 nr rej. A/228 z 28 lutego 1967[1]
| |||||||||
| kościół rektoralny | |||||||||
.jpg) Kościół Świętego Ducha (2011) | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Lublina  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||||
 51°14′51,6″N 22°33′54,4″E/51,247667 22,565111
| |||||||||
Kościół Świętego Ducha w Lublinie – rzymskokatolicki kościół pod wezwaniem Ducha Świętego w Lublinie, w archidiecezji lubelskiej.
Szpital św. Ducha
[edytuj | edytuj kod]
Powstał w 1419 r. obok istniejącego już szpitala dla ubogich starców. Zbudowano go poza murami miasta. Konsekracji kościoła dokonano w 1421. Kościół był jednonawową budowlą z prezbiterium. W XVI w. zarząd nad kościołem przejęli rajcy lubelscy. Pod koniec XVI w. kościół uległ dwóm pożarom. Odbudowano go w 1608 r. Prezbiterium nakryto barokową kopułą, wnętrze ozdobiono sztukateriami.
Przybycie karmelitów
[edytuj | edytuj kod]
W drugiej połowie XVII w. rozebrano zabudowania szpitalne i w ich miejsce postawiono klasztor dla karmelitów bosych, którzy właśnie przybyli do Lublina. Kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej. Świątynia utrzymana była w stylu renesansu lubelskiego. Znajdował się w niej skarbiec, chór i refektarz. W kolejnych latach, Stefan Czarnecki ufundował kaplicę Matki Bożej. W 1642 na obrazie Matki Bożej Dobrej Rady ujrzano łzy. Cudowny obraz znajduje się w kościele do dziś. W 1733 kościół ponownie spłonął, odbudowano go częściowo w barokowym stylu.
XIX wiek
[edytuj | edytuj kod]
W 1803 kościół wraz z klasztorem uległ najpoważniejszemu z pożarów. Zakonnicy przenieśli się do klasztoru przy ul. Świętoduskiej, natomiast ruiny zostały sprzedane na licytacji, powstał tu Nowy Ratusz.
Kościół z czasem odbudowano, wieża otrzymała neogotyckie kształty. Wnętrze świątyni utrzymane jest w barokowym stylu. Kościół przylega do Nowego Ratusza, z całego kompleksu klasztornego karmelitów, pozostała tylko mała świątynia.
Brama Świętoduska
[edytuj | edytuj kod]U wylotu ulicy Świętoduskiej do Krakowskiego Przedmieścia, przy szpitalu św. Ducha, stała Brama Świętoduska[3][4]. Nie miała charakteru obronnego a w górnej jej części znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. W XIX w. brama była ruiną. Postanowiono ją rozebrać w 1858 wraz z przylegającym szpitalem[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2010-10-06].
- ↑ Adam Lerue, Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. (Warszawa, 1858–1859.
- ↑ Grafika z Bramą Świetoduską. [dostęp 2015-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Litografia autorstwa Adama Lerue, ukazująca ruiny Bramy Świetoduskiej
- ↑ kurierlubelski.pl
