Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim. Dzisiaj używany jest także do zaznaczenia, że dana samogłoska jest długa (jego przeciwieństwem jest brevis ˘, używany początkowo do oznaczenia krótkiej sylaby, a dziś także krótkiej samogłoski).

Różnice między długimi i krótkimi samogłoskami są zwykle fonetyczne. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym makron oznacza pośredni ton; znakiem długiej samogłoski jest zmodyfikowany, trójkątny dwukropek.

W Unikodzie znak diakrytyczny makron występuje w wersjach: