Kościół św. Wojciecha w Solcu

nr rej. 458 z dnia 16.09.1978
kościół parafialny
widok od północy
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Solec
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
diecezja	płocka
Historia Data rozpoczęcia budowy XV w. Data zakończenia budowy XV w. Data zamknięcia 1940 Aktualne przeznaczenie czynny kościół katolicki Data zniszczenia 1939 Data odbudowy 1952
Dane świątyni Styl neogotycki Architekt Konstanty Wojciechowski Świątynia • materiał bud. • powierzchnia • wysokość • długość • szerokość • liczba wiernych • cegła 262,5 m² ok. 60 m 35 m 15 m ponad 1000 osób Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 57 m Kopuła • liczba kopuł 0 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Matki Bożej Częstochowskiej św. Wojciecha Liczba naw 1 Nawa główna • szerokość • wysokość 10 m 10 m Organy • liczba głosów • liczba manuałów ok. 30 ok. 156
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gostynin Kościół św. Wojciecha w Solcu
Położenie na mapie Polski Kościół św. Wojciecha w Solcu
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Wojciecha w Solcu
Położenie na mapie powiatu gostynińskiego Kościół św. Wojciecha w Solcu
52°26′20,801″N 19°22′10,334″E/52,439111 19,369537
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Wojciecha w Solcu – kościół parafialny w diecezji płockiej w dekanacie gostynińskim. Kościół jest położony w województwie mazowieckim w powiecie gostynińskim w gminie Gostynin.

Parafia pod wezwaniem św. Wojciecha^[1] powstała prawdopodobnie w XV w., choć pierwsza wzmianka na jego temat pochodzi dopiero z roku 1506. Z wizytacji odbytej w 1609 r. wiadomo, że kościół był drewniany. W połowie XVII w. zastąpiono go nowym, także drewnianym. Ówczesna świątynia wyposażona była w dwa ołtarze: św. Wojciecha i św. Antoniego. Remontowano ją w latach 1790 i 1858.

Obecny kościół zbudowany został w latach 1891-1902 według projektu architekta Konstantego Wojciechowskiego^[2], ale ostatecznie ukończony w 1923 r. W tym samym roku konsekrował go kard. Aleksander Kakowski. Polichromię wnętrza wykonał Leon Zdziarski. W 1939 r. świątynia uległa uszkodzeniu. Odbudowano ją w 1952 r. W czasie okupacji, po aresztowaniu ks. Antoniego Szałkiewicza w 1940 r., który zginął w Dachau, kościół był zamknięty.

Budynek jest utrzymany w stylu neogotyckim, murowany, z cegły na zaprawie cementowo-wapiennej, nieotynkowany z zewnątrz, z wieżą o wysokości 57 m. Wewnątrz przekryty jest sklepieniami krzyżowymi, a w zakrystii stropem płaskim. Więźba dachowa jest drewniana, wieszarowa. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą miedzianą, nad prezbiterium znajduje się dach namiotowy, nad bocznymi pomieszczeniami – dwuspadowe.

Obecnie są trzy ołtarze: główny z rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego oraz boczne Matki Boskiej Częstochowskiej^[3] i Św. Wojciecha^[4]. We wnętrzu kościoła znajdują się: obraz Matki Boskiej Bolesnej w ażurowej ramie – kopia według Sassoferrata z XVIII w. (odnowiono w konserwatorium w Gdańsku w 1981 r.), krzyż procesyjny drewniany z XVIII wieku oraz drewniane lichtarze o charakterze barokowym z XIX wieku.