Merchants Street

Triq il-Merkanti

Widok ulicy w stronę Castille Square.
Państwo	Malta
Miejscowość	Valletta
Długość	~ 840 m
Poprzednie nazwy	Strada San Giacomo, Rue des Merchands, Strada Mercanti
Przebieg
0 m Castille Square; South Street 85 m Melita Street 180 m St. John's Street 265 m St. Lucia Street 350 m Old Theater Street 385 m Felix Street 445 m Archbishop Street 530 m St. Christopher Street 590 m St. Dominic Street 625 m St. Nicholas Street 700 m Old Hospital Street 750 m North Street 840 m St. Elmo Place
Położenie na mapie Malty Merchants Street
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Merchants Street
35°53′53,3″N 14°30′51,5″E/35,898139 14,514306
Multimedia w Wikimedia Commons

Merchants Street (pol. Ulica Kupiecka; malt. Triq il-Merkanti) w Valletcie na Malcie jest najszerszą ulicą stolicy^[1], biegnącą równolegle do głównej Republic Street. Jej długość wynosi blisko około 850 m. Jest częścią układu ulicznego miasta, zaprojektowanego w 1566 przez włoskiego architekta Francesco Laparelliego. Biegnie od pomnika Paula Boffy obok kościoła Matki Bożej Zwycięskiej na południowym krańcu miasta do fortu św. Elma na północno-wschodnim krańcu półwyspu Sciberras.

W minionych epokach historycznych miasta ulica nosiła różne nazwy: Strada San Giacomo (Zakon Maltański), Rue des Merchands (Francuzi), Strada Mercanti (Brytyjczycy)^[2].

Merchants Street od XVII wieku była ulicą gromadzącą handel, w tym złotem i srebrem; do 2016 odbywał się tam, pomiędzy St. John's Street a Old Theater Street^{[3](s. 158)} codzienny handel uliczny. Wiele budynków tam stojących datuje się wstecz do czasów rycerzy zakonu św. Jana, XVI i XVII wieku, niektóre z nich mają duże znaczenie historyczne i architekturalne^[4]. Ulica łączy dwie parafie stolicy, z budynkami po prawej stronie należącymi do parafii św. Pawła, zaś te po lewej podlegają parafii św. Dominika^[1]. Merchants Street rozpoczyna się u zbiegu Castille Square (Misraħ Castilja) i South Street (Triq in-Nofsinhar). Narożny budynek po prawej stronie to Zajazd Kastylijski. Ten monumentalny, oryginalnie zaprojektowany przez Girolamo Cassara w XVI wieku, i totalnie przebudowany w połowie XVIII wieku przez Andreę Belliego budynek, mieścił kwatery rycerzy zakonnych langue Kastylii, Leónu i Portugalii. Od 1972 znajdują się w nim biura premiera Malty. Wejście do budynku znajduje się przy Misraħ Castilja^[4]. Dalej po tej samej stronie, sięgając do Melita Street, stoi XVIII-wieczny Palazzo Parisio, w którym w czerwcu 1798 na sześć dni zatrzymał się Napoleon Bonaparte w swojej wyprawie do Egiptu. Od 1973 w pałacu mieści się Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich Malty^[4][5].

Lewą stronę pomiędzy South Street (Triq in-Nofsinhar) i Melita Street (Triq Melita) okupuje kościół św. Katarzyny langue włoskiego oraz przylegający do niego Zajazd Włoski, dzieło Girolamo Cassara z 1574, rozbudowany w 1683 przez wielkiego mistrza Gregorio Carafę, którego popiersie z brązu, otoczone różnymi herbami i trofeami, można zobaczyć nad głównymi drzwiami^[4][6]. W 2018 w budynku zainstalowało się MUŻA po przenosinach z Admiralty House. Muzeum posiada olbrzymią kolekcję malarstwa i innych dzieł sztuki, tak artystów maltańskich jak i zagranicznych^[7]. W budynku znalazło również swoje miejsce Biuro Informacji Turystycznej Malty^[8][9].

