Orientacyjna trasa kanału (niebieska linia) | |
Państwo | |
---|---|
Lata budowy |
2014 - 2020 (porzucono) |
Długość |
270 km |
Początek | |
Akwen | |
współrzędne | |
Koniec | |
Akwen | |
współrzędne | |
Położenie na mapie Nikaragui |
Kanał Nikaraguański (hiszp. Canal de Nicaragua) – potoczna nazwa na kanał planowany w ramach porzuconego, hongkońskiego konceptu Nicaraguan Canal and Development Project[1].
Poprzednie plany
[edytuj | edytuj kod]W przeszłości Brytyjczycy dążyli do opanowania wybrzeża Atlantyku i planowali otworzyć w tym kraju kanał, który połączy Ocean Atlantycki z Pacyfikiem, plany te jednak nie powiodły się, a kanał ostatecznie został zbudowany w Panamie w 1914 roku[2].
Również wśród polityków amerykańskich, takich jak Henry Cabot Lodge, pojawiały się głosy, że jego budowa byłaby zabezpieczeniem amerykańskiej racji stanu[3].
Hongkoński plan
[edytuj | edytuj kod]W 2013 roku, hongkoński biznesmen i potentat telekomunikacyjny, Wang Jing, zaproponował budowę Wielkiego Kanału Nikaraguańskiego, który miałby być szerszy i głębszy od położonego bardziej na południu Kanału Panamskiego.
Podzieloną na pół Nikaraguę miałby łączyć tylko jeden most, a realizacja projektu wymagałaby przesiedlenie 30 tysięcy ludzi[1].
Pierwsze prace rozpoczęto w 2014 i w większości zostały wstrzymane w 2018 roku w związku z licznymi zastrzeżeniami dotyczącymi potencjalnego wpływu na środowisko oraz utratą finansowania ze strony Wanga, który stracił około 85% majątku w wyniku krachu giełdowego w Chinach w 2015 roku[1].
Koszty projektu pierwotnie wyceniono na 50 miliardów dolarów amerykańskich[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Tim Marshall , John Scarlett , Prisoners of geography: ten maps that tell you everything you need to know about global politics, Paperback edition, London: Elliot and Thompson Limited, 2019, s. 255-257, ISBN 978-1-78396-243-3 [dostęp 2024-08-15] .
- ↑ Ospina: Nikaragua. Cztery życia sandinizmu. Lewica.pl. [dostęp 2009-09-23].
- ↑ Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 391.