Massimo Massimi

Massimo Massimi
	Kardynał prezbiter
	Ipsa Duce
	Ipsa Duce
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1877 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	6 marca 1954 ; Rzym
	Prefekt Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1946–1954
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 kwietnia 1900
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1935; Pius XI
Kościół tytularny	S. Maria in Portico Campitelli
	Multimedia w Wikimedia Commons

Massimo Massimi (ur. 10 kwietnia 1877 w Rzymie, zm. 6 marca 1954 tamże) – włoski duchowny katolicki, prawnik, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Był synem prawnika. Ukończył Pontyfikalne Seminarium w Rzymie (zakończone doktoratami z teologii i prawa kanonicznego). Wraz z nim kształcił się wówczas Eugenio Pacelli, przyszły papież Pius XII. Ukończył również Uniwersytet Rzymski, tam uzyskał doktorat z prawa cywilnego. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 kwietnia 1900 w bazylice laterańskiej z rąk arcybiskupa Giuseppe Ceppetelli, wiceregenta Rzymu. W latach kolejnych pracował duszpastersko w Rzymie, będąc jednocześnie wykładowcą w Ateneum "S. Apolinare". Od 1908 pracował w Rocie Rzymskiej, początkowo jako promotor sprawiedliwości, a następnie audytor. W 1924 został prodziekanem, a dwa lata później, 1 maja 1926, dziekanem Roty Rzymskiej.

Na konsystorzu z grudnia 1935 otrzymał godność kardynalską. Nie był z tego powodu zadowolony. Znana była bowiem jego pogarda dla wszelkich zaszczytów. W odpowiedzi na nominację przesłał papieżowi list niemal lekceważący. W roku następnym został przewodniczącym Komisji ds. Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Od 29 maja 1946 do śmierci był prefektem Sygnatury Apostolskiej. W 1946 jego diakonia została podniesiona pro illa vice doi tytułu kościoła prezbiterialnego. Brał udział w konklawe 1939. Nigdy nie przyjął święceń biskupich.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
Catholic-Hierarchy
Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)