 Mawson Station - widok lotniczy | |
| Przynależność państwowa | |
|---|---|
| Data założenia | |
| Liczba personelu |
zimą: 20 |
| Wysokość |
5 m n.p.m. |
| UN/LOCODE |
AQ-MAW |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 67°36′10″S 62°52′23″E/-67,602650 62,873033
| |
| Strona internetowa | |
Mawson Station – całoroczna stacja polarna należąca do Australii, położona na Ziemi Mac Robertsona na Antarktydzie Wschodniej.
Położenie i warunki
[edytuj | edytuj kod]Stacja znajduje się na odizolowanym występie skalnym na wybrzeżu kontynentu[1], nad małą zatoką Horseshoe Harbour, na wysokości ok. 5 m n.p.m. Średnia temperatura powietrza w styczniu (lato) to od -3 do +3 °C, a w sierpniu od -21 do -16 °C. Rekordowe zanotowane temperatury to +11 °C w styczniu i -36 °C w lipcu. Dominuje wiatr katabatyczny ze wschodu i południowego wschodu, jego średnia prędkość to prawie 40 km/h (w porywach do 248 km/h)[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wybrzeże Ziemi Mac Robertsona zostało skartowane przez ekspedycję Douglasa Mawsona, który jest patronem stacji. Na zdjęciach wykonanych w trakcie amerykańskiej Operacji Highjump zauważona została mała zatoka o kształcie podkowy (Horseshoe Harbour), którą uznano za dobre miejsce do założenia stacji polarnej[3].
Stacja Mawson została otwarta w 1954 roku, jako druga placówka na południe od koła podbiegunowego (po argentyńskiej bazie San Martín)[4] i od tamtego czasu pracuje nieprzerwanie[1]. W pierwszym roku działania dziesięcioosobowy zespół polarników postawił zabudowania mieszkalne, przeznaczone dla zasilania, dwa magazyny i warsztat stolarski. Wraz z rozwojem stacji, w 1956 roku powstał pierwszy hangar dla samolotów na Antarktydzie. Do 1966 roku baza rozrosła się do ponad 50 budynków[3].
Działalność
[edytuj | edytuj kod]Badacze działający w stacji Mawson prowadzili badania wybrzeża na wschód do Lodowca Szelfowego Amery’ego, obserwacje lotnicze Lodowca Lamberta i Gór Księcia Karola, a także wyprawy na zachód od stacji, na Ziemi Enderby[3]. Prowadzone są także badania z dziedzin fizyki górnej i środkowej atmosfery, fizyki promieni kosmicznych, geomagnetyzmu, sejsmologii, biologii, badań nad zmianami klimatu i medycyny polarnej[5].
Od początku działalności prowadzono również obserwacje meteorologiczne. Wykorzystywano do nich balon stratosferyczny, którego położenie śledzono z użyciem najpierw teodolitu, a później radaru. Prowadzono pomiary promieniowania słonecznego, mierzono prędkość wiatru, dawniej z użyciem anemometru. W latach 90. XX wieku stacja meteorologiczna była już w pełni zautomatyzowana[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mawson Station. Australian Antarctic Division, 2012-08-28. [dostęp 2014-09-03].
- ↑ Climate of Mawson. Australian Bureau of Meteorology. [dostęp 2014-09-03].
- ↑ a b c Mawson: a brief history. Australian Antarctic Division, 2010-08-12. [dostęp 2014-09-03].
- ↑ Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2013-05-15. [dostęp 2014-09-03]. (ang.).
- ↑ Mawson science. Australian Antarctic Division, 2002-06-17. [dostęp 2014-09-04].
- ↑ History of Mawson Meteorological Office. Australian Bureau of Meteorology. [dostęp 2014-09-03].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mawson Station / Antarctica. French Polar Team. [dostęp 2014-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-12)]. (ang.).