Na rogu Melita Street (Triq Melita), po lewej stronie znajduje kościół św. Jakuba. Oryginalny zbudowany w 1612 dla rycerzy języka Kastylii, León i Portugalii, przebudowany został przez Giovanniego Barbarę w 1710. Od 1839 w kościele uczono chłopców katechezy. Dziś, dodatkowo oprócz codziennych mszy św., w niedziele używany jest przez wiernych Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego^[6][8]. Po przeciwnej stronie pod nr. 10 stoi Casa Dorell, duży dom jednej z maltańskich rodzin szlacheckich, wspaniały przykład typowej maltańskiej architektury miejskiej. Jego balkon wsparty jest na czterech kamiennych wspornikach w formie gryfów^{[3](s. 159)[10]}. Do Casa Dorell przylega duży budynek z wyszukaną fasadą, rozciągający się aż do kolejnej przecznicy, St. John's Street – Castellania Palace, gdzie w czasach joannitów mieściły się sądy i więzienie. Jest prawdopodobnie jednym z najbardziej „ozdobnych” XVIII-wiecznych pałaców Valletty. Po zburzeniu oryginalnego XVI-wiecznego, ukończony w 1780 za rządów wielkiego mistrza Emanuela Pinto. Od 1840 znalazła w nim miejsce szkoła dla dziewcząt, obecnie mieści się Ministerstwo Zdrowia Malty^{[3](s. 159)[6][10]}. Na rogu budynku z St. John's Street umieszczony jest rodzaj cokołu, który służył jako narzędzie „publicznego ośmieszania” dla przestępców mniejszej wagi m.in. bluźnierców. Byli oni przywiązywani do niego twarzą do ulicy i przechodnie byli zachęcani do poniżania nieszczęśników poprzez rzucanie w nich zepsutymi jajkami, pomidorami i innymi łatwo psującymi się towarami^[11].

Po drugiej stronie St. John's Street (Triq San Ġwann) po stronie kompleksu katedralnego widoczny jest długi charakterystyczny drewniany balkon podparty osiemnastoma kamiennymi wspornikami w kształcie cherubinków. Dalej znajduje się wejście na boczny dziedziniec katedry, kiedyś cmentarz Campo Santo, na którym stoi „krzyż zmarłych” zdobny w czaszki i skrzyżowane piszczele, wzniesiony przez Fra Flaminio Balbianiego. Jest to miejsce wspólnego pochówku wielu nieznanych z imienia „wojowników”, którzy z poświęceniem życia bronili wyspy podczas Wielkiego Oblężenia 1565^[6][12]. Dom naprzeciw (nr. 36), po prawej stronie ulicy, na rogu St. Lucia Street należał kiedyś do sir Olivera Starqueya (Starkeya), osobistego sekretarza wielkiego mistrza La Valette’a. Dziś mieści się w nim Russian Cultural Centre^{[3](s. 161)[12]}.

Teren za skrzyżowaniem z St. Lucia Street (Triq Santa Luċija) od XVII wieku był centrum handlu metalami szlachetnymi, głównie srebrem i złotem, z dużą ilością warsztatów złotniczych i srebrniczych, których działalność jest kontynuowana do dziś w odcinku St. Lucia Street pomiędzy Merchants Street a Republic Street (na tyłach katedry św. Jana)^[13].
W budynku po prawej stronie pod nr. 46 od 1773 działała instytucja pożyczająca pieniądze na niewielki procent, znana jako „Monte di Pietà”. Instytucja ta działa tam do dziś, w budynku mieści się instytucja rządowa. Wcześniej, od 1577 do 1721 mieścił się tu „Banca Giuratale”, przeniesiony w 1721 do połączonych budynków nr. 195-199 po przeciwnej stronie ulicy; tam Napoleon spędził pierwszą noc na Malcie 13/14 czerwca 1798^{[3](s. 161)[6][13]}. Dziś mieści się tu Ministerstwo Gospodarki, Inwestycji i Małego Biznesu^[14]. Po lewej narożny budynek z Old Theatre Street stoi Casa Bellott, budynek podarowany na rezydencję kapelanom konwentualnym. Dzisiejszy wygląd pochodzi z 1747^{[3](s. 167)[6]}.

Za skrzyżowaniem z Old Theatre Street (Triq il-Teatru l-Antik) całą lewą stroną aż do Archbishop Street zajmuje zbrojownia pałacu wielkiego mistrza^[15]. Po przeciwnej, prawej stronie ulicy od czasów joannitów mieściło się targowisko, w połowie XIX wieku zadaszone konstrukcją z kutego żelaza, która w 2018 zastąpiona została nowoczesną halą targową Is-Suq tal-Belt. Zaraz za halą w prawo biegnie wąska Felix Street (Triq Feliċ)^[15].

