Nights in White Satin – ballada rockowa^[1] zespołu The Moody Blues, wydana w 1967 roku jako singel promujący album Days of Future Passed.

Piosenkę napisał Justin Hayward, który rok wcześniej dołączył do The Moody Blues. Zdaniem Haywarda piosenka zawiera wiele wątków autobiograficznych, jako że w momencie pisania utworu kończył pewien romans i rozpoczynał kolejny. Pomysł na tytuł artysta zaczerpnął, kiedy ktoś wręczył Haywardowi w prezencie komplet białych satynowych prześcieradeł. Uszczegółowiając, Hayward powiedział, że tekst mówi „o publiczności w Glastonbury, mieszkaniu w Bayswater i ekstazie w godzinie miłości”^[2].

W piosence wykorzystano orkiestralny akompaniament w wykonaniu London Festival Orchestra. Ponadto w pełnej wersji utworu po jego zakończeniu zostaje odczytany wiersz pt. Late Lament. Został on napisany przez perkusistę Graeme’a Edge’a, a przeczytał go klawiszowiec Mike Pinder^[2].

Utwór został pierwotnie wydany jako singel w 1967 roku^[3], zajmując m.in. 19. miejsce na liście UK Singles Chart oraz 103. na liście Hot 100. W 1972 roku ponownie wydano singel z uwagi na popularność długich, melancholijnych piosenek, jak „Hey Jude” czy „Layla”. Wówczas to utwór zajął drugie miejsce na liście Hot 100 i dziewiąte w Wielkiej Brytanii. W 1979 roku wydano singel po raz kolejny, a „Nights in White Satin” zajął wówczas 14. pozycję na brytyjskiej liście przebojów^[2].

Nagrano kilkadziesiąt coverów piosenki. Dokonali tego m.in. tacy artyści, jak Procol Harum, Eric Burdon, Percy Faith, Nancy Sinatra i Il Divo. Hayward w 2013 roku powiedział, że najbardziej ceni wersję Bettye LaVette^[2].

Utwór wykorzystano w filmie Tima Burtona Mroczne cienie^[8].