Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W Polsce piłkarskie kobiece zespoły klubowe rywalizują na sześciu szczeblach ligowych: Ekstralidze, I lidze, II lidze (2 grupy), III lidze (4 grupy), IV lidze (11 grup), V lidze (1 grupa) oraz w Pucharze Polski. W sezonie 2019/2020 we wszystkich krajowych rozgrywkach wzięło udział 235 drużyn zrzeszonych w 211 klubach, co stanowiło spadek o 7% w stosunku do sezonu 2018/2019^[1].

Na ziemiach polskich kobiety zaczęły uprawiać piłkę nożną już na początku XX wieku. Gry miały wówczas charakter wyłącznie towarzyski i nieoficjalny. Najczęściej były to pojedyncze mecze, rzadziej turnieje, nie prowadzono jednak żadnych zorganizowanych rozgrywek. We wrześniu 1921 r. utworzono w Poznaniu pierwszą w historii kobiecą drużynę piłkarską, stanowiącą jedną z sekcji Towarzystwa Sportowego Unja Poznań^[2]. Już w październiku 1921 r. rozegrała ona swe premierowe spotkanie z - jak donosił dwutygodnik „Sport Polski” - „żeńską drużyną gdańską”, której nazwa do dziś pozostaje zagadką^[3]. Z uwagi na brak konkurencji sekcję w 1922 r. rozwiązano^[4]. Jednak w tym samym roku żeńska sekcja piłki nożnej powstała w Zorzy Poznań^[3].

Reaktywacja kobiecej piłki nożnej nastąpiła w latach 50. Latem 1957 r. powstała pierwsza w powojennej Polsce kobieca drużyna piłki nożnej. Utworzono ją przy katowickim klubie Kolejarz^[5]. 1 września 1957 w Katowicach odbył się pierwszy mecz pomiędzy drużynami Kolejarza Katowice i Kolejarza Szczecin. Katowiczanki wygrały 1:0^[6]. Pojedynek anonsowany był jako pierwszy w historii Polski. W 1957 r. drużyny kobiece zorganizowały również: Polonia Warszawa^[7], Widzew Łódź, Korona Kraków, Ślęza Wrocław i Kolejarz Opole^[3].

W kolejnych latach organizowano mecze towarzyskie lub pokazowe. Duża trudnością była mała liczba drużyn. W 1971 r. zorganizowano w Szczecinie mecz o Puchar Polskiej Żeglugi Morskiej, w którym reprezentacja Szczecina pokonała reprezentację Gdańska 5:0. W tym samym roku z okazji Dnia Kobiet tygodnik „Prometej” zorganizował w Rzeszowie turniej, na który zaproszono zespoły reprezentujące Kraków, Lublin, Rzeszów oraz „Express Wieczorny”. Do wzięcia udziału w kolejnej edycji turnieju (w 1972 r.) zaproszono mistrza Słowacji – Duklę Preszów. Przez kilka kolejnych lat turnieje te były najważniejszymi imprezami piłkarstwa kobiecego w Polsce.

W 1971 r. w Gdyni z inicjatywy Romana Bieszke założono TKKF Checz. W tym samym roku w Szczecinie powstał TKKF Mors. Trzy lata później w Sosnowcu z inicjatywy redaktora Jana Zielińskiego i działacza OZPN-u Maurycego Wieczorka utworzono sekcję piłki nożnej kobiet w tamtejszych Czarnych, której opiekunami zostali: Irena Półtorak i Tadeusz Maślak. Pionierami kobiecej piłki nożnej w Polsce były również: Korona Kraków, Garbarnia Kraków, Karolinki Jaworzyna Śląska, Walter Radom, Irena Wrocław, Telpod Kraków oraz Polam Warszawa.

W 1975 r. odbyły się pierwsze, nieoficjalne mistrzostwa Polski kobiet, które wygrała Checz Gdynia. Gdynianki zwyciężały także w kolejnych edycjach mistrzostw w latach: 1976, 1978 i 1979. Rok 1979 okazał się przełomowy dla rozwoju piłkarstwa kobiecego w Polsce. Podczas konferencji Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu postanowiono utworzyć Komisję do Spraw Piłki Nożnej Kobiet, a także, począwszy od jesieni, organizować Mistrzostwa Polski. Triumfatorkami pierwszej edycji (tj. sezonu 1979/1980) zostały Czarne Sosnowiec, które pięć lat później wywalczyły również premierowy Puchar Polski.

27 czerwca 1981 swoje pierwsze oficjalne spotkanie międzypaństwowe rozegrała żeńska reprezentacja narodowa. Polki uległy w Katanii Włoszkom 0:3. 12 lipca 1984 „Biało-Czerwone” zadebiutowały przed własną publicznością, ulegając w Piotrkowie Trybunalskim Czechosłowacji 1:4. 1 października 2001, podczas turnieju w Bernie, ówczesne mistrzynie Polski AZS Wrocław pokonały Hapoel Tel Awiw 7:0 i był to debiut polskiej drużyny klubowej w nowo utworzonym Pucharze Europy. W 2004 r. „Akademiczki” awansowały do II rundy rozgrywek.

