| kościół klasztorny | |||||||||||
 Kościół Świętej Trójcy z klasztorem | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Wilna  | |||||||||||
Położenie na mapie Litwy  | |||||||||||
 54°43′52″N 25°17′28″E/54,731111 25,291111
| |||||||||||
Kościół Świętej Trójcy i klasztor Trynitarzy w Trynopolu – kościół rzymskokatolicki położony w północnej dzielnicy administracyjnej Wilna, Werkach na historycznym terenie zwanym Trynopol.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Trynitarze przybyli do Wilna około 1700 i osiedlili się w wiosce pod miastem, nazwanej od nich Trynopolem, gdzie w 1703 biskup wileński Konstanty Kazimierz Brzostowski ufundował dla nich kościół i klasztor. Założenie powstało w I. ćwierci XVIII w. Kościół został przebudowany w latach 1750-1760 w stylu rokokowym. W 1832 władze rosyjskie skasowały zakon. W klasztorze miał wówczas siedzibę unicki metropolita litewski Józef Siemaszko, który w 1839 na synodzie w Połocku opowiedział się za przyłączeniem całego kościoła greckokatolickiego do cerkwi prawosławnej[1]. Metropolita w czasie swego urzędowania odnowił i wyposażył klasztor. W 1864 skonfiskowany przez władze carskie kościół został zamieniony na cerkiew, a w klasztorze w 1866 urządzono letnią rezydencję wyższego duchowieństwa prawosławnego.
W 1917 kompleks kościelno-klasztorny został zwrócony katolikom i odrestaurowany. W klasztorze latach 1919-39 mieścił się szpital uniwersytecki. Po drugiej wojnie światowej kościół został zamknięty.
W 1992 kościół zwrócono wiernym, a klasztor przekazano wileńskiemu seminarium duchownemu.
Od 2023 r. w kościele odbywają się również nabożeństwa prawosławne - gromadzi się na nich wspólnota działająca w jurysdykcji Egzarchatu Litewskiego Patriarchatu Konstantynopolitańskiego[2].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Położony nad brzegiem Wilii kościół jest budowlą w stylu baroku wileńskiego. Rokokową, trzykondygnacyjną fasadę podzieloną poziomo wydatnymi gzymsami wieńczy trójkątny szczyt flankowany przez wieże. Fasadę i wieże zdobią pilastry. Nad portalem i środkowym oknem drugiej kondygnacji umieszczono trójkątne tympanony.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Antoni Mironowicz: Wpływ wyznań na kształtowanie się świadomości narodowej mieszkańców Białorusi w XIX wieku. Białoruskie Zeszyty Historyczne w Bibliotece Kamunikat. [dostęp 2010-08-04].
- ↑ Богослужения [online] [dostęp 2024-08-24] (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Plebankiewicz: Wilno: przewodnik turystyczny. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1997, s. 186-187. ISBN 83-213-3934-4.
- Przemysław Włodek: Wilno. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005, s. 220-221. ISBN 83-89188-36-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Vilniaus Arkivyskupija (Archidiecezja wileńska): Vilniaus Švč. Trejybės (Trinapolio) bažnyčia (Wileński kościół Świętej Trójcy (w Trynopolu)). [dostęp 2010-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)]. (lit.).
- Radzima.org: Kościół Świętej Trójcy i klasztor trynitarzy w Trynopolu. [dostęp 2012-03-12]. (pol.).
