Małgorzata Gosiewska (2024) | |
Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1966 |
---|---|
Wicemarszałek Sejmu VIII i IX kadencji | |
Okres |
od 12 czerwca 2019 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Małgorzata Maria Gosiewska z domu Kierat (ur. 22 lipca 1966 w Gdańsku) – polska polityk i urzędniczka samorządowa, posłanka na Sejm V, VII, VIII, IX i X kadencji (2005–2007, 2011–2024), w latach 2019–2023 wicemarszałek Sejmu VIII i IX kadencji, posłanka do Parlamentu Europejskiego X kadencji (od 2024).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła liceum ogólnokształcące w Czersku. Od 1990 do 1991 pracowała jako starszy referent w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. W latach 1992–1993 była zatrudniona w biurze poselskim Jarosława Kaczyńskiego. Od 1993 do 1995 pełniła funkcję pełnomocnika zarządu Fundacji na rzecz Polskich Związków Kredytowych w Gdyni. W latach 1996–1997 pracowała na stanowisku ekonomisty w Hucie LW. W latach 1996–2000 była prezesem zarządu przedsiębiorstwa Bielańska SKOK. W 1998 była księgową w biurze poselskim Ludwika Dorna. W 2000 pracowała jako inspektor w biurze ds. ochrony informacji niejawnych Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego. Od 2001 do 2003 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Klubu Parlamentarnego PiS. Od 2003 do 2004 pracowała w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Mazowieckiego jako p.o. kierownika wydziału. W latach 2004–2005 była zastępcą burmistrza dzielnicy Warszawa-Ursus.
W latach 1991–2001 należała do Porozumienia Centrum. W 2001 podjęła działalność w Prawie i Sprawiedliwości, weszła w skład władz krajowych i regionalnych partii. W latach 1998–2002 zasiadała w radzie gminy Warszawa-Bielany, a w 2002 została wybrana na radną Warszawy[1].
W wyborach w 2005 z listy PiS uzyskała mandat posła w okręgu warszawskim. W wyborach w 2007 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję. Została następnie zatrudniona w Kancelarii Prezydenta RP. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskała mandat radnej sejmiku mazowieckiego[2]. W wyniku wyborów w 2011 powróciła do Sejmu jako posłanka VII kadencji[3]. Była także kandydatką PiS w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014.
W 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (dostała 13 976 głosów)[4]. 12 czerwca 2019 została wybrana na wicemarszałka Sejmu VIII kadencji[5]. W wyborach w 2019 utrzymała mandat poselski na kolejną kadencję, otrzymując 12 693 głosy[6]. 12 listopada tegoż roku wybrano ją na wicemarszałka Sejmu IX kadencji[7].
W lutym 2021 została zastępczynią przewodniczącego Rady Programowej Polskiego Radia[8]. W 2023 została wybrana do Sejmu X kadencji, zdobywając 36 523 głosy[9]. W wyborach w 2024 została wybrana na eurodeputowaną X kadencji, kandydując w okręgu nr 4 i otrzymując 99 286 głosów[10]. W Europarlamencie zasiadła w Komisji Rozwoju oraz Podkomisji Praw Człowieka[11].
Wyniki w wyborach ogólnopolskich
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2005 | Prawo i Sprawiedliwość | Sejm V kadencji | nr 19 | 4251 (0,56%)[12] | |
2007 | Sejm VI kadencji | 1776 (0,15%)[13] | |||
2011 | Sejm VII kadencji | 8129 (0,80%)[3] | |||
2014 | Parlament Europejski VIII kadencji | nr 5 | 25 426 (6,49%)[14] | ||
2015 | Sejm VIII kadencji | nr 19 | 13 976 (1,28%)[4] | ||
2019 | Sejm IX kadencji | 12 693 (0,92%)[6] | |||
2023 | Sejm X kadencji | 36 523 (2,13%)[9] | |||
2024 | Parlament Europejski X kadencji | nr 4 | 99 286 (7,61%)[10] |
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Księżnej Olgi III klasy – Ukraina, 2020[15]
- Medal Honoru – Gruzja, 2011[16][17]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Była pierwszą żoną Przemysława Gosiewskiego[18], którego poślubiła w 1990[19]; ma z nim syna Eryka. W 1991 małżonkowie wstąpili do partii Porozumienie Centrum i przeprowadzili się z Gdańska do Warszawy[19].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wybory samorządowe 2002. pkw.gov.pl. [dostęp 2022-05-08].
- ↑ Wybory samorządowe 2010. pkw.gov.pl. [dostęp 2011-09-28].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2011. pkw.gov.pl. [dostęp 2011-09-28].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Sejm wybrał wicemarszałka Sejmu na miejsce Mazurek. dorzeczy.pl, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-16].
- ↑ Głosowanie nr 4 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
- ↑ Marek Suski nowym szefem Rady Programowej Polskiego Radia. Małgorzata Gosiewska jego zastępczynią. gazeta.pl, 23 lutego 2021. [dostęp 2021-02-23].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-19].
- ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-10].
- ↑ Małgorzata Gosiewska. europarl.europa.eu. [dostęp 2024-07-20].
- ↑ Wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zarządzone na dzień 25 września 2005. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-03].
- ↑ Wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zarządzone na dzień 21 października 2007. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-03].
- ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego zarządzone na dzień 25 maja 2014. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-03].
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №341/2020 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав. president.gov.ua, 22 sierpnia 2020. [dostęp 2020-11-10]. (ukr.).
- ↑ Małgorzata Gosiewska odznaczona Medalem Honoru przez Prezydenta Gruzji. pis.org.pl, 28 stycznia 2011. [dostęp 2011-09-28].
- ↑ Małgorzata Gosiewska odznaczona Medalem Honoru przez Prezydenta Gruzji. malgorzatagosiewska.pl, 5 lutego 2011. [dostęp 2018-01-08].
- ↑ Jacek Gądek: Jadwiga Gosiewska: Małgorzata nie chciała znać mojego syna. onet.pl, 25 stycznia 2014. [dostęp 2016-08-04].
- ↑ a b Cezary Łazarewicz: Jak panie Gosiewskie trafiły do parlamentu. polityka.pl, 6 listopada 2011. [dostęp 2022-05-08].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Posłowie V kadencji: Małgorzata Gosiewska. sejm.gov.pl. [dostęp 2011-09-28].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 126.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Gosiewska – strona prywatna. [dostęp 2011-12-30].