Najbardziej utytułowanym klubem są Czarni Sosnowiec. Zespół z Sosnowca trzynastokrotnie wywalczył Mistrzostwo Polski, trzynastokrotnie Puchar Polski, a ośmiokrotnie zdobył tzw. podwójną koronę.

W Pucharze Europy, AZS Wrocław dwukrotnie zakwalifikował się do II rundy rozgrywek. W tej fazie rywalizowało 16 najlepszych drużyn Europy.

I Edycja (2001)

• 1 października (Berno) AZS Wrocław – Hapoel Tel Awiw 7:0 (4:0)
• 3 października (Berno) AZS Wrocław – FC Berno 1:3 (0:1)
• 5 października (Berno) AZS Wrocław – Arsenal F.C. 1:2 (1:0)

II Edycja (2002)

• 25 września (Wrocław) AZS Wrocław – HJK Helsinki 0:2 (0:1)
• 27 września (Wrocław) AZS Wrocław – FC Sursee 0:1 (0:0)
• 29 września (Oleśnica) AZS Wrocław – Bangor City Girls 6:3 (3:2)

III Edycja (2003)

• 21 sierpnia (Drøbak) AZS Wrocław – Kolbotn IF 2:15 (0:4)
• 23 sierpnia (Drøbak) AZS Wrocław – FCF Juvisy-sur-Orge 0:3 (0:2)
• 25 sierpnia (Drøbak) AZS Wrocław – University College Dublin 3:0 (1:0)

IV Edycja (2004)

• 20 lipca (Wrocław) AZS Wrocław – Cardiff City 2:1 (1:1)
• 22 lipca (Wrocław) AZS Wrocław – Klaksvikar Itrottarfelag 5:1 (2:0)
• 24 lipca (Wrocław) AZS Wrocław – Metalist Charków 2:0 (0:0)

II runda

• 14 września (Poczdam) AZS Wrocław – FC Foroni Verona 0:5 (0:2)
• 16 września (Poczdam) AZS Wrocław – 1.FFC Turbine Potsdam 1:4 (0:2)
• 18 września (Poczdam) AZS Wrocław – Montpellier-Herault S.C. 2:0 (1:0)

V Edycja (2005)

• 9 sierpnia (Wrocław) AZS Wrocław – Arsenał Charków 5:0 (1:0)
• 11 sierpnia (Wrocław) AZS Wrocław – AÉK Kokkinochovion Famagusta 11:0 (5:0)
• 24 lipca (Wrocław) AZS Wrocław – Maccabi Holon 1:0 (1:0)

II runda

• 13 września (Brøndby) AZS Wrocław – Arsenal LFC 1:3 (0:2)
• 15 września (Brøndby) AZS Wrocław – Brøndbyernes IF 1:3 (0:0)
• 17 września (Brøndby) AZS Wrocław – Łada Togliatti 3:3 (?:?)

VI Edycja (2006)

• 8 sierpnia (Strumica) AZS Wrocław – ZFK Šćiponjat Hasanbeg 4:1 (2:0)
• 10 sierpnia (Strumica) AZS Wrocław – Helsingin Jalkapalloklubi 0:1 (0:0)
• 12 sierpnia (Strumica) AZS Wrocław – Frauen FC Zuchwil 05 2:2 (1:1)

VII Edycja (2007)

• 9 sierpnia (Neulengbach) Gol Częstochowa – Mayo FC 4:1
• 11 sierpnia (Neulengbach) Gol Częstochowa – Hibernian LFC 1:4
• 14 sierpnia (Neulengbach) Gol Częstochowa – SV Neulengbach 1:8

VIII Edycja (2008)

• 4 września (Wrocław) AZS Wrocław – Naftochimik Kałusz 0:1
• 6 września (Wrocław) AZS Wrocław – FC Levadia Tallin 4:0
• 9 września (Wrocław) AZS Wrocław – PAÓK (Saloniki) 4:1

W 2009 r. Puchar Europy został przemianowany na Ligę Mistrzów Kobiet.

IX Edycja (2009)

• 30 września (Racibórz) RTP Unia Racibórz – SV Neulengbach 1:3
• 7 października (Neulengbach) SV Neulengbach – RTP Unia Racibórz 0:1

 Osobny artykuł: Reprezentacja Polski w piłce nożnej kobiet.

 Osobny artykuł: Lista meczów reprezentacji Polski w piłce nożnej kobiet.

• Jarosław Owsiański, Tomasz Siwiński: Historia futbolu wielkopolskiego. WZPN Poznań, 2013. ISBN 978-83-64237-00-3. Brak numerów stron w książce

Zobacz kolekcję cytatów Piłka nożna kobiet w Wikicytatach

• Rozgrywki kobiece z udziałem polskich drużyn klubowych w sezonie 2024/25