Achille Silvestrini

Achille Silvestrini

Kardynał prezbiter
Achille Silvestrini (2006)
Crux fidelis arbor una nobilis Krzyżu wierny, drzewo najszlachetniejsze
Kraj działania	Watykan
Data i miejsce urodzenia	25 października 1923 Brisighella
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 2019 Rzym
Prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich
Okres sprawowania	1991–2000
Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1988–1991
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	13 lipca 1946
Nominacja biskupia	4 maja 1979
Sakra biskupia	27 maja 1979
Kreacja kardynalska	28 czerwca 1988 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Benedetto fuori Porta S. Paolo
Multimedia w Wikimedia Commons

Achille Silvestrini (ur. 25 października 1923 w Brisighelli, zm. 29 sierpnia 2019 w Rzymie^[1]) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filologii klasycznej, sekretarz ds. relacji z państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej w latach 1979–1988, kardynał diakon w latach 1988–1999, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej w latach 1988–1991, prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich w latach 1991–2000, kardynał prezbiter od 1999.

Studiował w seminarium w Faenzy, następnie na uniwersytecie w Bolonii (obronił doktorat z filologii klasycznej) oraz na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (obronił doktorat obojga praw). Przygotowanie dyplomatyczne uzyskał na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie.

W grudniu 1953 podjął pracę w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej. Początkowo pracował w sekcji nadzwyczajnych spraw Kościoła Sekretariatu Stanu jako ekspert ds. Wietnamu, Chin, Indonezji i Azji Południowo-Wschodniej. Otrzymał tytuł papieskiego nadzwyczajnego tajnego szambelana (grudzień 1957), później również prałata honorowego Jego Świątobliwości (grudzień 1965). W latach 1958–1969 był osobistym sekretarzem dwóch kolejnych sekretarzy stanu – kardynałów Domenica Tardiniego i Amleta Giovanniego Cicognaniego. Od 1969 pracował w Radzie Spraw Publicznych Kościoła, początkowo w sekcji organizacji międzynarodowych, pokoju, rozbrojenia i praw człowieka; brał udział w wielu spotkaniach i konferencjach międzynarodowych. W 1971 towarzyszył sekretarzowi Rady arcybiskupowi Agostinowi Casarolemu w Moskwie na rozmowach w sprawie udziału Watykanu w traktacie o broni nuklearnej. Uczestniczył we wszystkich etapach przygotowania aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Helsinkach i Genewie. Na kilku konferencjach międzynarodowych stał na czele delegacji Watykanu. Od lipca 1973 był podsekretarzem w Radzie Spraw Publicznych Kościoła. Prowadził wykłady w Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie, będącej szkołą dyplomatyczną Stolicy Apostolskiej.

4 maja 1979 został mianowany sekretarzem Rady Spraw Publicznych Kościoła, jednocześnie arcybiskupem tytularnym Novaliciany. Sakry udzielił mu 27 maja 1979 w Watykanie Jan Paweł II, któremu towarzyszyli arcybiskupi Duraisamy Simon Lourdusamy i Eduardo Martínez Somalo. W latach 1979–1984 stał na czele delegacji Watykanu na rozmowy z rządem włoskim w sprawie rewizji konkordatu laterańskiego. Reprezentował Stolicę Apostolską w rozmowach z wieloma rządami na świecie, także z władzami polskimi (1987).

28 czerwca 1988 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię S. Benedetto fuori Porta S. Paolo. W lipcu 1988 został prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W maju 1991 przeszedł na stanowisko prefekta Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, jednocześnie objął honorową funkcję wielkiego kanclerza Papieskiego Instytutu Wschodniego. Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie; na sesji specjalnej dla Kościoła w Libanie (16 listopada–14 grudnia 1995) był jednym z prezydentów-delegatów.

W styczniu 1999 został podniesiony do godności kardynała prezbitera, zachowując dotychczasową diakonię S. Benedetto fuori Porta S. Paolo w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice. W listopadzie 2000 zrezygnował z funkcji prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich (zastąpił go patriarcha Ignacy Mojżesz I Daoud), a w październiku 2003 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.

• Achille Silvestrini w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2008-06-29] (ang.)
• Achille Silvestrini [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-02-08]  (ang.).