Owney „the Killer” Madden (ur. 1891 lub 1892, zm. 24 kwietnia 1965) – amerykański gangster, wielokrotny morderca.

Przez całą swoją przestępczą karierę utrzymywał przyjazne kontakty z Lucky Luciano, Meyerem Lanskym, Frankiem Costello, Tommym Lucchese i Alem Capone.

Do Stanów Zjednoczonych z Liverpoolu przybył w 1903 r. – po śmierci ojca. Osiadł w Nowym Jorku w rejonie Hell’s Kitchen – w owym czasie dzielnica ta nie cieszyła się dobrą sławą. Zamieszkał u swej ciotki. Niebawem po przyjeździe do Stanów wstąpił w szeregi ulicznego gangu Gophers. Krok po kroku piął się w hierarchii gangu. Posługiwał się doskonale procą, pałką, kastetem i ulubionym narzędziem – gazrurką owiniętą w papier (gazetę). Pierwsze morderstwo popełnił w wieku 17 lat. Dla uczczenia swego awansu na przywódcę Gophers – według policji – miał zabić pewnego Włocha – nic mu nie udowodniono.

Był na tyle porywczy i brutalny, że nie zawahał się zabić urzędnika Williama Henshawa, który miał poderwać jego dziewczynę. Nieszczęśnika zastrzelił w trolejbusie na skrzyżowaniu 9 Alei i 16 Ulicy, po czym uciekał przed policją po dachach okolicznych domów. Został wprawdzie złapany, ale świadkowie morderstwa (pasażerowie trolejbusa) nagle poznikali i nie można mu było postawić żadnych zarzutów.

W listopadzie 1912 roku przeżył zamach zorganizowany przez członków konkurencyjnego gangu Hudson Dusters, zaatakowało go jedenastu napastników. Został 5-krotnie trafiony i przewieziony do szpitala. Zanim wyszedł, jego kumple zastrzelili sześciu z nich.

Owney musiał później odeprzeć ataki ze strony Little Patsy Doyle’a, który rozpuścił plotki, że został on sparaliżowany w tej strzelaninie i konieczne jest powołanie nowego szefa (bossa) gangu. Madden przygotował zasadzkę na Doyle’a – doszło do strzelaniny na skrzyżowaniu 8 Alei i 41 Ulicy. Patsy otrzymał trzy postrzały, a Owney za udział w zamachu dostał 8 lat pozbawienia wolności w więzieniu w Sing Sing.

W 1923 roku wyszedł na wolność. Z krwawego zabijaki stał się gangsterem używającym częściej mózgu niż mięśni. Utworzył nowy gang i zaczął robić alkoholowe interesy – okres Prohibicji. Uczestniczył w obradach słynnej Konferencji w Atlantic City, jako jeden z nielicznych nie-Włochów i nie-Żydów. Przyczynił się do śmierci Vincenta Colla – zajął go rozmową telefoniczną do chwili przyjazdu brygady zabójców^[1].

Interesował się boksem zawodowym na tyle skutecznie, że wypromował przeciętnego Primo Carnerę na mistrza świata wagi ciężkiej. Zarobił na kontrakcie okrągły milion dolarów, a sam Primo pozostał później bez grosza przy duszy.

W 1932 roku wrócił do więzienia – na krótki okres – za naruszenie przepisów warunkowego zwolnienia. Po ponownym wyjściu zajął się innym gangsterskim biznesem – hazardem. W tym celu przeniósł się z Nowego Jorku do Hot Springs w stanie Arkansas. Razem z Meyerem Lansky otworzył kilka kasyn. Uważany był za króla Hot Springs, to tutaj gościł innych gangsterów, którzy popadli w konflikt z prawem. Bywali u niego Bugsy Siegel i Lucky Luciano (przed skazaniem w 1936 r.).

Madden ożenił się z córką szefa lokalnej poczty, a w 1943 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie min. dzięki płomiennemu oświadczeniu jakie złożyła jego żona. Do końca życia uchodził za szanowanego dżentelmena i króla Hot Springs. Przez całą swoją przestępczą karierę został 44-krotnie aresztowany pod różnymi zarzutami.

• Carl Sifakis, Mafia amerykańska encyklopedia, Tytuł oryginału: The Mafia Encyclopedia, Third Edition ISBN 978-83-242-0613-1