| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1940 |
|---|---|
| Ambasador RP w Jemenie | |
| Okres |
od 1991 |
| Następca | |
| Ambasador RP w Maroku | |
| Okres |
od 1999 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Mieczysław Jacek Stępiński (ur. 14 kwietnia 1940 w Łosiu) – polski dyplomata i arabista, tłumacz, ambasador RP w Jemenie (1991–1996) i Maroku (1999–2005).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Mieczysław Stępiński w 1957 zdał maturę. W czasie studiów aktywny działacz Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1962 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1963 ukończył pod kierunkiem Józefa Bielawskiego studia w Instytucie Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1962 do 1968 pracował w tamtejszej Katedrze Arabistyki, dochodząc do stopnia starszego asystenta. W 1964 przebywał na stypendium w Zjednoczonej Republice Arabskiej. W latach 1966/1967, 1968–1971 oraz 1972/1973 pracował w Libii jako tłumacz i negocjator polskich przedsiębiorstw handlowych. W 1972 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, najpierw jako tłumacz, a następnie jako pracownik Departamentu V MSZ. Od września 1973 do sierpnia 1977 pracował w ambasadzie w Kairze jako II, a następnie I sekretarz. W 1977 wrócił do centrali MSZ. W 1979 zaczął studia na Podyplomowym Studium Służby Zagranicznej w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR[1].
W latach 1981–1986 pracował ambasadzie w Bagdadzie na stanowiskach I sekretarza i radcy. W 1990 był ponownie w ambasadzie w Kairze, gdzie pracował na stanowisku radcy. W czerwcu 1991 został mianowany ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym w Republice Jemeńskiej. Misję tę kontynuował do 1996, czyli w czasie wojny domowej. Z sukcesem otworzył jemeński rynek na polskie towary, zwłaszcza samochody, traktory oraz produkcja wojskowa[2].
Po powrocie do kraju był wicedyrektorem gabinetu ministra. Od 1999 do 2005 był ambasadorem RP w Maroku[1], akredytowanym także w Mauretanii[3].
Opanował języki: angielski, arabski, francuski, niemiecki, perski i rosyjski. Jako Jacek Stępiński tłumaczył literaturę arabskojęzyczną, m.in. Nadżiba Mahfuza, Yusufa Idrisa i Mahmouda Messadiego[1].
W 1979 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Zbigniew Landowski, Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja, Episteme, 21 grudnia 2021, s. 763–765, ISBN 978-83-67049-17-7 [dostęp 2024-08-30].
- ↑ Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 54/, orka.sejm.gov.pl, 20 kwietnia 1999 [dostęp 2024-08-30] [zarchiwizowane 2024-08-30].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 października 2005 r. nr Z.110-90-2005 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 65, poz. 897).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 54/ z 20 kwietnia 1999
- Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1991, Warszawa: PISM, 1993, s. 206.