Dalej, po przekroczeniu Archbishop Street (Triq L-Arċisqof) po prawej stronie znajdujemy kościół Jezuitów oraz Collegium Melitense, które zajmują cały kwartał zamknięty ulicami Merchants Street, St. Christopher Street, St. Paul Street i Archbishop Street^{[3](s. 167)}. Oryginalny kościół z 1595 został przebudowany przez Francesco Buonamiciego w 1647 po zniszczeniach spowodowanych przez wybuch prochu w pobliskiej fabryce; jest uważany za jeden z ładniejszych w Valletcie^[6]. Collegium Melitense było protoplastą współczesnego Uniwersytetu Maltańskiego. Na rogu kościoła przy Archbishop Street stoi statua św. Franciszka Borgiasza^[16], zaś na rogu St. Christopher Street inny Franciszek strzeże budowli – św. Franciszek Ksawery^[17].
Naprzeciw budynku Collegium, dwa przyległe domy o nr. 173 – Casa Zoitana, oraz 170/172 – Casa Albergotti, w drugiej połowie XIX wieku należały do Niccolò Pappaffy’ego, greckiego filantropa, który pomógł wielu maltańskim młodym ludziom w emigracji w poszukiwaniu lepszego życia w innych krajach^{[3](s. 168)[6]}.
Po lewej stronie narożny budynek Merchants Street nr. 167 z St. Christopher Street – Rosselli-Massa House, był własnością Pietro Rosselliego i Aloysii Massa, dobroczyńców kościoła Jezuitów, w którego jednej z kaplic zostali pochowani^{[3](s. 168)[6]}.

Po przekroczeniu St. Christopher Street (Triq San Kristofru) pod nr. 163 po lewej stronie znajduje się niepozorne wejście do klasztoru Sióstr Franciszkanek Najświętszego Serca. Zgromadzenie założone zostało w XIX wieku w Rabacie na Gozo przez ks. Josepha Diacono i Virginię Debrincat, później Matkę Margheritę od Najświętszego Serca^[18]. Idąc w dół dalej ulicą można zauważyć, że budynek stojący po przeciwnej stronie, rozciągający się od St. Christopher Street do St. Dominic Street, ma narożniki w formie charakterystycznych dla Giloramo Cassara pilastrów. W miejscu tego bloku stał magazyn prochu z jego wytwórnią, w której 12 września 1634 nastąpił wybuch, powodując duże zniszczenia sąsiednich budynków. W miejscu zniszczonego magazynu postawione zostały budynki mieszkalne^[18].

Pod nr. 83 w tym budynku mieści się prawosławny kościół św. Jerzego^[18]. Poniżej tego miejsca, na prawym rogu skrzyżowania z St. Dominic Street umieszczona jest nisza z figurą św. Dominika Guzmána, patrona Valletty^[19].

Przekraczając skrzyżowanie z St. Dominic Street (Triq San Duminku) po lewej stronie ujrzymy masywną budowlę kościoła parafialnego parafii św. Dominika – bazylikę Matki Bożej Bezpiecznej Przystani i św. Dominika. Istniejący dziś kościół zbudowany został na początku XIX wieku, na miejscu XVI-wiecznego zniszczonego w 1693 przez trzęsienie ziemi. Świątynia, z dwoma kwadratowymi dzwonnicami i kopułą architektonicznie uważana jest za jedną z najładniejszych na Malcie i Gozo, i określana jest mianem „muzeum sztuk pięknych”^[6][19].

Kontynuując wędrówkę w dół ulicy i mijając nieliczne bary, warsztaty i sklepy, za skrzyżowaniem z St. Nicholas Street (Triq San Nikola) po prawej stronie znajdziemy greckokatolicki kościół św. Mikołaja. Zbudowany w 1569, w 1639 przekazany został Bractwu Dusz Czyśćcowych i przebudowany, co tłumaczy przedstawienie czaszek i piszczeli nad oknami po bokach głównego wejścia. Wysoko na fasadzie figura św. Mikołaja^[6][20].

Za następną przecznicą, Old Hospital Street (Triq L-Isptar il-Qadim, Triq L-Infermerija), po lewej stronie stoi duży blok mieszkalny. Zbudowany został na miejscu, gdzie od 1593 znajdował się budynek, znany jako Camarata, w którym pierwotnie mieszkali francuscy, hiszpańscy i włoscy rycerze „na stażu” (był to rodzaj nowicjatu), następnie była tam pralnia i magazyn szpitalny, by wreszcie skończyć jako budynek koszarowy armii brytyjskiej. Znajdowała się tam kaplica z obrazem Mattia Pretiego; przypuszcza się, że był to obraz, który dziś znajduje się w kościele św. Urszuli w Valletcie^{[3](s. 168)[6][21]}.

Za kolejną przecznicą, North Street (Triq it-Tramuntana), na rogu wciąż po lewej stronie stoi kościół św. Marii Magdaleny, zbudowany w 1594. Do II wojny światowej przylegał do niego klasztor Sióstr Magdalenek; dziś stoi tam szkoła, zbudowana po rozebraniu zrujnowanego przez bomby budynku klasztoru^{[3](s. 169)[6][21]}.

Merchants Street kończy się St. Elmo Place, przylegającym do fortu św. Elma^[22].

• Olive Allison: Streets of Valletta. Valletta: Miller Publishing, 2018. ISBN 978-99957-74-50-9. (ang.).