Mutual Street Arena

Mutual Street Arena
Państwo	Kanada
Adres	68–88 Mutual Street, Toronto, Ontario
Data otwarcia	1912
Data przebudowy	1962
Data zamknięcia	1990
Klub	Toronto Blueshirts, Toronto Maple Leafs, Toronto St. Patricks
Pojemność stadionu	6700
Nawierzchnia boiska	sztucznie mrożony lód
Położenie na mapie Kanady Mutual Street Arena
43°39′21″N 79°22′32″W/43,655833 -79,375556
Multimedia w Wikimedia Commons

Mutual Street Arena (inne nazwy: Arena Gardens lub Arena) – dawny stadion hokejowy w Toronto w Kanadzie. W latach 1912–1931 był główną areną zmagań drużyn hokejowych z Toronto (następnie stracił ten tytuł na rzecz Maple Leaf Gardens). Przez 13,5 sezonu był domowym lodowiskiem dla drużyn z Toronto w różnych ligach, w tym NHL. Był to obiekt wielofunkcyjny, w którym odbywały się mecze bokserskie, koncerty, turnieje zapaśnicze i inne imprezy masowe.

Stadion oddano do użytku w 1912 i z miejsca zaczęła w nim występować miejscowa drużyna hokejowa Toronto Blueshirts, występując w lidze NHA (National Hockey Association), poprzedniczce ligi NHL, w której występowały tylko cztery kanadyjskie drużyny. W 1914 ekipa zdobyła Puchar Stanleya; wtedy też stadion po raz pierwszy gościł finał Pucharu Stanleya. Powtórzyło się to w latach 1918,1920 i 1922. W 1922 zorganizowano pierwszą poważną walkę wrestlingową, a same walki trwały do 1938^[1]. W 1921 odbyło się tu spotkanie popierające prohibicję, na które przyszło 12 000 osób. W trakcie tej imprezy odbyły się występy orkiestry Armii Zbawienia i Królewskich Granadierów^[2].

Pierwsza audycja radiowa z meczu hokeja miała miejsce na tym stadionie. 16 lutego 1923 mecz pomiędzy Toronto Argonauts a Kitchener Greenshirts komentowany był przez Fostera Hewitta, wieloletniego komentatora meczów hokejowych. W meczu tym po raz pierwszy użył swojego sztandarowego okrzyku He shoots! He scores! („Strzela! Trafia!”), który na stałe zakorzenił się w hokejowym slangu^[3].

9 października 1936 odbył się zjazd Komunistycznej Partii Kanady^[4]. Z powodu długów w 1938 Arena została wydzierżawiona przez Edwarda „Teda” Dickinsona i przerobiona na rodzinny park rozrywki z taflą do jazdy na łyżwach zimą i torem rolkowym latem. W 1945 budynek został w całości kupiony przez Dickinsona i pozostawał w rodzinie do 1989. W roku 1962 stadion przeszedł gruntowną modernizację, w trakcie której dodano 18 torów do curlingu oraz stworzono nową fasadę i całoroczny tor rolkowy, a także zmieniono nazwę na „The Terrace” (Taras). Kompleks wyburzono w 1990 pod zabudowę. Aby uczcić pamięć tej budowli, postanowiono zmienić nazwę pobliskiego parku^[5].