Spadające szczątki samolotu po wypadku | |
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Data | |
Godzina |
15:51 |
Rodzaj |
Zderzenie samolotów |
Przyczyna |
Błąd pilota |
Ofiary śmiertelne |
2 osoby |
1. Statek powietrzny | |
Typ | |
Użytkownik | |
Numer |
SP-CDF |
Liczba załogi |
1 osoba |
Ofiary śmiertelne |
1 osoba |
2. Statek powietrzny | |
Typ |
Zlin Z-526AFS |
Użytkownik | |
Numer |
SP-ELE |
Liczba załogi |
1 osoba |
Ofiary śmiertelne |
1 osoba |
Położenie na mapie Radomia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
51°23′19″N 21°12′39″E/51,388611 21,210833 |
Katastrofa lotnicza podczas Radom Air Show w 2007 roku – wypadek do którego doszło 1 września 2007 roku, o godzinie 15:51 podczas pokazów lotniczych Radom Air Show.
Przebieg katastrofy
[edytuj | edytuj kod]Uczestnikami wypadku byli piloci grupy akrobacyjnej AZL Żelazny. Kolizja nastąpiła w trakcie wykonywania na trzech maszynach pętli z rozejściem u szczytu – tzw. "rozety" (inaczej też nazywanej "różyczką"). Samoloty miały minąć się w najniższym punkcie manewru w odległości około 10 metrów od siebie. Maszyny leciały z prędkością około 300 kilometrów na godzinę. W trakcie wykonywania manewru niespodziewanie samolot Lecha Marchelewskiego (Zlin 526F o znakach rejestracyjnych SP-CDF) zderzył się z samolotem Piotra Banachowicza (Zlin 526AFS o znakach SP-ELE). Oba samoloty uległy niemal całkowitemu zniszczeniu, a piloci zginęli w momencie kolizji. Szczątki samolotów spadły obok pobliskiego lasu na teren lotniska, na którym odbywał się pokaz. Trzeci samolot (Zlin 526AFS SP-CSU) pilotowany przez Krzysztofa Kossińskiego (znajdujący się w bezpośredniej bliskości punktu zderzenia) wylądował bezpiecznie na lotnisku. W związku z tragedią w Radomiu i Zielonej Górze wprowadzono trzydniową żałobę.
Ofiary tragedii
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Banachowicz (ur. 4 marca 1982 r. w Zielonej Górze) – polski inżynier pilot, członek Grupy Akrobacyjnej Żelazny, reprezentant Aeroklubu Ziemi Lubuskiej między innymi na Mistrzostwach Polski w Akrobacji Samolotowej. Syn redaktora muzycznego Radia Zachód – Eugeniusza Banachowicza. Karierę pilota zaczynał jeszcze jako 16-latek. Był absolwentem Uniwersytetu Zielonogórskiego. Startował między innymi na Mistrzostwach Polski w Akrobacji Szybowcowej i Samolotowej Radom 2004, a na Akrobacyjnych Mistrzostwach Polski w 2001 r., zajął trzecie miejsce w klasie średniej. Wylatał 541 godzin.
- Lech Marchelewski (ur. 5 lutego 1947 r.) – polski pilot i instruktor szybowcowy, oraz samolotowy, podpułkownik rezerwy, magister inżynier, dyrektor Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, pomysłodawca i założyciel zespołu akrobacyjnego AZL Żelazny, pilot liniowy w firmie Sky Express, a od 2006 r. pilot w linii lotniczej Jet Air. Wylatał ponad 3352 godziny.
Pogrzeb
[edytuj | edytuj kod]Pożegnanie pilotów miało miejsce 7 września na lotnisku AZL w Przylepie koło Zielonej Góry. W ceremonii uczestniczyli gen. Gromosław Czempiński, a także dowódca Sił Powietrznych gen. Andrzej Błasik, zmarłych lotników pożegnali także członkowie grupy "Biało-Czerwone Iskry" z Dęblina. Piotr Banachowicz został pośmiertnie odznaczony Złotą odznaką pilota.
Następstwa katastrofy
[edytuj | edytuj kod]Przyczyny tragedii badały prokuratura i Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Jako najbardziej prawdopodobną przyjęły hipotezę o błędzie pilota, Lecha Marchelewskiego[1].
30 czerwca 2008 r. Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych opublikowała raport końcowy dotyczący wypadku, w którym stwierdza, że decydujący wpływ na błąd pilota i katastrofę mogło mieć słabe zdrowie lidera grupy, Lecha Marchelewskiego, który przyjmował leki na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, o czym nie informował w czasie obowiązkowych okresowych badań dla pilotów[2]. Stwierdzono również, że drugi z uczestników kolizji, Piotr Banachowicz, mimo iż był dobrze przygotowany do wykonywanych zadań i nie popełnił błędów, nie posiadał upoważnienia do wykonywania pokazów lotniczych[3].
We wrześniu 2008 r. Prokuratura Okręgowa w Radomiu umorzyła śledztwo w sprawie katastrofy z powodu śmierci Lecha Marchelewskiego, który zdaniem prokuratury nieumyślnie spowodował zderzenie dwóch samolotów[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Żytnicki, Maja Sałwacka, Monika Firlej: Los ściga lotnika. Gazeta.pl, 10 września 2007. [dostęp 2007-09-11].
- ↑ Pilot wiedział, że zginie. Zdążył jeszcze krzyknąć "Jezu!". Gazeta.pl, 2 lipca 2008. [dostęp 2008-07-02].
- ↑ Raport końcowy – Zdarzenie nr: 383/07. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Śledztwo ws. katastrofy "Żelaznych" umorzone
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Artykuł Mai Sałwackiej Całe niebo należy do lotników grupy Żelazny w "Gazecie Wyborczej – Zielona Góra"
- Janusz Petz: Śmierć pilotów Na Air Show. Echo dnia, 2 września 2007. [dostęp 2017-07-08].
- Internetowy Serwis Informacyjny Wiadomości. Onet.pl (PAP/TVN24, ML /01.09.2007, godz. 16:01)
- Internetowy Serwis Informacyjny Wiadomości. Wp.pl (01.09.2007)