g h i Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Дмоховский Иван Иванович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-10-26]. (ros.).
- ↑ Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 7 z 30 listopada 1918, poz. 135.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 10 z 11 grudnia 1918, poz. 236.
- ↑ Księga Chwały 1992 ↓, 492.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, poz. 4297.
- ↑ Roszkiewicz 1929 ↓, s. 10, 14.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 143.
- ↑ Na nagrobku jest data śmierci „27 marca 1920”. Strona wyszukiwania. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2022-10-26]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920, s. 499.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Księga Chwały Piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historji wojennej 18-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
