Mi-10

Śmigłowiec Mi-10K
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Lotnicze Rostwiertoł w Rostowie nad Donem
Konstruktor	Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila,
Typ	śmigłowiec transportowy i pasażerski
Konstrukcja	metalowa
Załoga	5 osób
Historia
Data oblotu	15 czerwca 1960
Lata produkcji	1960-1971
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turbowałowe D-25
Moc	5500 KM (4044 kW) każdy
Wymiary
Średnica wirnika	35,00 m
Długość	41,89 m
Długość kadłuba	32,86 m
Wysokość	9,90 m
Masa
Własna	27 000 kg
Użyteczna	do 15 000 kg (ładunek na platformie) 8 000 kg (ładunek podwieszany)
Startowa	43 700 kg (Mi-10K - 38 000 kg)
Zapas paliwa	5 605 l
Osiągi
Prędkość maks.	250 km/h
Prędkość przelotowa	180 km/h (z ładunkiem, gdy masa łączna wynosi 38 000 kg)
Pułap	4 800 m (maksymalny) 3 000 m (przy maksymlnym obciążeniu)
Zasięg	640 km
Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
kabina ładunkowa: 14,04 m × 2,50 m (szerokość) × 1,68 m (wysokość), ok. 59 m³ platforma na podwoziu: 8,53 m × 3,54 m
Użytkownicy
ZSRR
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Mi-10 (ros. Ми-10, kod NATO „Harke”) – radziecki śmigłowiec transportowy i pasażerski opracowany w 1960 roku w biurze konstrukcyjnym Michaiła Leontowicza Mila.

Prace nad śmigłowcem Mi-10 rozpoczęły się w 1960 roku, na bazie śmigłowca Mi-6, prototyp został oblatany 15 czerwca 1960 roku. Produkcję seryjną tego śmigłowca rozpoczęto w 1960 roku. Śmigłowiec produkowany w Rostowie nad Donem w kilku wersjach. Choć konstrukcja była podobna, wersje różniły się wyposażeniem, przystosowanym do zadań, jakie miały wykonywać.

Śmigłowiec produkowany był w następujących wersjach:

• Mi-10 – wersja podstawowa
• Mi-10GR – wersja radiowywiadowcza
• Mi-10K – wersja z niższym podwoziem, lecz o zwiększonym udźwigu do 11000 kg, produkowana od 1966 roku
• Mi-10R – wersja specjalna do bicia rekordów lotniczych, zbudowana w 1965 roku
• Mi-10PP – wersja wojskowa do walki radioelektronicznej
• Mi-10RWK – wersja transporter systemu 4K95
• Mi-10UPŁ – wersja wyposażona w polowe laboratorium

Łącznie w latach 1960–1971 wyprodukowano 55 śmigłowców Mi-10 wszystkich wersji.

Śmigłowiec był użytkowany w wojsku radzieckim, jak również w lotnictwie cywilnym, szczególnie na terenie Syberii.

Jeden egzemplarz Mi-10, został użyty w czasie wojny w Afganistanie, jako śmigłowiec walki elektronicznej. Przenosił on, na zewnętrznej platformie, kontener z aparaturą zakłócającą.

Mi-10 jest śmigłowcem dwusilnikowym o układzie jednowirnikowym ze śmigłem ogonowym. Wirnik nośny pięciołopatowy, ogonowy – czterołopatowy. Podwozie czteropodporowe stałe. Charakterystyczną cechą tego śmigłowca jest długi i smukły kadłub oraz szeroko rozstawione wysokie podwozie, dzięki czemu może on najeżdżać na przedmioty o dość dużych gabarytach. Ładunki mogą być umieszczane wewnątrz kadłuba przy pomocy podnośnika hydraulicznego bądź mocowane na platformie między goleniami podwozia. Wewnątrz jest miejsce dla 28 pasażerów.