Ten artykuł dotyczy zespołu mostów we Wrocławiu. Zobacz też: artykuł o mostach w Warszawie.

mosty Warszawskie

Pięcioprzęsłowy most środkowy i (w głębi, z łukami) jednoprzęsłowy wschodni[1]
Poprzednie nazwy	Hundsfelder Brücke, Hindenburgbrücke/ /Schiffskanalbrücke
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
most Warszawski Wschodni
Poprzednie nazwy	Hindenburgbrücke
Przeszkoda	Kanał Nawigacyjny
Długość	45,52 m
Szerokość: • całkowita • jezdni • chodników	12,0 m 7,50 m 2×2,15 m
Liczba torów tramwajowych	2
Liczba przęseł	1
Rozpiętość przęseł	54,90
Data budowy	1914–1916
Projektant	Emperger
Most Warszawski Środkowy
Poprzednie nazwy	Hindenburgbrücke
Przeszkoda	Stara Odra
Długość	189,53 m
Szerokość: • całkowita • jezdni • chodników	12,0 m 7,50 m 2×2,15 m
Liczba torów tramwajowych	2
Liczba przęseł	5
Rozpiętość przęseł	27,80 • 29,90 • 32,40 • 33,50 • 32,40 m[2]
Data budowy	1914–1916
Projektant	Günther Trauer
Most Warszawski Zachodni
Poprzednie nazwy	Schiffskanalbrücke
Przeszkoda	Kanał Miejski
Długość	41,20 m
Szerokość: • całkowita • jezdni • chodników	21,35 m 12,50-13,00 m 3,40 + 3,82 m
Liczba torów tramwajowych	2
Liczba przęseł	1
Rozpiętość przęseł	21,80
Data budowy	1927–1928
Położenie na mapie Wrocławia mosty Warszawskie
Położenie na mapie Polski mosty Warszawskie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego mosty Warszawskie
51°07′48,92″N 17°03′33,75″E/51,130256 17,059375
Multimedia w Wikimedia Commons

Mosty Warszawskie we Wrocławiu - zespół trzech starszych i dwóch nowych mostów przerzuconych nad Odrą i jej kanałami w północnej części miasta. W zespole mostów starszych jednoprzęsłowy most zachodni przechodzi ponad Kanałem Miejskim, pięcioprzęsłowy most środkowy – nad Starą Odrą tuż poniżej połączenia jej z Kanałem Powodziowym oraz nad cyplem rozdzielającym je od Kanału Żeglugowego Miejskiego, a jednoprzęsłowy most wschodni – nad Kanałem Nawigacyjnym^[3]. Zespół dwóch nowych mostów składa się z sześcioprzęsłowego mostu^[4] nad nurtem rzeki i Kanałem Nawigacyjnym i jednoprzęsłowego zachodniego nad Kanałem Miejskim.

Mosty wybudowano na miejscu przeprawy istniejącej tu od czasów historycznych, prowadzącej z miasta w kierunku północno-zachodnim, przez Psie Pole do Oleśnicy i dalej do Warszawy. Do lat 60. XIX w. (przed budową kanałów) funkcjonował tutaj most drewniany, który w 1870 zastąpiony został czteroprzęsłową konstrukcją stalową wspartą na kamiennych filarach, nazwaną Hundsfelderbrücke (most Psiego Pola). W związku z przebudową wrocławskiej drogi wodnej na przełomie wieków XIX i XX konieczne stało się uzupełnienie przeprawy o dwa nowe mosty – wschodni i zachodni – i przebudowanie istniejącego.

Najpierw, w 1897 nad świeżo przekopanym kanałem żeglugowym Miejskim zbudowano stalowy most kratownicowy (Schiffskanalbrücke - most kanału żeglugowego), identyczny niemal jak południowy Most Trzebnicki. W latach 1914–1916 zbudowano pięcioprzęsłowy żelbetowy most środkowy z płyty łukowej i jednoprzęsłowy most wschodni podwieszony na dwóch łukach żelbetowych z żelbetowymi wieszakami; mosty te nazwane zostały Hindenburgbrücke (mosty Hindenburga). W 1927–1928 zdemontowano most zachodni i przeniesiono go do osiedla Rakowiec na rzekę Oławę, w ciąg ulicy Na Niskich Łąkach, gdzie funkcjonuje do dziś jako Most Rakowiecki. W miejscu Schiffskanalbrücke postawiono nowy most żelbetowy ramowy, dzisiejszy Most Warszawski Zachodni.

Przez całą długość mostów Warszawskich przeprowadzona jest^[1] dwukierunkowa jezdnia szerokości od 12 do 13 metrów, niosąca dwutorową linię tramwajową, oraz po obu stronach jezdni dwa chodniki szerokości od 2,15 do 3,8 metra. Brak osobnych ścieżek rowerowych, a ruch tramwajów - ze względu na małą szerokość jezdni - koliduje z ruchem samochodowym w tym samym kierunku. Mosty modernizowano po wojnie kilkakrotnie (m.in. zmieniając nawierzchnię z granitowej kostki na dywanik asfaltowy), ale wzmagający się stale ruch ciężkich pojazdów systematycznie powoduje uszkodzenia.

9 czerwca 2006 roku została rozpoczęta modernizacja przeprawy, w czasie której równolegle do starych wybudowane zostały dwa nowe mosty drogowo-tramwajowe, a stare poddane zostały remontowi. 6 maja 2008 roku nowe mosty poddano próbom obciążenia^[5], a 12 maja południową nitkę^[6] oddano do eksploatacji, a zaraz potem rozpoczęto remont i adaptację starych mostów. Po zakończonym kilka miesięcy później remoncie Aleja Kromera, stanowiąca trasę alternatywną dla drogi krajowej nr 8, otrzymała dwie jezdnie (po dwa pasy w każdym kierunku) oraz wydzielone torowisko. Przebudowie poddane zostało również skrzyżowanie Alei Kromera z ulicą Toruńską i Aleją Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

• Mosty i kładki we Wrocławiu

• Maciej Łagiewski, Mosty Wrocławia. Wydawnictwo Ossolineum, str. 61, 1989^[1], ISBN 83-04-02937-5

• Mosty Warszawskie we Wratislaviae Amici