Johann Friedrich Knorr (ur. 12 lutego 1775, zm. 9 maja 1847^[1]) – niemiecki architekt związany z Wrocławiem, mecenas sztuki.

W okresie 1797–1821 pracował we wrocławskiej administracji budowlanej. 1 maja 1809 wybrany został na pierwszego we Wrocławiu radcę miejskiego i budowlanego (niem Stadt- und Baurath)^[1], jako członek pierwszego wrocławskiego magistratu. Stawisko opuścił z końcem dwunastoletniej kadencji w 1821^[1]. Był inicjatorem i wykonawcą istniejącej do dziś wrocławskiej Promenady Staromiejskiej, czyli ciągu obszarów zielonych na miejscu zburzonych z rozkazu dowódców armii Napoleona Bonaparte fortyfikacji miejskich wzdłuż istniejącej do dziś fosy miejskiej. Zaprojektował także szereg ogrodów i parków w innych rejonach miasta. Oprócz tego stworzył projekty szeregu kamienic, m.in. budynku plebanii kościoła pw. św. Wincentego czy swojego domu przy dzisiejszej ul. Purkynego (dawny adres Breite Straße 4^[2]). Od 1878 do 1945 w Parku Słowackiego stał pomnik Knorra (projektant Karl Lüdecke, medalion wykonał Albert Rachner), z którego do dziś zachował się ozdobny cokół^[3].

Był fundatorem restauracji prawie wszystkich wrocławskich organów, na co zapisał w testamencie pokaźne środki.

• Iwona Bińkowska & Marzena Smolak, 1997: Nieznany portret miasta. Wydawca Muzeum Historyczne we Wrocławiu, Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu.