Langues d’oïl (języki oïl) – podgrupa języków lub dialektów romańskich, występujących w północnej Francji, na Wyspach Normandzkich oraz w Walonii (Belgia). Wykształciły się w początkach XI wieku[1].
Spis języków oïl
[edytuj | edytuj kod]Ethnologue w grupie oïl za pełnoprawne języki uznaje jedynie francuski oraz pikardyjski. Następujące dialekty to zaś, według Ethnologue, dialekty francuskiego[1].
- andegaweński
- berrichon
- burboński
- burginioński
- szampański
- franc-comtois
- gallo (galijski)
- lotaryński
- normandzki
- orleański
- paryski
- poitevin-saintongeais
- waloński
Każdy z dialektów oïl rozwijał się w różnych prowincjach państwa Merowingów, Karolingów, Kapetyngów, Walezjuszy i Burbonów[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Języki oïl, [w:] Języki mniejszości we Francji – historia i teraźniejszość. Opracowania tematyczne OT–675, Kancelaria Senatu – biuro analiz, dokumentacji i korespondencji, s. 72-73 [dostęp 2025-06-06] (pol.).
