 Żołnierz Wojska Polskiego z pistoletem sygnałowym wz. 44 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Projektant | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
26 mm |
| Wymiary | |
| Długość |
220 mm |
| Długość lufy |
150 mm |
| Masa | |
| broni |
900 g (nienaładowany) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność praktyczna |
10-12 strz./min. |
SPSz (ros. СПШ, Сигнальный Пистолет Шпагина) – pistolet sygnałowy skonstruowany przez Gieorgija Szpagina.
W 1943 roku do uzbrojenia Armii Czerwonej wprowadzono pistolet sygnałowy SPSz-43. Po roku rozpoczęto produkcję zmodyfikowanej wersji ze zmienionym mechanizmem otwierającym (jego dźwignię umieszczono w dolnej części języka spustowego). Nowa wersja otrzymała oznaczenie SPSz-44 (inna stosowana nazwa to SPSz-2).
Do strzelania stosowano:
- naboje sygnalizacyjne nocne (biały, czerwony, zielony oraz żółty płomień);
- naboje sygnalizacyjne dzienne (czerwony i niebieski dym);
- naboje oświetlające na spadochronie.
Od 1948 roku pistolet sygnałowy SPSz-44 był produkowany w Polsce. W Wojsku Polskim nosi oznaczenie Pistolet sygnałowy wzór 1944 (obecnie jest zastępowany przez Pistolet sygnałowy wz. 78).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo SIGMA NOT, 1993. ISBN 83-85001-69-7.
