Muzeum Diecezjalne we Włocławku

Muzeum Diecezjalne, plac Kopernika 3, Włocławek
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Włocławek
Adres	plac Kopernika 3 87-800 Włocławek
Data założenia	1995
Dyrektor	ks. Zbigniew Łukasik
Położenie na mapie Włocławka Muzeum Diecezjalne we Włocławku
Położenie na mapie Polski Muzeum Diecezjalne we Włocławku
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Muzeum Diecezjalne we Włocławku
52°39′40,4539″N 19°04′09,2834″E/52,661237 19,069245
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Diecezjalne we Włocławku – prywatne muzeum diecezji włocławskiej, prezentujące zbiory sztuki sakralnej różnych epok, założone w 1995 roku.

Muzeum Diecezjalne znajduje się w dawnym kolegium wikariuszy katedralnych, przy placu Mikołaja Kopernika 3 we Włocławku.

Pierwsze Muzeum Diecezjalne powstało w 1870 przy Seminarium Duchownym. Było pierwszym placówką tego typu, znajdującą się na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim^[1].

Zbiory muzealne zaczęli zbierać – Zenon i Stanisław Chodyński, kontynuowali zaś Stanisław Kazimierz Zdzitowiecki, księża Idzi Radziszewski i Józef Jędrychowski. Początkowo były to eksponaty do celów naukowych, które dały początek kolekcji zwanej muzeum seminaryjnym^[2]. W okresie przedwojennym gromadzono obiekty z całej diecezji. Wśród zbiorów były dzieła sztuki religijnej oraz świeckiej: malarstwo, rzeźba, szaty liturgiczne, numizmaty, medale, fotografie. Eksponaty pochodziły głównie z darów, z prywatnych kolekcji kapłanów diecezji włocławskiej^[3]. W okresie II Rzeczypospolitej kolekcje muzealne były już użyczane na wystawy ogólnopolskie, prowadzony był także inwentarz zbiorów. Kolekcja była powiększana o nowe zabytki, zaczęto również udostępniać zbiory za porozumieniem z kustoszem. Niestety w czasie II wojny światowej większość cennych eksponatów uległa rozgrabieniu, przetrwała jedynie niewielka część zbiorów. Po II wojnie światowej na długie lata Muzeum Diecezjalne przestało istnieć.

W 1995 dekretem ówczesnego biskupa ordynariusza podjęto decyzję o reaktywacji muzeum. Placówka otrzymała część parteru budynku przy pl. Kopernika 2. Muzeum zostało ponownie otwarte w 2005 roku. W 2007 postanowiono rozbudować dawne kolegium wikariuszy. Prace rozpoczęły się w marcu 2011 roku, dzięki staraniom biskupa włocławskiego Wiesława Alojzego Meringa^[4].

W 2012 zakończyła się gruntowna modernizacja muzeum. Przebudowa polegała nie tylko na przywróceniu budynkowi historycznego wyglądu, rekonstrukcji detali architektonicznych, ale również na podniesieniu jego funkcjonalności poprzez dobudowanie nowej części, w której znalazła się aula z infrastrukturą dla organizacji wystaw czasowych, koncertów oraz magazyny muzealne, zaplecze socjalne, pracownie konserwatorskie^[5].

Muzeum posiada ponad dwa tysiące eksponatów prezentowanych w ośmiu salach i korytarzu, w układzie epok historycznych m.in. szaty liturgiczne (ornaty renesansowe i barokowe) iluminowane inkunabuły, naczynia liturgiczne z pracowni augsburskiej z XVII w., obrazy (Ukrzyżowanie Cerrea de Vivar, Modlitwa w Ogrójcu), rzeźby (Piety i grupy Świętej Anny Samotrzeć, Madonny), rokokowe meble, pamiątki po Ojcu Świętym Janie Pawle II, portrety biskupów kujawskich, kolekcja medali pamiątkowych, krzyże celtyckie, rzeźby antyczne, kielichy gotyckie, monstrancje, relikwiarze^[6].

W zbiorach muzeum znajduje się również kopia czary włocławskiej, przekazana w 2011 r. przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego na ręce biskupa włocławskiego Wiesława Meringa^[7]. Oryginał pochodzący z I poł. X w. znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym w Krakowie^[8].

W muzeum znajdują się także Izby pamięci biskupa Michała Kozala oraz kardynała Stefana Wyszyńskiego^[9].

Muzeum organizuje liczne wystawy czasowe, koncerty muzyki jazzowej, fortepianowe, zespołów smyczkowych oraz spotkania, konferencje.

• Oficjalna strona muzeum