Parastichopus californicus

	Parastichopus californicus
	Stimpson, 1857
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	zwierzęta dwubocznie symetryczne
Nadtyp	wtórouste
Typ	szkarłupnie
Gromada	strzykwy
Podgromada	Aspidochirotacea
Rząd	Aspidochirotida
Rodzina	Stichopodidae
Rodzaj	Parastichopus
Gatunek	Parastichopus californicus
Synonimy
	Holothuria californica; Stichopus californicus; Stichopus johnsonni;
	Holothuria californica; Stichopus californicus; Stichopus johnsonni;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Parastichopus californicus – gatunek strzykw (Holothuroidea). Największy spośród żyjących na obszarze północno-wschodniego Oceanu Spokojnego.

Występowanie

Występuje przede wszystkim w wodach wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, od Zatoki Alaskiej po południową Kalifornię. Zamieszkuje płytkie wody morskie do głębokości 250 m^[3].

Wygląd

P. californicus ma cylindryczny (ogórkowaty) kształt. Jego długość wynosi od 25 do 50 cm, a średnica do 5 cm^[3]. Miękkie ciało koloru brązowo-pomarańczowego lub żółtawego, pokryte jest jaśniejszymi, sztywnymi brodawkami. Otwór gębowy (otoczony wieńcem 20 czułków) i otwór odbytowy znajdują się po przeciwnych stronach ciała. Na stronie brzusznej widoczne wyraźnie są tylko trzy (z pięciu) rzędy nóżek ambulakralnych.

Tryb życia

Żywi się małymi organizmami planktonowymi i martwą materią organiczną. Pożywienie zdobywa przy pomocy czułków przesiewając osady mułu. Między wrześniem a początkiem marca zapada w stan uśpienia, w czasie którego pozbywa się części narządów wewnętrznych, które potem regenerują^[3]^[4].

Naturalnymi wrogami P. californicus są morskie rozgwiazdy (Pycnopodia helianthoides (rozgwiazda gigantyczna) i Solaster endeca), czasem pada ofiarą wydr morskich. Wykorzystywany jest również w celach spożywczych przez ludzi, szczególnie w tradycyjnej kuchni chińskiej.

Rozmnażanie i rozwój

P. californicus jest organizmem jajorodnym, rozdzielnopłciowym, występuje u niego zapłodnienie zewnętrzne. Jego cykl reprodukcyjny trwa rok. W czasie tarła, odbywającego się między czerwcem a sierpniem, samice składają tysiące jaj. Powstałe po zapłodnieniu larwy zwane aurikulariami, po kilku tygodniach przekształcają się w dorosłego ogórka morskiego, przy czym pełną dojrzałość płciową osiągają po czterech latach^[3]. Maksymalna długość życia P. californicus to około dwanaście lat.

Zagrożenia i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zalicza P. californicus do gatunków najmniejszej troski^[2].

Przypisy

↑ Parastichopus californicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Parastichopus californicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Philip Lambert: Sea Cucumbers of British Columbia, Southeast Alaska, and Puget Sound ; Royal British Columbia Museum Handbook.. UBC Press, Vancouver, BC., 1997.
↑ P.V. Frankboner, J.L. Cameron. Seasonal atrophy of the visceral organs in a sea cucumber. „Canadian Journal of Zoology”, s. 2888-2892, 1985.

[itis-1] Parastichopus californicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Parastichopus californicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Lambert-3] Philip Lambert: Sea Cucumbers of British Columbia, Southeast Alaska, and Puget Sound ; Royal British Columbia Museum Handbook.. UBC Press, Vancouver, BC., 1997.

[Frankboner1-4] P.V. Frankboner, J.L. Cameron. Seasonal atrophy of the visceral organs in a sea cucumber. „Canadian Journal of Zoology”, s. 2888-2892, 1985.

[1]

[2]

[3]

[4]