| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
7 grudnia 2005 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
140 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | |
| Budżet | |
| Przychody brutto | |
| Kontynuacja | |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa (ang. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe, 2005) – film przygodowy w konwencji fantasy, który powstał na podstawie powieści C.S. Lewisa pod tytułem Lew, czarownica i stara szafa z serii Opowieści z Narnii, jego kontynuacja Opowieści z Narnii: Książę Kaspian pojawiła się 3 lata później. Trzecia część Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do Świtu 5 lat później, czwarta część Opowieści z Narnii: Srebrne Krzesło została zapowiedziana na 2025 rok[2].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Film opowiada historię czwórki rodzeństwa – Łucji, Zuzanny, Edmunda i Piotra – które odnajduje drogę do tajemniczej krainy Narnii zamieszkałej przez mityczne stworzenia i mówiące zwierzęta. Bramą do tego niezwykłego świata okazuje się stara szafa w wiejskim domu należącym do nieco dziwacznego Profesora. Narnia od stu lat znajduje się we władzy złego czaru, a jej mieszkańcy żyją w ciągłym strachu. Dzieci pomagają prawowitemu władcy – Lwu Aslanowi – pokonać Białą Czarownicę, która zamieniła bajkową Narnię w kraj zła i wiecznej zimy[3].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Georgie Henley – Łucja Pevensie
- William Moseley – Piotr Pevensie
- Skandar Keynes – Edmund Pevensie
- Anna Popplewell – Zuzanna Pevensie
- Tilda Swinton – Biała Czarownica
- James McAvoy – pan Tumnus, faun
- Jim Broadbent – profesor Digory Kirke
- Rupert Everett – lis (głos)
- Liam Neeson – Aslan (głos)
- Ray Winstone – pan bóbr (głos)
- Dawn French – pani bóbr (głos)
i inni[3].
Zdjęcia
[edytuj | edytuj kod]w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Część zdjęć do filmu była kręcona w Polsce, nad zamarzniętym Jeziorem Siemianowskim (znajdującym się na północ od Puszczy Białowieskiej). Chodzi o scenę, w której dzieci i bobry decydują się iść w poprzek zamarzniętej rzeki, zamiast ją obejść, aby szybciej zdążyć na ratunek Edmundowi. Niestety, wejście na środek zbiornika wodnego wiąże się z niebezpieczeństwem dostrzeżenia ich przez Białą Czarownicę.
W skład polskiej ekipy zdjęciowej filmu weszli:
- producent nadzorujący Marianna Rowińska
- kierownik produkcji Janusz Czech
- II operator kamery Michał Sobótka
- asystent operatora Henryk Jedynak
- operator Steadicam Tomek Karnowski
- kierownik planu Inga Kruk
- asystenci kier. produkcji Anna Mogielnicka, Paulina Czech
w Czechach
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcia w Czechach były kręcone w Parku Narodowym „Czeska Szwajcaria”[4].
Wersja polska
[edytuj | edytuj kod]Wersja polska: Sun Studio Polska
Reżyseria: Waldemar Modestowicz
Dialogi polskie: Jan Jakub Wecsile
Dźwięk i montaż: Michał Skarżyński
Kierownik produkcji: Beata Jankowska
Opieka artystyczna: Mariusz Arno Jaworowski
W wersji polskiej udział wzięli:
- Piotr Deszkiewicz – Piotr Pevensie
- Piotr Machalica – Aslan
- Władysław Kowalski – Profesor Digory Kirke
- Elżbieta Kępińska – Pani Macready
- Grzegorz Damięcki – Pan Tumnus
- Anna Seniuk – Pani Bóbr
- Krzysztof Kowalewski – Pan Bóbr
- Danuta Stenka – Biała Czarownica
- Marta Dąbrowska – Zuzanna Pevensie
- Maja Cygańska – Łucja Pevensie
- Kamil Kubik – Edmund Pevensie
- Franciszek Pieczka – Święty Mikołaj
- Mirosław Zbrojewicz – Generał Oreius
- Maciej Damięcki – Krasnal Ginarbik, sługa Białej Czarownicy
- Jacek Rozenek – Lis
- Andrzej Blumenfeld – Maugrim
- Anna Dereszowska – Dorosła Zuzanna
- Joanna Jeżewska – Helena Pevensie (matka rodzeństwa)
- Julia Kołakowska – Dorosła Łucja
- Brygida Turowska – Driada
- Andrzej Chudy – Strażnik
- Wojciech Machnicki
- Krzysztof Szczerbiński – Dorosły Edmund
- Janusz Wituch – Filip, koń Edmunda
- Karol Wróblewski – Dorosły Piotr
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Film nagrodzono Oscarem w roku 2006 za najlepszą charakteryzację. Był również nominowany za efekty specjalne i dźwięk. Tilda Swinton otrzymała nominację do MTV Movie Awards w kategorii najlepszy czarny charakter.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Box Office Mojo. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
- ↑ Anna Ratke-Majewska, Czy afirmatywne narracje pamięci zwyciężyły? Opowieści o bohaterach w oficjalnych ujęciach prezentowanych przez władze – Polska po roku 1989, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica”, 27 (342), 2022, s. 150–163, DOI: 10.24917/20813333.27.11, ISSN 2081-3333 [dostęp 2024-11-22].
- ↑ a b Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 380. ISBN 978-83-60292-30-3.
- ↑ Pół godziny drogi od Polski dzieje się magia. Turyści są zachwyceni. Można się tam poczuć jak w bajce. podroze.gazeta.pl. (pol.).
