| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 września 1943 |
| Zawód, zajęcie |
rolnik |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kazimierz Kubicz, ps. Wir (ur. 18 października 1898 w Dębicy, zm. 10 września 1943 w Anglii) – polski rolnik, działacz niepodległościowy, plutonowy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 października 1898 w Dębicy, w ówczesnym powiecie ropczyckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Bronisławy z Urżów[1][2]. Był bratem Bronisława, ps. Wierzba (ur. 1891), żołnierza 1 pułku piechoty Legionów Polskich, odznaczonego Krzyżem Niepodległości[3][4][5][6][7], i Stanisława (ur. 1900), krawca[8][9]. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Tarnowie, a następnie uczył zawodu krawca[1]. Został skautem w Tarnowie, a w 1914 wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich i przyjął pseudonim Wir[1].
10 stycznia 1916 wstąpił do Legionów Polskich[1][10]. 28 lutego tego roku, po złożeniu przysięgi, wyjechał z IV batalionem uzupełniającym na front[1]. 6 marca 1916 został wcielony do 10 kompanii 6 pułku piechoty[1][10]. Od 30 listopada do 25 stycznia 1917, chory, leczył się w szpitalu w Wiedniu, po czym wrócił do pułku[1]. W maju tego roku został przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu do Wojska Polskiego[1]. W czerwcu 1918 został zwolniony ze służby[1].
2 października 1919 w Tarnowie wstąpił do Wojska Polskiego[1]. 1 lutego 1920 przybył do kadry rzemieślniczej[1]. 6 marca tego roku został przeniesiony do szwadronu zapasowego 6 pułku ułanów i 26 kwietnia mianowany starszym ułanem[1]. Później został przeniesiony na front do 2 szwadronu 6 pułku ułanów i wyznaczony na stanowisko patrolowego[1]. 16 lipca na stacji kolejowej Radziwiłłów został ranny w lewą nogę[1]. Ze szpitala wrócił na front do szwadronu[1]. Wyróżnił się 23 września 1920 w bitwie pod Zasławiem[1]. Następnego dnia rotmistrz Witold Cieśliński, dowódca 2 szwadronu sporządził wniosek na odznaczenie Orderem Virtuti Militari, w którym napisał: „w szarży 2-go szwadronu pod Zasławiem z szaloną brawurą jeden z pierwszych położył trupem paru bolszewików i nie uważając na najeżone bagnety żelaznej brygady bolszewickiej wraz z plutonowym Stanisławem Berowskim i ułanem Kotlińskim przerwał środek ich pozycji. Świetnym swym czynem przysłużył się niezmiernie do porażki bolszewików”[1].
W 1921, w ramach osadnictwa wojskowego, otrzymał działkę o powierzchni 16 ha, położoną w sołectwie Podzamcze (od 5 maja 1930 była to samodzielna gromada Wola Piłsudskiego)[1]. Pełnił funkcję prezesa Koła Ogniska Osadników[1].
Był żonaty z Marią z Andrusiewiczów (1888–1943), z którą miał pięcioro dzieci: Zdzisława (ur. 1924), Kazimierę (ur. 1926), Józefa (ur. 1927), Marię Adaminę (ur. 1929) i Janusza (ur. 1933)[1].
25 kwietnia 1940 cała rodzina została deportowana do Maromicy w ówczesnym rejonie oparińskim obwodu archangielskiego[11][12][13][14][15][16][17]. W 1941, po amnestii, rodzina Kubiczów została przewieziona do wsi Tuietas w Kazachstanie. Kazimierz z synem Zdzisławem został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a później ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Pozostała czwórka dzieci w 1946 została repatriowana do Krosna Odrzańskiego[18].
Kazimierz zmarł 10 września 1943 jako plutonowy 1 pułku rozpoznawczego i został pochowany na cmentarzu Newmarket[19][20][21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3518[1][22]
- Krzyż Niepodległości – 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][2][24]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[25]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Kazimierz Kulicz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.2-165 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kubicz Bronisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kubicz Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ a b Kubicz Kazimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kazimierz Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Maria Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Zdzisław Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kazimiera Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Józef Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Adela Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Janusz Kubicz. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Wola Piłsudskiego. Strony o Wołyniu. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 57.
- ↑ Kazimiers Kubicz. Commonwealth War Graves Commission. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Kubicz Kazimierz. Polishwargraves.nl. [dostęp 2024-09-03].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-04].
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 231.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
