Kai Winding

Kai Winding (1947)
Imię i nazwisko	Kai Chresten Winding
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1922 Aarhus
Data i miejsce śmierci	6 maja 1983 Yonkers
Instrumenty	puzon
Gatunki	jazz
Zawód	muzyk
Aktywność	1940–1983
Wydawnictwo	Savoy, Bethlehem, Verve, Prestige, Columbia
Powiązania	Stan Kenton, J.J. Johnson
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kai Chresten Winding (ur. 18 maja 1922 w Aarhus, zm. 6 maja 1983 w Yonkers)^[1] – amerykański puzonista i kompozytor jazzowy pochodzenia duńskiego.

Jego rodzicami byli Ove i Jenny. Miał dwie siostry: Ann i Alice. W 1934 razem z rodziną przybył z Danii do Stanów Zjednoczonych^[2].

Grą na puzonie zainteresował się podczas nauki w nowojorskiej Stuyvesant High School. W znacznym stopniu był samoukiem^[3]. Po ukończeniu w 1940 szkoły rozpoczął karierę zawodowego muzyka jako puzonista w zespole Shorty’ego Allena^[2]. Następnie przez krótki czas grał w orkiestrach Alvino Reya i Sonny’ego Dunhama, ponieważ po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej wstąpił do Straży Przybrzeżnej USA. Przez trzy lata grał w orkiestrze wojskowej^[1]. W 1945 zakończył służbę i zatrudnił się w popularnym big-bandzie Benny’ego Goodmana. Następnie przeszedł do orkiestry Stana Kentona, w której grał jako solista w latach 1946–1947. Jego oryginalny sposób frazowania spowodował radykalną zmianę brzmienia sekcji dętej big-bandu^[1]. Przyniósł mu także rozgłos oraz wpłynął na grę wielu puzonistów. Brał udział w jam sessions, których efektem był nowy styl jazzu – bebop^[1]. W latach 1948–1949 grał z Taddem Dameronem oraz był członkiem jednego z nonetów Milesa, których nagrania złożyły się na historyczną dla jazzu płytę Birth of the Cool^[2].

W latach 50. dużo występował i nagrywał. Współpracował m.in. z Sonnym Stittem, Billym Eckstine’em, Nealem Heftim, Woodym Hermanem i Chris Connor. W 1954 za sprawą producenta Ozziego Cadeny zgodził się na powołanie zespołu z dwoma wirtuozami puzonu, czyli nim i J.J. Johnsonem^[2]. Koncertowa i nagraniowa współpraca dwóch puzonistów trwała przez dwa lata i była odnawiana w latach późniejszych. W 1956 sformował septet złożony z czterech puzonów i sekcji rytmicznej.

W latach 60. i 70. nadal dużo koncertował i nagrywał. Często występował na festiwalach jazzowych. W 1963 nagrał swoją wersję utworu More, pochodzącego z filmu Pieski świat (Mondo cane). Utwór dotarł do ósmego miejsca na liście „Hot 100” tygodnika „Billboard”^[4]. W okresie 1971–1972 współpracował z supergrupą The Giants of Jazz, w której grali także Dizzy Gillespie, Sonny Stitt, Thelonious Monk, Al McKibbon i Art Blakey. Przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora muzycznego w nowojorskich klubach „Playboya”^[1].

W 1982 wystąpił na Aurex Jazz Festival w Japonii oraz Kool Jazz Festival w Nowym Jorku^[3]. Koncert w Wielkim Jabłku był jednym z jego ostatnich w tym mieście. Ponadto w swoim dorobku muzycznym miał także kilka podręczników gry jazzowej na puzonie^[5]

Zmarł wskutek zawału serca w szpitalu St. John’s Riverside w Yonkers^[3]. Był tam hospitalizowany z powodu guza mózgu^[3]. Miał 60 lat.

Był żonaty z Eleanor. Miał z nią czworo dzieci – dwie córki: Michele i Beverly, oraz dwóch synów: Kaia juniora i Jaia^[3].

• 1945 Loaded (Savoy)
• 1951 Arrangements by Gerry Mulligan (Roost Records)
• 1953 J.J. Johnson – Kai Winding – Bennie Green – Willie Dennis – The Four Trombones... The Debut Recordings (Prestige)
• 1954
  • Jay & Kai (Savoy)
  • Kai and Jay, Bennie Green with Strings (Original Jazz Classics)
• 1955
  • J.J. Johnson – Kai Winding – Trombone For Two (Columbia)
  • K + J.J. (Bethlehem)
  • Kai Winding All Stars (Roost)
• 1956
  • An Afternoon at Birdland – Kai Winding and J.J. Johnson („X” Radio Corporation of America)
  • Jay & Kai + 6 – The Jay And Kai Trombone Octet (Columbia)
  • Dave Brubeck and Jay & Kai – At Newport (Columbia)
  • Brass Fever (Impulse!)
  • Trombone by Three – J.J. Johnson – Kai Winding – Benny Green (Prestige)
• 1957
  • Trombone Panorama – The Kai Winding Septet (Lone Hill Jazz)
  • A, B, C, D... Z – J.J. Johnson – Kai Winding (Columbia)
  • The Trombone Sound (Columbia)
  • Modern Jazz Spectacular – Kai Winding All-Stars (Jazztone)
• 1958
  • The Axidentals with the Kai Winding Trombones (ABC-Paramount)
  • The Swingin’ States (Columbia)
• 1959 Dance to the City Beat (Columbia)
• 1960 The Incredible Kai Winding Trombones (Impulse!)
• 1961
  • Kai Olé (Verve)
  • The Great Kai & J.J (Impulse!)
  • Brand New Swinging Together Again (MCA)
• 1962
  • Suspense Themes in Jazz (Verve)
  • The Great Kai Winding Sound (Harmony)
• 1963
  • More (theme from ’Mondo Cane’ – Kai Winding featuring Kenny Burrell lub Soul Surfin’ (Verve)
  • Solo (Verve)
• Kai Winding (Verve)
• 1964
  • Mondo Cane No. 2 (Verve)
  • Modern Country (Verve)
• 1965
  • Rainy Day (Verve)
  • The In Instrumentals (Verve)
• 1966
  • Dirty Dog (Verve)
  • More Brass (Verve)
• 1967 Penny Lane & Time (Verve)
• 1970 Stonebone (Verve)
• 1972 Newport in New York ’72 – The Jam Sessions – Vols 3 and 4 (Cobblestone)
• 1973 The Birdlanders (Everest Records)
• 1976 Danish Blue (Glendale Records)
• 1977
  • Caravan (Glendale)
  • Jazz Showcase (Gateway)
  • Lionel Hampton Presents Kai Winding (Good Time Records)
• 1978 Oleo (Pausa Records)
• 1979 Duo „Bones” – Kai Winding featuring Dino Piana (Red Records)
• 1980
  • Giant Bones '80 – Kai Winding – Curtis Fuller (Sonet Records)
  • Giants Of Jazz – Dizzy Gillespie, Sonny Stitt, Kai Winding, Thelonious Monk, Al McKibbon, Art Blakey (EmArcy Records)
• Kai Winding – Curtis Fuller – Giant „Bones” at Niece (Black & Blue Records)
• 1981 Trombone Summit – Mangelsdorff – Watrous – Wigham (MPS Records)
• 2004 Kai Winding & Carl Fontana’s Cleveland Express – The Complete Ohio Sessions (Lone Hill Jazz)

Zestawienie wg dat wydania płyt

• Kai Winding, allmusic.com
• Kai Winding, dougpayne.com
• Kai Winding, 60, trombonist and a leader of jazz groups, „The New York Times”