Medard Plewacki (ur. 7 czerwca 1929 w Gniewkowie, zm. 24 września 2021we Wrocławiu^[1]) – polski aktor.

Zadebiutował 1 maja 1955 na scenie Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, gdzie występował do 1959. W latach 1959–1960 występował w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, a następnie w latach w teatrach warszawskich: Rozmaitości (1960–1967) oraz Współczesnym (1967–1994)^[1].

W latach 70. ożenił się z wrocławską pediatrą. Po przejściu na emeryturę prowadził zajęcia z fonetyki, m.in. dla kleryków w seminariach duchownych we Wrocławiu, Świdnicy i Legnicy. Udzielał się także jako aktor i lektor.

Miejscem spoczynku jest Cmentarz na Klecinie.

• 2009: Jedenaste: nie uciekaj jako starszy pan
• 2009: Teraz i zawsze jako ojciec Placyd, cysters
• 1997: Królowa złodziei (Marion du faouet – chef de volerus)
• 1972: Opętanie
• 1970: Martwa fala
• 1967: Zabijaka
• 1964: Wilczy bilet jako sekretarz POP Ziarno
• 1963: Rozwodów nie będzie, Nowela III, jako właściciel kradzionego samochodu

Źródło: Filmpolski.pl^[1].

• 2004: Fala zbrodni, odc. 13, jako patolog
• 1998: Złotopolscy, odc. 18, jako lekarz
• 1998–1999: Życie jak poker jako nieznajomy na moście
• 1986: Na kłopoty... Bednarski, odc. 7

Źródło: Filmpolski.pl^[1].