Mahmud Dżibril

Mahmud Dżibril (2011)
Pełne imię i nazwisko	Mahmud Dżibril al-Warfalli محمود جبريل الورفلي
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1952 Bengazi
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 2020 Kair
Premier Rządu Narodowej Rady Tymczasowej
Okres	od 23 marca 2011 do 23 października 2011
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Al-Baghdadi Ali al-Mahmudi[1]
Następca	Ali at-Tarhuni (p.o.)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Mahmud Dżibril al-Warfalli, arab. ‏محمود جبريل الورفلي‎ (ur. 28 maja 1952 w Bengazi, zm. 5 kwietnia 2020 w Kairze^[2]) – libijski polityk, od 23 marca do 23 października 2011 premier rządu tymczasowego powołanego przez Narodową Radę Tymczasową podczas wojny domowej w Libii.

Mahmud Dżibril urodził się w 1952 w Bengazi. W 1975 zdobył licencjat z ekonomii i nauk politycznych na Uniwersytecie Kairskim w Egipcie. W 1980 ukończył studia magisterskie z dziedziny nauk politycznych na University of Pittsburgh w Stanach Zjednoczonych. Cztery lata później obronił na tej uczelni doktorat z planowania strategicznego. Przez kolejnych kilka lat pracował tam jako wykładowca^[3].

W czasie swojej kariery naukowej opublikował 10 książek z dziedziny planowania i zarządzania strategicznego. Był organizatorem dwóch konferencji na ten temat w państwach arabskich w 1987 i w 1988. Angażował się w prowadzenie programów szkoleniowych dla kadry zarządzającej w takich krajach, jak Egipt, Arabia Saudyjska, Libia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Kuwejt, Jordania, Bahrajn, Maroko, Tunezja, Turcja i Wielka Brytania^[3].

W latach 2007–2011 pełnił funkcję dyrektora Narodowego Urzędu na rzecz Rozwoju Gospodarczego (Nedb), odpowiedzialnego za zagraniczne inwestycje w Libii oraz promującego prywatyzację i liberalizację w gospodarce^[4].

5 marca 2011, w czasie wojny w Libii, w powołanej przez powstańców Narodowej Radzie Tymczasowej wszedł w skład zespołu wykonawczego odpowiedzialnego za sprawy zagraniczne. Został oddelegowany do prowadzenia rozmów na rzecz pozyskania jak najszerszego uznania międzynarodowego przez Radę^[5]. Dzięki jego staraniom 10 marca 2011 Francja jako pierwsze państwo na świecie uznała Radę za prawomocne władze Libii^[6].

23 marca 2011 Narodowa Rada Tymczasowa mianowała go szefem powołanego przez siebie rządu tymczasowego^[4][6][7]. Wraz z ofensywą powstańców, wspieranych z powietrza przez siły NATO, wzrastało uznanie międzynarodowe dla Narodowej Rady Tymczasowej. 23 sierpnia 2011 powstańcy zdobyli kwaterę Kaddafiego w Trypolisie, zmuszając go do ucieczki, a Rada efektywnie (de facto) przejęła władzę w kraju^[8]. 16 września 2011 została oficjalnie uznana przez ONZ, a jej przedstawiciel uzyskał mandat w Zgromadzeniu Ogólnym^[9].

Zgodnie z zapowiedzią zrezygnował ze stanowiska premiera 23 października 2011, w dniu oficjalnej deklaracji zakończenia działań wojskowych w Libii. Pełniącym obowiązki premiera został wówczas minister Ali at-Tarhuni. 31 października 2011 Narodowa Rada Tymczasowa nowym szefem przejściowego rządu wybrała Abd ar-Rahima al-Kiba^[10][11].

12 września 2012 był jednym z kandydatów na stanowisko nowego szefa rządu. W drugiej turze głosowania w nowo wybranym Powszechnym Kongresie Narodowym przegrał jednak z Mustafą Abu Szakurem stosunkiem głosów 94 do 96^[12].