 Niżnia Wielicka Ławka (po prawej stronie, podpisana) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2245 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′25,2″N 20°08′10,7″E/49,173667 20,136306
| |
Niżnia Wielicka Ławka (słow. Nižná Velická lávka, węg. Alsó-Felkai-rés, niem. Untere Felker Bank[1], 2245 m n.p.m.[2]) – niewielka przełęcz w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Małym Wielickim Szczytem (Malý Velický štít, 2301 m) a Zmarzłą Kopą (Zamrznutá kopa, 2255 m)[3][2]. Z przełączki opadają depresje: na południowy zachód, do Wielickiego Kotła oraz na północ, w stronę Kotła pod Polskim Grzebieniem[2].
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Taternicy przechodzą przez nią przy pokonywaniu tzw. drogi Martina z Polskiego Grzebienia na Gerlach[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze znane wejścia:
- August Otto i Pavel Čižák, 12 sierpnia 1897 – letnie,
- Walter Delmár i László Teschler, 1 lutego 1916 – zimowe[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dr Futó Endre: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2021-09-28].
- ↑ a b c Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 38–60.
