 Przełęcz Klekociny i dolina Bystrej. Widok spod Jaworzyny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
893 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°37′57″N 19°28′44″E/49,632500 19,478889
| |
Przełęcz Klekociny – przełęcz pomiędzy Beskidkiem (1045 m) w Paśmie Jałowieckim a Magurką (błędnie nazywaną Kolistym Groniem, 1114 m) w Paśmie Mędralowej. Na mapie Geoportalu ma wysokość 863 m n.p.m.[1], na mapie Compassu 864 m[2]. Według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski obydwa te pasma należą do Beskidu Makowskiego. Z zachodnich stoków przełęczy spływa jeden ze źródłowych cieków potoku Bystra, uchodzący do Koszarawy w miejscowości Koszarawa, ze wschodnich Wełczówka uchodząca do Skawicy w Zawoi. Przez przełęcz przebiega granica między tymi miejscowościami, a także między województwami (śląskim i małopolskim)[3].
Rejon przełęczy jest bezleśny, pokryty dużymi łąkami. Nazwa przełęczy, podobnie, jak nazwy wielu innych miejsc w górach (szczególnie hal, łąk) pochodzi od nazwiska, w tym przypadku jest to nazwisko Klekocina występujące w należącym do Zawoi osiedlu Wełcza. Niektórzy jednak próbują wywodzić nazwę od szumiących (klekocących) potoków, lub od klekotania bocianów, które podobno odpoczywały tutaj podczas przelotów do Afryki[4].
Na przełęczy znajduje się sezonowo działające prywatne schronisko turystyczne Zygmuntówka. Przez przełęcz prowadzi też gruntowa droga z osiedla Bystra w Koszarawie przez Wełczę do Zawoi. Dawniej planowano poprowadzenie tzw. Drogi Karpackiej[4].
W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego Klekociny znajdują się w Beskidzie Makowskim[5], w przewodniku turystycznym zaliczane są do Beskidu Żywieckiego[4], a w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[6].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
– Przełęcz Jałowiecka Północna – 3,7 km – 2:10 godz.- – Koszarawa Cicha – 5,4 km – 1:35 godz.
– Zawoja Wełcza;- – Koszarawa Tokarnia;
Przez przełęcz przebiega również Transbeskidzki Szlak Konny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Geoportal – Przełęcz Klekociny. Mapa 1:10 000 [online] [dostęp 2021-03-04] (pol.).
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-01-04].
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 228, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
