Jan Rembeza

major
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1908 Czerniowka
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1944 Wyspa Rembezy
Przebieg służby
Lata służby	1942–1944
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	2 Pułku Piechoty
Stanowiska	szef sztabu pułku dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa walki o Kępę Radwankowską †
Odznaczenia

Jan Rembeza (ur. 19 czerwca 1908 w Czerniowce, zm. 26 sierpnia 1944 na wyspie Rembezy) – oficer narodowości ukraińskiej, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Był synem ukraińskiego chłopa. Edukację zakończył w 1935 roku, jako absolwent Wyższego Instytutu Chemicznego w Połtawie. W 1942 roku będąc oficerem rezerwy został zmobilizowany i wcielony w szeregi Armii Czerwonej. Po odbyciu wyższego kursu doskonalenia oficerów został skierowany na front radziecko-niemiecki. Służbę na froncie zakończył w marcu 1943 roku z powodu odniesionych ran. Po wyleczeniu został przydzielony do armii polskiej utworzonej w ZSRR. Służbę rozpoczął w lutym 1944 roku jako dowódca 3 batalionu 2 Pułku Piechoty ludowego Wojska Polskiego^[1].

W lipcu 1944 roku został awansowany do stopnia majora. W tym czasie uczestniczył w walkach o uchwycenie przyczółków na Wiśle. Dowodził atakiem podjętym w celu zdobycia wyspy na Wiśle^[2]. Poległ 26 sierpnia 1944 roku. Razem z nim poległo wielu oficerów, m.in.: popr. Mieczysław Janiszewski, ppor. Stanisław Jolles i por. Stanisław Jagnietowicz^[3]. Pochowany został na cmentarzu we wsi Całowanie^[4]. W okresie Polski Ludowej jego ciało zostało ekshumowane i przeniesione na cmentarz wojskowy w Garwolinie.

• Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie)^[4]

Wyspa na której zginął mjr Jan Rembeza, dziś nosi nazwę Wyspa Rembezy^[4].

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.