Naksan sa

Naksan sa 낙산사
	; Fragment klasztoru
Państwo	Korea Południowa
Miejscowość	Sokcho i Yangyang, góra Naksan
Rodzaj klasztoru	Klasztor buddyjski
Właściciel	chogye
Typ zakonu	męski
Założyciel klasztoru	Ŭisang
Materiał budowlany	drewno
Data budowy	671
Data reaktywacji	858
	Położenie na mapie Korei Południowej Naksan sa 낙산사
	38°07′28″N 128°37′40″E/38,124444 128,627778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Naksan sa (낙산사 Klasztor Potalaka) – koreański klasztor będący dziś docelowym miejscem pielgrzymek.

Historia klasztoru

Klasztor został założony przez Ŭisanga. Według legendy, w czasie jego medytacji w grocie nad morze, pojawił/a się bodhisattwa Awalokiteśwara, który/a nakazał/a mu wybudowanie tu klasztoru. Ŭisang nazwał tę górę Naksan, co jest koreańskim oddaniem słowa Potalaka, gdzie przebywa Awalokiteśwara^[1]. Dzisiaj w miejscu, gdzie medytował Ŭisang znajduje się pawilon Ŭisangdae. Przez jakiś czas był to klasztor związany ze szkołą hwaŏm.

Po raz pierwszy klasztor uległ spaleniu w jakiś czas po śmierci Ŭisanga. W 858 r. mistrz sŏn T'onghyo Pŏmil (810-889) odbudował go. Po raz drugi klasztor został spalony w czasie inwazji mongolskiej na Koreę w XIII wieku. W latach 1467, 1469, 1631 i 1643 z królewskiego rozkazu był rozbudowywany. Częściowemu zniszczeniu uległ w czasie wojny koreańskiej w latach 1950-1953. Duża część klasztoru została zniszczona w czasie pożaru, który wybuchł w otaczającym klasztor lesie 5 kwietnia 2005 r. Restauracja klasztoru została zakończona w 2010 r.

Ciekawsze obiekty

Góra Naksan ukoronowana jest granitowym posągiem bodhisattwy współczucia Kwanseŭm Posal (관세음) zwanym Haesugwaneumsang (해수관음입상). Mierzy on 15 metrów wysokości i stoi na prawie 3-metrowej wysokości piedestale. Jest to największa w Azji rzeźba tego typu.
Pustelnia Hongryŏnam została wybudowana przez Ŭisanga ponad jaskinią. W podłodze znajduje się 10-centymetrowy otwór, przez który widać morze.
7-kondygnacyjna stupa Naksansa Ch'ilchŭng Sŏkt'ap (7-kondygnacyjna stupa klasztoru Naksan) została wybudowana w 1467 roku. Jest ona przykładem stylu Goryeo. Znajduje się na jednej kwadratowej podstawie, której boki są wyrzeźbionymi 24 płatkami lotosu. Pierwotnie, tak jak ją wybudował Ŭisang, miała ona trzy kondygnacje. W kilkaset lat później mnich Hagyŏl rozbudował ją do dziewięciu kondygnacji. Jednak w styczniu 1951 r. w czasie walk została uszkodzona. Odbudowano ją w 1953 r. w obecnej postaci^[2].