Ta lista krążownikówUnited States Navy zawiera wszystkie okręty, które kiedykolwiek były nazywane krążownikami. Od momentu wprowadzenia numeracji kadłubów i kilku mylących przenumerowań i przemianowań, możliwa jest sytuacja gdy kilka wpisów odnosi się do tego samego okrętu.
Brakujące numery w serii krążowników rakietowych, 43-46, nie były użyte, więc DDG-47 "Ticonderoga" i DDG-48 "Yorktown" mogą być przeklasyfikowane bez zmiany numeru. Było to argumentem, w niektórych źródłach, że okręty typu DDG-993 (typu Kidd - niszczyciele rakietowe), które są zasadniczo identycznie uzbrojone jak krążowniki typu Ticonderoga, powinny być przemianowane na CG-43 do -46. Podobnie numery CG-13, CG-14 i CG-15 zostały przeskoczone, więc fregaty rakietowetypu Leahy (typ DLG-16) mogą być przeklasyfikowane bez zmiany numeracji.
CG-1 do 8 i CG-10 do 12 zostały przerobione z krążowników z II wojny światowej.
CAG-1 USS "Boston" i CAG-2 USS "Canberra" zachowały większość ze swego uzbrojenia lufowego pochodzącego z II wojny światowej i później powróciły do ich numerów pochodzących od krążowników z uzbrojeniem lufowym (CA-69 i CA-70)
Przed 30 czerwca 1975 okręty CG-16 USS "Leahy" do CGN-38 USS "Virginia" były oznaczane jako DLG lub DLGN (Fregata Rakietowa (z napędem jądrowym)). Zostały przeklasyfikowane na krążowniki w wyniku reformy nazewnictwa z 1975. Budowa CGN-39 USS "Texas" i CGN-40 USS "Mississippi" została rozpoczęta jako DLGN ale przemianowano je na CGN przez przyjęciem do służby. CG-47 USS "Ticonderoga" i CG-48 USS „Yorktown”(inne języki) zostały zamówione jako niszczyciele rakietowe (DDG), ale zostały przeklasyfikowane na krążowniki rakietowe (CG) zanim ich stępki zostały położone. CGN-9 "Long Beach", CGN-41 "Arkansas" i CG-49 do 74 zostały zamówione, wodowane i dostarczone jako krążowniki rakietowe. USS "Long Beach" był jedynym od czasów II wojny światowej okrętem zbudowanym z wykorzystaniem kadłuba krążownika (inne krążowniki powstawały na podstawie przerobionego kadłuba niszczyciela) i od ponad dziesięciu lat był jest jedynym nowo wybudowanym krążownikiem rakietowym we flocie.
Pierwsze krążowniki wyznaczają początek nowoczesnej marynarki amerykańskiej, były jednak linearnymi następcami drewnianych fregat parowych i slupów ery wojny secesyjnej i okresu powojennego[1]. Trzy okręty których budowa w ramach programu „Nowej Marynarki” została autoryzowana przez Kongres 3 marca 1883 roku, były pierwszymi okrętami, które wykorzystać miały rosnącą bazę industrialną Ameryki i zerwać miały z drewnianymi okrętami przeszłości[1].
Pierwszym z nich był zwodowany 9 października 1984 roku stalowy krążownik pancernopokładowyUSS „Atlanta”, który wyposażony wprawdzie w maszyną parową, wspierany był jednak również przez żagle[1]. Do ich podstawowych zalet należała duża prędkość umożliwiająca im dogonienie statków handlowych i ucieczkę przed większymi okrętami liniowymi[1]. O ile jednak „Atlanta” i „Boston” dzieliły wspólną konstrukcję, o tyle trzeci był większą jednostką, i napędzany był dwoma śrubami[1]. USS „Chicago” okazał się najbardziej udanym z trójki pierwszych okrętów, przewyższającym pozostałe w zakresie prędkości marszowej, długotrwałości pływania, siłą ognia i łatwością obsługi, był jednak znacznie droższą jednostką[1]. Trzy okręty otrzymały nieformalne miano ABC (Atlanta, Boston, Chicago) i utworzyły jedną eskadrę[1].