 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Leon Schmidt (ur. 20 maja 1895 w Karwinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 maja 1895[1] w Karwinie, w ówczesnym Królestwie Czech[2], w rodzinie Jana i Joanny z Fajów[3]. W 1914 złożył maturę w Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie[4][5].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[6][7]. Służył w 10 Pułku Piechoty[3], a następnie w 42 Pułku Piechoty[8][9][10]. Uczestniczył w akcji plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim, a następnie walczył na wojnie z bolszewikami[3].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 661. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11], a 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 234. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W grudniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do 18 Dywizji Piechoty w Łomży na stanowisko oficera sztabu[13][14]. W kwietniu 1929 został przeniesiony do 42 pp w Białymstoku[15], a w marcu 1930 przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu[16][17][18]. W 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz[19][20]. W 1938 był już przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[21][1]. Z końcem tego roku został przeniesiono do nowo utworzonej Komendy Rejonu Uzupełnień Cieszyn na stanowisko kierownika II referatu uzupełnień[22].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w masowej mogile w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[23].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[24] – mianował go pośmiertnie na stopień majora[25][26]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[27][28].
Leon Schmidt był żonaty z Ireną[4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych dwukrotnie[29][1]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938[21][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 296.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-01]..
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 474.
- ↑ a b Borák 2011 ↓, s. 118.
- ↑ Klistała 2014 ↓, s. 161.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 102.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 484, tu błędnie podano, że służył w armii rosyjskiej.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 144, 861.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 248, 427.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 229, 370.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 82.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135, 209.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 113.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 53, 615.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 49.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 56 [dostęp 2024-09-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 53.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Mečislav Borák: Ofiary Zbrodni Katyńskiej z obszaru byłej Czechosłowacji. Opava: Slezské zemské muzeum, 2011. ISBN 978-80-86224-81-7.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Jerzy Klistała: Martylorogium mieszkańców Zaolzie w latach 1939–1945 : Słownik biograficzny. T. III (P–Ź). Bielsko-Biała: Stowarzyszenie „Wszechnica”, 2014. ISBN 978-83-924495-5-3.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
