Konstans II

Cesarz rzymski
Okres	od 407 do 411
Dane biograficzne
Data śmierci	411

Konstans II (zm. 411) – cesarz rzymski (uzurpator), panujący w latach 407-411, syn Konstantyna III.

W młodości wstąpił do klasztoru, został zeń jednak zabrany w 407 roku przez ojca i obwołany koregentem z tytułem cezara. Dał się poznać jako utalentowany dowódca, wypierając z terytorium Hiszpanii ostatnie wojska wierne prawowitemu cesarzowi Honoriuszowi. W 411 roku wyruszył ponownie do Hiszpanii przeciwko buntownikowi Maksymusowi, który korzystając z najazdu plemion germańskich ogłosił niezależność. Pobity przez niego ratował się ucieczką do Galii, dogoniony przez jego wojska w Vienne nad Rodanem i zamordowany.

• Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Iskry, 2006. ISBN 83-207-1748-5. Brak numerów stron w książce